പേര് കേട്ട് ഏതവന്‍ എന്ന് ചോദിക്കല്ലേ; ഓവന്‍ എന്നാണ് നമ്മള്‍ മല്ലൂസ് പൊതുവേ ഈ
സൂക്ഷ്മതരംഗ അടുപ്പുകളെ വിളിക്കുന്നത്.
ചേട്ടച്ചാര്, എന്ന് പറഞ്ഞാ എന്റെ സ്വന്തം ചേട്ടച്ചാര് ഒരു ഓവന്‍ വാങ്ങി.
ദരിദ്രവാസി, പിച്ചക്കാരന്‍, പിശുക്കന്‍ എന്നിങ്ങനെയൊക്കെയുള്ള പദങ്ങള്‍ നിങ്ങള്
ധാരാളം കേട്ടിട്ടുണ്ടാകും; അതിനൊരു ആള്‍രൂപം ഉണ്ടായാല്‍ എങ്ങനെയിരിക്കും എന്ന്
ഊഹിച്ചു നോക്കിയിട്ടുണ്ടോ? ഇല്ലെങ്കില്‍ ഊഹിക്കണ്ട, എന്റെ ചേട്ടച്ചാരെ ഒന്ന്
കണ്ടാല്‍ മാത്രം മതി. എച്ചിത്തരത്തില്‍ ഡോക്ടറേറ്റ് എടുത്തിട്ടുള്ള ഒരു
മഹാത്മാവാകുന്നു അദ്ദേഹം. ആ അദ്ദേഹമാണ് ഒരു മൈക്രോവേവ് ഓവന്‍ വാങ്ങിയത്. അതിനിപ്പോ
ഞങ്ങളെന്നാ വെണവെടാ ഊവ്വേ എന്നല്ലേ ഇപ്പൊ ചിന്തിച്ചത്? ഒരു കാര്യോം ഇല്ലാതെ
അങ്ങേരൊരു ഓവന്‍ വാങ്ങിയ കാര്യോം പറഞ്ഞോണ്ട് ഞാന്‍ വരത്തില്ല എന്ന്
നിങ്ങക്കറിയാവല്ലോ? ഇതില് നിങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ട ചില സംഗതികള്‍ ഒണ്ട്. അതോണ്ടാ അതങ്ങ്
പറഞ്ഞേച്ചു പോയേക്കാവെന്നു വച്ചത്.
അപ്പൊ, പിശുക്കിന്റെ മൈസ്രെട്ട് ആയ എന്റെ ചേട്ടന്‍ (പ്രായം നാല്‍പ്പത്, വിവാഹിതനും
എച്ചിത്തരത്തില്‍ത്തന്നെ എം ബി എ ചെയ്തിട്ടുള്ള ഒരു സ്ത്രീയുടെ ഭര്‍ത്താവും രണ്ടു
മക്കളുടെ തന്തപ്പടിയും ആണ് ടിയാന്‍) അങ്ങ് പട്ടണത്തില്‍ നിന്നും ഒരു ഓവന്‍ വാങ്ങി.
അത് വാങ്ങിയ വിവരവും, അതിന്റെ വില നോക്കാനായി അദ്ദേഹവും ശ്രീമതിയും അമ്പതോളം വിവിധ
കടകളിലും അതിലേറെ വീടുകളിലുമായി നടത്തിയ ആറുമാസങ്ങളോളം നീണ്ടുനിന്ന ഗവേഷണങ്ങളുടെയും
അന്വേഷണങ്ങളുടെയും കഥകള്‍ പറഞ്ഞു നിങ്ങളെ ബോറടിപ്പിക്കാന്‍ ഞാന്‍ തുനിയുന്നില്ല;
നേരെ സംഭവത്തിലോട്ടു വരാം.
ഓവന്‍ വാങ്ങി ഏതാണ്ടൊരു മാസം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഒരു ദിവസം രാവിലെ ചേട്ടന്‍ എന്റെ
വീട്ടിലെത്തി. ഞാന്‍ ഒരു ചെറിയ ബിസിനസുകാരന്‍ ആണ്. ചില സംഗതികളുടെ വിതരണം ആണ്
തൊഴില്‍. ആഴ്ചയില്‍ നാല് ദിവസം വാനില്‍ സാധനങ്ങള്‍ കൊണ്ടുപോയി വില്‍ക്കും; മൂന്നു
ദിവസം റസ്റ്റ്‌; എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ വെള്ളമടിച്ച് ചുമ്മാ വായീ നോക്കി നടക്കും
എന്നര്‍ത്ഥം.
എനിക്കുമുണ്ട് ഒരു ഭാര്യയും ഒരു കുട്ടിയും. ഓവന്‍ വാങ്ങിയ ശേഷം ചേട്ടന്‍
വീട്ടിലെത്തി എന്ന് പറഞ്ഞ ദിവസം എനിക്ക് റസ്റ്റ്‌ ഡേ ആയിരുന്നു. രാവിലെ പ്രാതല്‍
ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു ക്ലോക്കിലേക്ക് പത്തുമണി ആകുന്നുണ്ടോ എന്നും നോക്കി കൊക്കിനെപോലെ
ഇരിക്കുകയാണ് ഞാന്‍. എന്തിനാണെന്നല്ലേ? രാവിലേകളില്‍ പത്തുമണിക്ക് ശേഷമേ ഞാന്‍
വെള്ളമടി തുടങ്ങൂ; അതിന്റെ പിന്നിലും ഒരു കഥയുണ്ട്; പക്ഷെ പറയുന്നില്ല; കാരണം
വെക്കടാ വെടി എന്നും പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന നിങ്ങളുടെ ക്ഷമ പരീക്ഷിക്കാന്‍ ഈയുള്ളവന്
ധൈര്യമില്ലേ!
അപ്പൊ ചേട്ടന്‍ വന്നു. കാറുണ്ട് എങ്കിലും ദരിദ്രവാസി സൈക്കിളിലെ വരൂ. കാറ്
നാട്ടുകാരെ കാണിക്കാന്‍ വേണ്ടി ചുമ്മാ അങ്ങനെ മൂടിപ്പുതപ്പിച്ച് പോര്‍ച്ചില്‍
ഇട്ടിരിക്കുകയാണ്. വാവിനോ സംക്രാന്തിക്കോ ആണ് റോഡ്‌ കാണാന്‍ ആ പാവത്തിന്
യോഗമുള്ളത്. പെട്രോള്‍ പമ്പ് കണ്ടാല്‍ ചായക്കട ആന്നോ എന്ന് ചോദിക്കുന്ന ഞങ്ങളുടെ
നാട്ടിലെ ഏക കാര്‍ എന്റെ ചേട്ടന്റെ കാറാണ്. അപ്പൊ ഞാനങ്ങനെ കാത്തുകാത്തിരുന്ന്
ക്ലോക്കിലെ സൂചികള്‍ പത്തുമണിയായിരിക്കുണൂ എന്ന് കാണിച്ച അതെ സമയത്താണ് ചേട്ടന്റെ
ആഗമനം. സൈക്കിള്‍ മുറ്റത്ത് വച്ചിട്ട് അതിയാന് ഉള്ളിലേക്ക് വന്നപ്പോള്‍ ഞാനെന്റെ
ആസനം സോഫയില്‍ നിന്നും ഉദ്ധരിച്ചു. കള്ളുകുടിക്കാറായ സമയത്താ അങ്ങേരുടെ
എഴുന്നെള്ളത്ത് എന്ന് മനസ്സില്‍ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട്‌ പുറമേ ഞാന്‍ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു:
“അയ്യോ ജോസച്ചായാനോ..എടി റോസിയെ, ചായ കൊണ്ടുവാടീ, ദേണ്ട്രീ ജോസച്ചായന്‍;
ഇരുന്നാട്ട് ജോസച്ചായാ”
“ഓ ചായ ഒന്നും വേണ്ടാടാ; കുടിച്ചതാ; ങാ പിന്നെ ഇടുവാണേല്‍ മധുരം കുറയ്ക്കണ്ട എന്ന്
പറഞ്ഞേക്ക്; പാല് കൂടിയാലും കൊഴപ്പോവില്ല” ചേട്ടച്ചാര് പൃഷ്ഠം ഒരു സോഫയിലേക്ക്
പ്രതിഷ്ഠിച്ചുകൊണ്ട് ഉരചെയ്തു. ഞാനും എന്റെ മൂലത്തിന് വിശ്രമം അനുവദിച്ച് അവനെ
സോഫയിലേക്ക് വച്ചു.
“യ്യോ ജോസച്ചായനോ? ചേച്ചി എന്തിയേ ഇച്ചായാ” അടുക്കളയില്‍ നിന്നും പുറത്തേക്ക്
രംഗപ്രവേശം ചെയ്ത എന്റെ സഹധര്‍മ്മിണി റോസിയായിരുന്നു അത്ഭുതം കൂറിയ ആ വ്യക്തി.
“അവളവിടെ ഒണ്ടടീ”
അവിടല്ലാതെ ആ പിച്ചക്കാരി വേറെ എവിടെപ്പോകാനാ എന്ന് ഞാന്‍ ചുമ്മാ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു.
അങ്ങനെയൊക്കെ പറയുന്നത് എനിക്കൊരു സുഖമാന്നേ.
“ഞാന്‍ ചായ എടുക്കാം” എന്നും പറഞ്ഞു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് റോസി ഉള്ളിലേക്ക് പോയപ്പോള്‍,
അതിയാന്റെ ആഗമനോദ്ദേശം അറിയാന്‍ വേണ്ടി ആ വക്രതയുള്ള മുഖത്തേക്ക് ഞാന്‍ നോക്കി.
“എടാ ഷാജി, ആ കടക്കാരെന്നെ ചതിച്ചടാ” കടുത്ത ദുഖഭാവത്തോടെ ചേട്ടച്ചാര് രോദനം
ചെയ്തു. ഏതു കടക്കാരന്‍ എങ്ങനെ, എന്തിന് ചതിച്ചു എന്ന് മനസ്സിലായില്ലെങ്കിലും ഞാന്‍
ഒട്ടകത്തെപ്പോലെ തല ഇളക്കി എന്തോ മനസിലായ ഭാവത്തോടെ ചുമ്മാ ഒന്ന് ചവച്ചു. അപ്പോള്‍
ചേട്ടച്ചാര് സംഗതിയുടെ വിശദാംശങ്ങളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു.
“എടാ ആ ഓവന്‍ വാങ്ങിച്ച കാര്യം ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലാരുന്നോ? വാങ്ങിച്ചിട്ട് ഒരു മാസം
ആകുന്നേനും മുന്നേ അത് കേടായി. സത്യത്തീ അവക്കൊരു അബത്തം പറ്റിയതാ. പക്ഷേങ്കി
നമക്കത് കടക്കരോട് പറയാന്‍ ഒക്കത്തില്ലല്ലോ. ഒരു വര്‍ഷത്തെ വാറന്റി ഒള്ള സാധനവാ.
അത് ശരിയാക്കി തരണം എന്ന് ഞാന്‍ ഫോണ്‍ ചെയ്തു പറഞ്ഞപ്പം അവമ്മാര് സാധനം
കൊണ്ടുചെല്ലാന്‍ പറഞ്ഞു; ഞാന്‍ കൊണ്ടുചെന്നു. അപ്പം അവര് പറേവാ ഇത്
മാനുഫാക്ച്ചറിംഗ് ഡിഫക്റ്റല്ല, അതുകൊണ്ട് നന്നാക്കണേല്‍ കാശ് കൊടുക്കണമെന്ന്”
ചേട്ടന്‍ ആ വലിയ ചതിയുടെ വൃത്താന്തം പൂര്‍ണ്ണമായി വിശദമാക്കി. അതിനിപ്പോ ഞാനെന്ത്
വേണമെടാ ഊവ്വേ എന്നോടുതന്നെ പറഞ്ഞിട്ട് പുറമേ ഞാനിങ്ങനെ ചോദിച്ചു:
“എത്ര രൂവാ ആകുമെന്നാ അവര് പറഞ്ഞെ?”
“ആയിരം രൂവ; കേട്ടപ്പോ ഞെട്ടിപ്പോയടാ ഞാന്‍. അവമ്മാര് നമ്മളെ കളിപ്പിക്കുവാ.
വാറന്റി ഒള്ളപ്പോ അവര്‍ക്കത് ഫ്രീയായി ചെയ്യാന്‍ ഒക്കും. പക്ഷെ ഞാനെത്ര പറഞ്ഞിട്ടും
അവമ്മാര് കേക്കുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് നീ എന്റെകൂടെ അവിടം വരെ ഒന്ന് വരണം.
നിനക്കാകുമ്പം കടക്കാരോടൊക്കെ സംസാരിച്ചു ശീലം ഒണ്ടല്ലോ. വേണ്ടി വന്നാ രണ്ടു തെറി
പറഞ്ഞിട്ടായാലും വേണ്ടില്ല, കാശ് മൊടക്കാതെ കാര്യം സാധിക്കണം”
“ചായ” റോസി ചായ ചേട്ടന്റെ നേരെ നീട്ടി.
“അവന് ചായ ഇല്ലേ?” ഗ്ലാസ് വാങ്ങിയിട്ട് ചേട്ടന്‍ ചോദിച്ചു.
“ഞാന്‍ കുടിച്ചതാ”
“അതോ കാശ് ലാഭിക്കാന്‍ വേണ്ടാന്ന് വക്കുന്നതോ..ഹിഹിഹി…” വലിയൊരു കോമഡി പറഞ്ഞത് പോലെ
അതിയാന് ഇളിച്ചപ്പോള്‍ ഒരു കൂട്ടിന് റോസിയും എന്തിനെന്നറിയാതെ ഇളിച്ചു. വായിലേക്ക്
തള്ളിക്കയറി വന്ന തെറി ചേട്ടന്‍ ആയതുകൊണ്ട് മാത്രം ഞാന്‍ വിഴുങ്ങുകയും ചെയ്തു.
“ഞാന്‍ വന്നാലും അവര് പിന്നേം അതുതന്നെ പറഞ്ഞാ എന്തോ ചെയ്യും?” അങ്ങേരുടെ കൂടെയുള്ള
യാത്ര ഒഴിവാക്കാന്‍ വല്ല മാര്‍ഗ്ഗവും ഉണ്ടോ എന്ന് പരിശോധിച്ചുകൊണ്ട്‌ ഞാന്‍
ചോദിച്ചു.
“നീ വന്നു പറഞ്ഞാ നടക്കും. എന്തായാലും നമുക്കൊന്ന് പോയി നോക്കാം. നീ വേഷം
മാറിയിട്ട് വെക്കം വന്നെ”
“അതിനു ഓവന്‍ എവിടെ? അതു കൊണ്ടുപോണ്ടേ?” ഞാന്‍ സംശയിച്ചു.
“വീട്ടിലൊണ്ട്. നമുക്ക് നിന്റെ വണ്ടിയെ അങ്ങ് പാം. സൈക്കിള്‍ ഇവിടിരുന്നോട്ടെ.
നിന്റെ വാനീ വീട്ടിലോട്ട് ചെന്ന് അതുമെടുത്ത് നേരെ കടേലോട്ട് പാം. ഇന്നാടി കൊച്ചെ
ഗ്ലാസ്. പാല് കൊറവാരുന്നു; കടുപ്പമൊ ഒട്ടുവില്ല, പഞ്ചാരക്ക് വെല കൂടിയോണ്ടാരിക്കും
മധുരോം കൊറവാരുന്നു” ചായ നല്‍കിയതിന്റെ നന്ദിസൂചകമായി അദ്ദേഹം അവളെ നോക്കി വിശകലന
റിപ്പോര്‍ട്ട് നല്‍കി. റോസി അബദ്ധം പറ്റിയവളെപ്പോലെ ഗ്ലാസ് വാങ്ങിയിട്ട് ഒന്നും
മിണ്ടാതെ മോന്തായം വീര്‍പ്പിച്ച് ഉള്ളിലേക്ക് പോയി. അങ്ങേരോടുള്ളത് ഇനി ഞാനാണ്
വാങ്ങിക്കൂട്ടാന്‍ പോകുന്നതെന്നു ഞെട്ടലോടെ ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കി. അവളുടെയാ പോക്ക്
അത്യന്തം ഭീകരമായ പോക്കാണ്.
എനിക്കെന്റെ ആസനം മുതല്‍ മേപ്പോട്ടു ചൊറിഞ്ഞു കേറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ദരിദ്രവാസി
എന്റെ വണ്ടിയില്‍ ചുളുവിനു കൊണ്ടുപോയി ഫ്രീയായി സാധനം നന്നാക്കി മേടിച്ചോണ്ട്
വരാനുള്ള പരിപാടിയുമായി വന്നേക്കുകയാണ്; എന്നിട്ട് ചായയ്ക്ക് ഒരു കുറ്റം പറച്ചിലും.
മനുഷ്യന്‍ രണ്ടു പെഗ് അടിച്ച് സുഖമായി ഇരിക്കാന്‍ വിചാരിച്ച സമയത്താണ് ഈ
മാരണത്തിന്റെ വരവ്. എന്ത് ചെയ്യാന്‍! പണ്ടാരമടങ്ങാന്‍ ചേട്ടനായിപ്പോയില്ലേ.
പെട്രോള്‍ ചിലവാകും, ടയര്‍ തെഞ്ഞുപോകും എന്നൊക്കെയുള്ള കാരണങ്ങളാല്‍ സ്വന്തം വണ്ടി
ഈ തെണ്ടി എടുക്കില്ല.
“ഞാന്‍ മുണ്ടുടുത്തിട്ടു വരാം”
മറ്റു ഗത്യന്തരം ഒന്നുമില്ലാഞ്ഞതിനാല്‍ അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് ഞാന്‍ മുറിയിലേക്ക്
പോയി. അവിടെച്ചെന്ന് വേഷം മാറി കുറച്ചു രൂപയും പോക്കറ്റില്‍ തിരുകിയ ശേഷം ഒരു പെഗ്
അടിച്ചാലോ എന്ന് ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു. ഒരെണ്ണം അടിച്ചാല്‍ എന്താകാന്‍? അതുകൊണ്ട് ഒരു
പഴയ പെപ്സിയുടെ കുപ്പിയില്‍ മൂന്ന് പെഗ് മദ്യം ഒഴിച്ച് ഞാന്‍ ഇടുപ്പില്‍ തിരുകി.
എന്നിട്ട് വണ്ടിയുടെ താക്കോലും എടുത്ത് പുറത്തേക്ക് വന്നു.
“എന്നാ പാം” അതിയാന് തിടുക്കത്തോടെ നില്‍ക്കുകയാണ്.
“പാം; റോസിയെ, കതക് അടച്ചേക്ക്” ഞാന്‍ വിളിച്ചുപറഞ്ഞു. തിരികെ എത്തുമ്പോള്‍
ചേട്ടന്‍ ചായയുടെ കുറ്റം പറഞ്ഞതിനുള്ള അവളുടെ തെറിവിളി മൊത്തം കേള്‍ക്കേണ്ടി
വരുമല്ലോ ദൈവമേ എന്ന് മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാന്‍ മുറ്റത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.
ടൌണിലെ കടയില്‍ ഞങ്ങള്‍ എത്തുമ്പോള്‍ സാമാന്യം തിരക്കുണ്ട്‌. സെയില്‍സില്‍
ഉള്ളവരോട് ഞാന്‍ കാര്യം സംസാരിച്ചു. സംഗതി ചേട്ടച്ചാര്‍ക്ക് അബദ്ധം പറ്റിയതാണ്
എന്നും, റിപ്പയര്‍ ചെയ്യാന്‍ കാശാകും എന്നവര്‍ കാര്യകാരണസഹിതം എന്നെപ്പറഞ്ഞു
ബോധ്യപ്പെടുത്തി. പിന്നെ, ഇനിയും പരാതി ഉണ്ടെങ്കില്‍ ഒരു അവസാന ഓപ്ഷന്‍ എന്നാ
നിലയക്ക് മാനേജര് വരുമ്പോള്‍ പറയാം എന്നുമവര്‍ പറഞ്ഞു. സംഗതി ഞാന്‍ ചേട്ടനെ
അറിയിച്ചു. എങ്കില്‍ മാനേജരെ കാണാം എന്നായി അദ്ദേഹം. പക്ഷെ മാനേജര് വരാന്‍
വൈകുമെന്നും, കാത്തിരിക്കാമെങ്കില്‍ ഇരിക്കാനും അവര് പറഞ്ഞു. ചേട്ടന്‍ റെഡി;
എങ്ങനെയും സംഗതി ഫ്രീയായി ശരിയാക്കി കിട്ടണം; അത്രയേ വേണ്ടൂ മൂപ്പര്‍ക്ക്.
“അയാള് വന്നിട്ട് സംസാരിച്ചിട്ട് പോകാമെടാ; ഇന്ന് നിനക്കെങ്ങും പോണ്ടാല്ലോ” എന്നോട്
അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു. ഞാനെന്ത് പറയാന്‍. കുടുങ്ങിപ്പോയില്ല; ഞാന്‍ സ്വയമറിയാതെ മൂളി.
അതോടെ ആശാന്‍ അതിഥികള്‍ക്ക് ഇരിക്കാനുള്ള ചെറിയ ഹാളില്‍ ചെന്നിരുന്നു പത്രമെടുത്ത്
വായനയാരംഭിച്ചു. കാശ് മുടക്കി വീട്ടില്‍ അങ്ങേരു പത്രം വരുത്തത്തില്ല. ഫ്രീയായി
കിട്ടിയാല്‍ പരസ്യം വരെ വായിച്ചു തീര്‍ക്കുകയും ചെയ്യും. ഇനി മാനേജര് വരാതെ
ഇവിടുന്ന് പോക്ക് നടക്കില്ല എന്ന് അരിശത്തോടെ ഞാന്‍ മനസിലാക്കി. നാശം പിടിക്കാന്‍
രാവിലെ ഓരോരോ മാരണങ്ങള്‍ വന്നു കേറിക്കോളും. ആകെ ബോറടിച്ച ഞാന്‍ ആള്‍ക്കാരെ നോക്കി
ചുമ്മാ അവിടെ നിന്നു. ഉപഭോക്താക്കളുടെ കൂട്ടത്തില്‍ നാലഞ്ചു പെണ്ണുങ്ങള്‍
ഉണ്ടെങ്കിലും ഗുണമുള്ള ഒരെണ്ണം പോലും അക്കൂട്ടത്തിലില്ല. അതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ മെല്ലെ
പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ആകെയുള്ള ആശ്വാസം ഇടുപ്പില്‍ ഇരിക്കുന്ന റം ആണ്. അവനെ
ഉള്ളിലേക്ക് പറഞ്ഞു വിട്ടാല്‍ ആശ്വാസം കിട്ടും. പക്ഷെ മണമടിക്കാന്‍ പാടില്ല. പോലീസ്
നായുടെ മൂക്കാണ് ചേട്ടച്ചാര്‍ക്ക്. ഞാന്‍ അടുത്തുള്ള കടയില്‍ നിന്നും ഒരു പെപ്സി
വാങ്ങി. അനന്തരം വാനിന്റെ ഉള്ളില്‍ കയറി കൈയിലുണ്ടായിരുന്ന മദ്യത്തിലേക്ക്
അതൊഴിച്ച് മിക്സ് ചെയ്തിട്ട് ഒരു കവിള്‍ ഞാന്‍ ഇറക്കി. ഹാ എന്താ സുഖം! മദ്യം
അന്നനാളത്തിലേക്ക് ഊര്‍ന്നിറങ്ങിപ്പോകുമ്പോള്‍ എന്തെന്നില്ലാത്ത നിര്‍വൃതി. ആ
നിര്‍വൃതിക്ക് മേമ്പൊടിയായി പത്തുരൂപയ്ക്ക് വാങ്ങിയ മസാല കപ്പലണ്ടിയുടെ പാക്കറ്റ്
പൊട്ടിച്ച് അഞ്ചാറ് കപ്പലണ്ടിയും ഞാന്‍ വായിലിട്ടു. എന്നിട്ട് ആകെ മൊത്തത്തില്‍
ഒന്ന് തണുപ്പിക്കാന്‍ വണ്ടി സ്റ്റാര്‍ട്ട്‌ ആക്കി എസിയും ഓണാക്കി.
“എടാ എടാ..” പെട്ടെന്ന് വണ്ടിയുടെ ഗ്ലാസില്‍ മുട്ടിക്കൊണ്ട് ചേട്ടന്റെ
പരിഭ്രമത്തോടെയുള്ള വിളി കേട്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഞെട്ടിത്തരിച്ച് ഗ്ലാസ് താഴ്ത്തി
നോക്കി.
“എന്താ ജോസ്ച്ചായാ?”
“നീ പൊയ്ക്കളയല്ലേ? വണ്ടി സ്റ്റാര്‍ട്ട്‌ ആകുന്നെ കണ്ടപ്പം ഞാനങ്ങു പേടിച്ചു പോയി.
നീയങ്ങു പോയാപ്പിന്നെ ഇതുകൊണ്ട് പോണേല്‍ ഓട്ടോ പിടിച്ചാലേ ഒക്കൂ. ഇരുന്നൂറ്റമ്പത്
രൂപയാകും ഓട്ടോക്കൂലി..”
“ഞാന്‍ പോകുന്നില്ല. മാനേജര് വന്നിട്ടേ പോകൂ. ജോസ്ച്ചായന്‍ പോയി ഇരുന്നോ”
നാവില്‍ വന്ന വികടസരസ്വതിയെ കഠിന പ്രയത്നത്തിലൂടെ നിയന്ത്രിച്ചിട്ടു ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
അങ്ങേരുടെ തിരിഞ്ഞുള്ള പോക്ക് കണ്ടപ്പോള്‍ ചെന്നൊരു തൊഴി കൊടുക്കാന്‍ തോന്നിയതാണ്;
പക്ഷെ അപ്പോഴാണ് സൈഡ് വ്യൂ മിററിലൂടെ ഞാനൊരു കാഴ്ച കണ്ടത്. എന്റെ സിരകളെ ഒന്നടങ്കം
ഉത്തേജിപ്പിച്ച നയനമനോഹരമായ കാമാനന്ദകരവും ലഹരിദായകവുമായ അപൂര്‍വ്വങ്ങളില്‍
അപൂര്‍വ്വമായ കാഴ്ച. എന്തായിരുന്നു ആ കാഴ്ച?
കടയുടെ മുന്‍പിലെ പാര്‍ക്കിങ്ങിലേക്ക് ഒഴുകി വന്നുനില്‍ക്കുന്ന ഒരു ഹ്യുണ്ടായ്
ക്രേറ്റ. അതിന്റെ ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റില്‍ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങുന്ന, സില്‍വര്‍
സ്ക്രീനില്‍ നിന്നും ഭൂമിയിലേക്ക് അവതരിച്ചത് എന്നപോലെ തോന്നിക്കുന്ന ഒരു ഉരുപ്പടി.
സാരിയും ബ്ലൌസുമാണ് വേഷം. എത്ര ചെറുതാക്കാന്‍ പറ്റുമോ അത്രയും ചെറുതാക്കി
തയ്പ്പിച്ചിരുന്ന ബ്ലൌസ് അവളുടെ വെളുത്തു കൊഴുത്ത് വിളഞ്ഞ ശരീരം മുക്കാലും
നഗ്നമാക്കിയിരുന്നു. കറുത്ത ബ്ലൌസിന് മാച്ചായി കറുപ്പും ചുവപ്പും സ്വര്‍ണ്ണനിറവും
ഇടകലര്‍ന്ന സാരിയായിരുന്നു അവളുടെ വേഷം. കണ്ണുകള്‍ മറച്ച് ഒരു വലിയ ഗോഗിള്‍സും,
കൈകളില്‍ സാരിയുടെ തന്നെ വര്‍ണ്ണങ്ങളില്‍ ഉള്ള വളകളും, കഴുത്തില്‍ ഘനമേറിയ
സ്വര്‍ണ്ണമാലയും, കാതുകളില്‍ വലിയ രണ്ടു വളകള്‍ പോലെയുള്ള കമ്മലുകളും അണിഞ്ഞിരുന്ന
അവള് തന്റെ സമൃദ്ധമായ മുടി പിന്നിലേക്ക് വിടര്‍ത്തി ഇട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.
തുടുത്ത മുഖത്ത് ചായം പുരട്ടാതെ തന്നെ ചുവന്നിരുന്ന ചുണ്ടുകള്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ എന്റെ
കുട്ടന്‍ ശക്തമായി പ്രതികരിച്ചു. കൊച്ചു കുഞ്ഞുങ്ങളെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന
ചുണ്ടുകള്‍. അത്ര തുടുപ്പും നിറവുമാണ് അവയ്ക്ക്. ഗോഗിള്‍സ് തലയിലേക്ക് കയറ്റി
വച്ചിട്ട് അവള് അതിന്റെ പിന്നില്‍ മറഞ്ഞിരുന്ന മനോഹരങ്ങളായ മിഴിയിണകളെ
അനാവൃതമാക്കി. കണ്ണുകള്‍ക്ക് അടിയില്‍ വരച്ചിരുന്ന മഷി, അവയുടെ അഴക് അഞ്ചിരട്ടി
വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചിരുന്നു. വാനിറ്റി ബാഗ് തോളിലേക്ക് തൂക്കി, വിശാലമായ വയറും വലിയ
പൊക്കിളും പൊതുദര്‍ശനത്തിന് ഉദാരമായി നല്‍കിക്കൊണ്ട് അവള് കടയിലേക്ക് കയറി.
നടക്കുമ്പോള്‍ തുള്ളിത്തുളുമ്പുന്ന അവളുടെ അംഗലാവണ്യം എന്റെ സമനില തെറ്റിക്കാന്‍
വേണ്ടതിലും അധികമായിരുന്നതിനാല്‍ സമനില തെറ്റുക തന്നെ ചെയ്തു. ഇതുപോലെയൊരു
ചരക്കിനെ, വര്‍ഷങ്ങളായി കണ്ടിട്ടില്ലാതിരുന്ന ഞാന്‍ യാന്ത്രികമായി ഒരു കവിള്‍ മദ്യം
കൂടി കുടിച്ച ശേഷം വണ്ടി ഓഫാക്കി താഴെയിറങ്ങി.
എന്റെ കാലുകള്‍ സ്വയം കടയിലേക്ക് നീങ്ങി. ഉള്ളില്‍ക്കയറിയ അവള് ഓവനുകളുടെ അടുത്തു
ചെന്നു നോക്കി പരിശോധിക്കുകയാണ്. സഹായിക്കാന്‍ ചെന്ന സെയില്‍സ്മാനെ
ആവശ്യമുണ്ടെങ്കില്‍ വിളിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞവള്‍ മടക്കിയയച്ചു. അവളുടെ വെണ്ണ നിറമുള്ള
നഗ്നമായ പുറവും, മടക്കുകള്‍ വീണ പരന്നു തുടുത്ത വയറും കൊഴുത്ത് വണ്ണമുള്ള
കൈത്തണ്ടകളും എന്റെ കുട്ടനെ അവന്റെ പൂര്‍ണ്ണ മുഴുപ്പില്‍ എത്തിച്ചു
കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. നേരിയ തുണികൊണ്ടുള്ള ബ്ലൌസിന്റെ ഉള്ളില്‍ വെള്ള നിറമുള്ള അവളുടെ
ബ്രാ കണ്ണാടിയിലൂടെയെന്നപോലെ കാണാം. അതിനുള്ളില്‍ ഒതുങ്ങാന്‍ വിസമ്മതിക്കുന്ന
മുലകള്‍.
“ഡി വൈ എസ് പി മുകുന്ദന്‍ സാറിന്റെ ഭാര്യയാ” ഒരു സെയില്‍സ്മാന്‍ മറ്റൊരാളോട്
മന്ത്രിക്കുന്നത് ഞെട്ടലോടെ ഞാന്‍ കേട്ടു. കര്‍ത്താവേ പോലീസുകാരന്റെ ഭാര്യയാണോ ഈ
ഉരുപ്പടി! നോക്കിയിട്ട് കണ്ണെടുക്കാന്‍ സാധിക്കുന്നില്ലായിരുന്നു എങ്കിലും, ഡി വൈ
എസ് പിയുടെ ഭാര്യയാണ് ആ വെണ്ണക്കട്ടി എന്ന അറിവ്, വികാരത്തിനു കടിഞ്ഞാണിടാന്‍
എന്നെ നിര്‍ബന്ധിതനാക്കി. പക്ഷെ അവളുടെ ശരീരവടിവും നിറവും മുഖസൌന്ദര്യവും എന്നെ
ഭ്രാന്തുപിടിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. ഞാന്‍ ചേട്ടനെ പാളി ഒന്ന് നോക്കി. അതിയാന്
പെണ്ണും മാങ്ങാത്തൊലിയും ഒന്നും ഒരു വിഷയമല്ല; ആകെയുള്ള പ്രണയവും മോഹവും കാമവും
എല്ലാം പണത്തോടു മാത്രം.
“മാനേജര് വന്നോടാ?” കടയുടെ ഉള്ളില്‍ എന്നെക്കണ്ടപ്പോള്‍ അതിയാന് ഉറക്കെ വിളിച്ചു
ചോദിച്ചു. ചരക്കിന്റെ കുണ്ടിയുടെ അളവ് എടുത്തുകൊണ്ടിരുന്ന ഞാന്‍ പെട്ടെന്നത്
കേട്ടപ്പോള്‍ ഒന്ന് ഞെട്ടാതിരുന്നില്ല. എന്റെ നേരെ മുന്‍പിലായിരുന്നു അവള്.
ചേട്ടന്റെ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോള്‍ ഏതു പൊട്ടനോടാണ് ഇയാള്‍ അലറുന്നത് എന്നറിയാനാണെന്നു
തോന്നുന്നു, അവളൊന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി. സത്യം പറയാമല്ലോ ബ്രോസ്, ആ മുഖം എന്നെ
വട്ടുപിടിപ്പിച്ചുകളഞ്ഞു! അയ്യയ്യയ്യയ്യോ..എന്തൊരു സൌന്ദര്യം! എന്തൊരു ഇനിപ്പ്.
“ഇല്ല ചേട്ടാ..ഇപ്പൊ വരുവാരിക്കും” ഞാന്‍ ചേട്ടന്‍ കാര്‍ക്കോടകന് മറുപടി നല്‍കി.
എന്നെ ഒന്നുകൂടി തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ സുന്ദരി വീണ്ടും പുതിയ ബ്രാന്‍ഡുകള്‍
നോക്കിക്കൊണ്ട്‌ മുന്‍പോട്ടു നീങ്ങി; പിന്നാലെ കാന്തിക ആകര്‍ഷണത്തിലെന്നപോലെ ഞാനും.
അപ്പോള്‍ അവളുടെ മൊബൈല്‍ ശബ്ദിച്ചു. ഫോണ്‍ ചെവിയോട് ചേര്‍ത്ത് അവള് ഹലോ പറഞ്ഞു.
വളരെ വശ്യമായ, ഭോഗിക്കാന്‍ തോന്നുന്ന ശബ്ദം; ആ ശബ്ദം കേട്ടാല്‍ മതി വെള്ളം പോകാന്‍
എന്നെനിക്ക് തോന്നിപ്പോയി.
“ഓവന്‍ കടയില്‍..ഉം..പോയി..എവിടെ? മോളിലോ..വീട്ടിലോട്ട് വന്നൂടെ..ഓ
പിന്നെ..വേണ്ട…വീട്ടിലോട്ട് വാ..ഉം..ശരി ഞാന്‍ ഇറങ്ങുകയാണ്…” അവള് പറഞ്ഞതത്രയും
വളരെ വ്യക്തമായിത്തന്നെ ഞാന്‍ കേട്ടു. മുടിയില്‍ നിന്നും ഗോഗിള്‍സ് തിരികെ
മൂക്കിലേക്ക് ഇറക്കിയിട്ട്‌ അവള് പുറത്തേക്ക് നടന്നു. ആ വിരിഞ്ഞ ചന്തികളുടെ നടനം
അസൂയാവഹമായിരുന്നു. തമ്മിലുരുമ്മി കേറാനും ഇറങ്ങാനും മത്സരിക്കുന്ന ഉരുണ്ട
വെണ്ണക്കുടങ്ങള്‍. യ്യോ, അവള് പോകുകയാണ്. എനിക്കവളെ കണ്ടു മതിവന്നിട്ടില്ല.
ഇതുപോലെയൊരു ചരക്കിനെ ഇനി കാണാന്‍ എന്നാണ് സാധിക്കുക എന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ എന്റെ
ഉള്ളു കാളി; എന്തെങ്കിലും നഷ്ടമാകുന്നു എന്ന് തോന്നുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാകുന്നതരം കാളല്‍.
മിനിമം അവളാരാണ്, എവിടെയാണ് താമസം എന്നെങ്കിലും അറിഞ്ഞേ തീരൂ എന്ന് പെട്ടെന്നുതന്നെ
ഒരു തീരുമാനം ഞാന്‍ പാസാക്കി. അനുബന്ധമായി ചേട്ടനെന്നെ പാരയോട് പറയാനുള്ള ഒരു
കള്ളവും ഞാന്‍ കണ്ടുപിടിച്ചു.
“ജോസ്ച്ചായാ, എന്റെ ഒരു കസ്റ്റമര്‍ വിളിച്ചിരുന്നു. കുറച്ച് കാശ് തരാനാണ്. ഞാന്‍
ഒന്ന് പോയേച്ചു വേഗമിങ്ങു വരാം”
പത്രത്തില്‍ തല കുമ്പിട്ടിരുന്ന ചേട്ടനോട് അങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ട് വേഗം ഞാന്‍
പുറത്തിറങ്ങി. അയാളുടെ മറുപടി എനിക്ക് പ്രശ്നമായിരുന്നില്ല. എന്റെ
വണ്ടിയില്‍ത്തന്നെ തിരികെ പോകാന്‍ എത്ര നേരം വേണേലും അതിയാന് കാത്തിരുന്നോളും
എന്നെനിക്കറിയാം. ഇല്ലെങ്കില്‍ അതിയാന് ചിലവാക്കേണ്ടത് ഇരുന്നൂറ്റി അമ്പത് രൂഭാ
ആണ്! അവള് കാറിലേക്ക് കയറി അത് റിവേഴ്സ് എടുക്കുന്നത് നോക്കിക്കൊണ്ട്‌ ഞാനും എന്റെ
വാനിലേക്ക് കയറി. അവളുടെ ഫോണ്‍ സംഭാഷണത്തില്‍ മണത്ത പന്തികേടാണ് അവളെ പിന്തുടരാന്‍
ഒന്നാമതായി എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചത്. എന്നാല്‍ രണ്ടാമത്തെ കാരണം ഒന്നാം കാരണത്തിന്റെ
പത്തിരട്ടി വലുതായിരുന്നു; എന്തായിരുന്നു അത്? ആരെന്നറിയാത്ത ആ മദസുന്ദരിയെ പണിയണം
എന്ന മോഹം തന്നെ. നോക്കണേ എന്റെ ആക്രാന്തവും അത്യാഗ്രഹവും? ഡി വൈ എസ് പിയുടെ
ഭാര്യയാണ് അവളെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും പാണ്ടി ലോറിക്ക് തലവയ്ക്കുന്ന തവളയായി ഞാന്‍
മാറുകയാണോ എന്നല്ലേ നിങ്ങള് ചിന്തിച്ചത്? എന്ത് ചെയ്യാന്‍! കുണ്ണയ്ക്കുണ്ടോ
തലച്ചോര്‍?
ക്രേറ്റ പോയ ദിക്കിലേക്ക് തന്നെ ഞാന്‍ വണ്ടി വിട്ടു. അവള് ശ്രദ്ധിക്കാതിരിക്കാന്‍
തക്ക അകലം പാലിച്ചുകൊണ്ടായിരുന്നു എന്റെ യാത്ര. അവളുടെ ശകടം നഗരപരിധി കഴിഞ്ഞ്
വീണ്ടും മുന്‍പോട്ടു നീങ്ങി; പിന്നാലെ വിദഗ്ധമായി ഞാനും. ഏതാണ്ട് പത്തുമിനിറ്റ്
അങ്ങനെ ചെന്നപ്പോള്‍ അല്‍പ്പം മുന്‍പിലായി അവളുടെ വണ്ടി നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടു ഞാന്‍
ബ്രേക്കില്‍ കാലമര്‍ത്തി. വണ്ടി സൈഡാക്കിയ ശേഷം മുന്‍പിലേക്ക് നോക്കി. അവള്
കാറില്‍ത്തന്നെ ഇരിക്കുകയാണ്.
അല്‍പ്പം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍ അവളുടെ കാറിലേക്ക് കയറുന്നത് ഞാന്‍
കണ്ടു. എന്റെ ചങ്കിടിപ്പ് അതോടെ ഒറ്റയടിക്ക് ഇരട്ടിയായി. അവളുടെ കാര്‍ വീണ്ടും
മുന്‍പോട്ടു നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ഞാനും മെല്ലെ അതിനെ പിന്തുടര്‍ന്നു.
നഗരത്തില്‍ നിന്നും ഒരു ഗ്രാമത്തിലേക്ക് കാര്‍ പ്രവേശിച്ചു. പ്രധാന റോഡിലൂടെ
കുരെദൂരേം പോയ കാര്‍, ഒരു ടി ജംഗ്ഷനില്‍ നിന്നും ഇടത്തോട്ട് തിരിഞ്ഞു. അതിനെ ഞാന്‍
അകലം വിട്ടു പിന്തുടര്‍ന്നു. കുറെ ചെന്നപ്പോള്‍, അധികം വീടുകള്‍ ഇല്ലാത്ത ഒരിടത്ത്
കാണപ്പെട്ട ഒരു വലിയ വീട്ടിലേക്ക് അത് കയറുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു. സാവകാശം ആ വീടിനെ
സമീപിച്ച ഞാന്‍ ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി. അവനും അവളും കൂടി കാറില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങുന്നത്
കണ്ടുകൊണ്ട്‌ ഞാന്‍ മുന്‍പോട്ടു നീങ്ങി. ഇനിയെന്ത് എന്നെനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു.
ഏതാണ്ട് ഒന്നര ഏക്കര്‍ വരുന്ന സ്ഥലത്ത് നില്‍ക്കുന്ന ആ രണ്ടുനില വീടിനു സമീപത്ത്
വീടുകള്‍ ഒന്നുമില്ല. നേരെ എതിരെയുള്ള സ്ഥലം ആള്‍ത്താമസം ഇല്ലാതെ കാടുപിടിച്ച്
കിടക്കുകയാണ്. എല്ലാം കൊണ്ടും കള്ളവെടി വയ്ക്കാന്‍ പറ്റിയ സ്ഥലത്താണ് ആ വീട്.
ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ എന്റെ ഉള്ളില്‍ കാമം ആര്‍ത്തിരമ്പി. അവള് അവനെയും കൊണ്ട്
എന്തിനായിരിക്കും പോയത്? ആരാണ് അവന്? ആരുമില്ലാത്ത നേരം നോക്കി ഊക്കി
സുഖിക്കാനല്ലേ അവള് അവനെയും കൊണ്ട് വീട്ടില്‍ എത്തിയിരിക്കുന്നത്? ഇനി
ഇതുതന്നെയാണോ അവളുടെ വീട്, അതോ ഇത് വല്ല സെറ്റപ്പും ആണോ? അങ്ങനെ ചോദ്യങ്ങള്‍ സ്വയം
ചോദിച്ചുകൊണ്ട് ലക്ഷ്യമില്ലാതെ ഞാന്‍ മുന്‍പോട്ടു പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു.
വണ്ടി ഒരു കവലയില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ബ്രേക്ക് ചവിട്ടിയിട്ട് ചുറ്റും നോക്കി.
ആകെ മൂന്നോ നാലോ കടകള്‍ മാത്രമുള്ള ഒരു ഗ്രാമീണ കവലയായിരുന്നു അത്. കടകളിലെങ്ങും
സാധനം വാങ്ങാന്‍ ആരുമില്ല. രണ്ട് ഓട്ടോകള്‍ യാത്രക്കാരെ കാത്തു കിടപ്പുണ്ട്. ഞാന്‍
മദ്യം ഒരിറക്ക് കൂടി ഉള്ളിലാക്കിയ ശേഷം വണ്ടിയില്‍ നിന്നുമിറങ്ങി അടുത്തുകണ്ട
പലചരക്കുകടയിലേക്ക് ചെന്നു.
“എന്താ സാറെ? എന്ത് വേണം?” കടക്കാരന്‍ പ്രതീക്ഷയോടെ, പല്ലുകള്‍ മുഴുവന്‍ കാട്ടി
ഇളിച്ചുകൊണ്ട്‌ ചോദിച്ചു.
“ഒരു പാക്കറ്റ് തേയില, ഒരു കിലോ പഞ്ചസാര” തലേന്ന് വൈകിട്ട് വാങ്ങണം എന്ന് ഭാര്യ
പറഞ്ഞിരുന്ന ആ സാധനങ്ങള്‍ ഇവിടെനിന്നും വാങ്ങിയേക്കാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചുകൊണ്ട്
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. അയാള് തലയാട്ടിയിട്ട് പറഞ്ഞ സാധനങ്ങള്‍ എടുത്തു.
“ആരാ? ഇവിടെ കണ്ടു പരിചയമില്ലല്ലോ?” പഞ്ചസാര പൊതിയുന്നതിനിടെ അയാള് ചോദിച്ചു.
“ഞാന്‍ ഇവിടെ ഉള്ളതല്ല; വേറൊരാളുടെ വീട്ടിലേക്ക് വന്നതാ. പക്ഷെ കണ്ടുപിടിക്കാന്‍
പറ്റിയില്ല. പഞ്ചാരേം തേയിലേം വേണമെന്ന് ഭാര്യ പറഞ്ഞത് ഓര്‍മ്മ വന്നപ്പോള്‍ അങ്ങ്
വാങ്ങിയേക്കാം എന്ന് കരുതി കയറിയതാ”
അയാള് ചിരിച്ചു; പിന്നെ ചോദിച്ചു:
“ആരെ കാണാനാ വന്നത്?”
“മുകുന്ദന്‍ സാറില്ലേ? ഡി വൈ എസ് പി? പുള്ളിയുടെ വീട് തേടി വന്നതാ”
“യ്യോടാ അങ്ങേരുടെ വീട് ഇങ്ങോട്ട് വരുന്ന വഴിക്ക് തന്നെ ആണല്ലോ? ആരോടേലും
ചോദിച്ചാല്‍ പറഞ്ഞു തന്നേനെമല്ലോ?”
“റോഡില്‍ ആരേം കണ്ടില്ല”
“ഇവിടുന്ന് നേരെ തിരിഞ്ഞു പോയി കുറെ ചെല്ലുമ്പോള്‍ ഇടതുവശത്ത് കാടുപിടിച്ച്
ആള്‍ത്താമസം ഇല്ലാത്ത ഒരു സ്ഥലം കാണാം. അതും മുകുന്ദന്റെ സ്ഥലം തന്നാ. അതിന്റെ നേരെ
എതിരെ ഒള്ള വല്യ വീടാ അയാളുടേത്. പക്ഷെ അയാളവിടെ ഇല്ലല്ലോ? കണ്ണൂരാ ഇപ്പോള്‍.
വല്ലപ്പോഴുമൊക്കെ മാത്രമേ വീട്ടിലേക്ക് വരൂ എന്നാ കേട്ടത്” ഞാന്‍ ചോദിക്കാതെ തന്നെ
അയാള് എനിക്ക് വിവരങ്ങള്‍ നല്‍കാന്‍ തുടങ്ങി.
“അപ്പൊ അവിടെ ആരുമില്ലേ? ഒരു പാഴ്സല്‍ കൊടുക്കാനാരുന്നു. ഒരു പാഴ്സല്‍ കമ്പനീന്നാ
ഞാന്‍ വരുന്നത്”
“അയാള്‍ടെ ഭാര്യേം മോനും അവിടെയുണ്ട്. ചെക്കന്‍ സ്കൂളീ പോയിക്കാണും. പക്ഷെ
അവളവിടെത്തന്നെ കാണുമല്ലോ? വണ്ടി അവിടെ ഉണ്ടേല്‍ അവളും അവിടെക്കാണും”
ഞാന്‍ പണം നല്‍കിയിട്ട് ബാക്കി വാങ്ങി
“പുള്ളി എന്താ ഫാമിലിയെ ഇവിടെ നിര്‍ത്തിയിരിക്കുന്നത്?”
“ഈ നാട്ടിലുള്ള ആളല്ലല്ലോ, അതുകൊണ്ട് പറയാം. അയാള് ഭയങ്കര കൈക്കൂലിക്കാരനാ കുഞ്ഞേ.
മനസാക്ഷി ഇല്ലത്ത എന്ത് പണീം അയാള് ചെയ്യും. കോടിക്കണക്കിനു പണമാ വളഞ്ഞ വഴീക്കൂടെ
ഉണ്ടാക്കിയേക്കുന്നെ. ആ വീട് നില്‍ക്കുന്ന ഒന്നര ഏക്കറും എതിരെ ഉള്ള ഒരേക്കറും
കൂടാതെ വേറെ എങ്ങാണ്ടൊക്കെ സ്ഥലം വാങ്ങി കൂട്ടീട്ടൊണ്ട് അയാള്. ഭാര്യയാണ് കാശിന്റെ
കാര്യമൊക്കെ നോക്കുന്നത്. ജഗജില്ലിയാ അവള്. പിന്നെ അയാള്‍ക്ക് പണോം പെണ്ണും
ഇഷ്ടംപോലെ ചെല്ലുന്നിടത്തൊക്കെ കിട്ടുമെന്നാ ഓരോത്താര് പറേന്നത്. അതുകൊണ്ടാരിക്കും
ഭാര്യെ അങ്ങോട്ട്‌ കൊണ്ടുപോകാത്തത്. സദ്യ ഉണ്ണാന്‍ പോകുന്നവന്‍ പൊതിച്ചോറും കെട്ടി
പോകുമോ? ഇവളും ഇവിടെ തോന്നിയ പോലോക്കെയാ ജീവിക്കുന്നേന്നും പറച്ചിലുണ്ട്. ങാ,
നമുക്കെന്തോ വേണം അല്ലെ? വല്യ വല്യ പണക്കാര്‍ക്ക് അവരുടെ ഇഷ്ടം പോലല്ലേ ജീവിതം”
ഞാന്‍ ചിരിച്ചിട്ട് യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങി. ഛെ, അവളുടെ പേര് എന്താണെന്ന്
ചോദിക്കേണ്ടതായിരുന്നു എന്ന് അപ്പോഴാണ് എനിക്കോര്‍മ്മ വന്നത്. എന്തായാലും ചോദിച്ചു
കളയാം എന്ന് കരുതി ഞാന്‍ തിരികെച്ചെന്നു.
“അല്ല, ചേട്ടാ മുകുന്ദന്‍ സാറിന്റെ ഭാര്യയുടെ പേരെന്താ?”
“എന്തവാ..യ്യോ നാക്കിന്‍തുമ്പത്തിരിക്കുന്നു..ങാ കിട്ടികിട്ടി..ഹണി…അതാ അവള്‍ടെ
പേര്”
“നന്ദി ചേട്ടാ”
എന്റെ സര്‍വ്വകോശങ്ങളും തുടിക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. ഹണി, അവള്‍ക്ക് ഏറ്റവും
അനുയോജ്യമായ പേര്. ശരിക്കും ഒരു തേന്‍കുടമാണ് അവള്. തേനൂറുന്ന ചുണ്ടുകള്‍ മുഖത്തും
തുടകളുടെ ഇടയിലുമുള്ള അപ്സരസ്സ്!
ഞാന്‍ തിരികെ വന്ന വഴിയെതന്നെ വണ്ടി വിട്ടു. ഹണിയുടെ വീട് അടുക്കാറായപ്പോള്‍ ഞാന്‍
വേഗത കുറച്ചു. വണ്ടി അല്‍പ്പം മാറ്റി നിര്‍ത്തി ഞാന്‍ അവളുടെ മുറ്റത്തേക്ക് നോക്കി;
വണ്ടി അവിടെത്തന്നെയുണ്ട്. അതിനര്‍ത്ഥം അവന് പോയിട്ടില്ല എന്നാണ്. അടുത്തെങ്ങും
വീടുകള്‍ ഇല്ലാഞ്ഞതിനാല്‍, മദ്യം നുണഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാന്‍ കാത്തുകിടന്നു. ഏകദേശം
പത്തുമിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ക്രേറ്റ പുറത്തേക്കിറങ്ങി വരുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു. വന്ന
വഴിയെ അത് തിരികെ പോകുന്നത് നോക്കിക്കൊണ്ട്‌ ഞാന്‍ വാന്‍ സ്റ്റാര്‍ട്ടാക്കി.
അവനെ കയറ്റിയ ഇടത്തുതന്നെ ഇറക്കിയിട്ട്‌ അവളുടെ വണ്ടി മുന്‍പോട്ടു തന്നെ
നീങ്ങിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ അവനിറങ്ങിയ അതെ സ്ഥലത്ത് വാന്‍ നിര്‍ത്തിയിട്ടു നോക്കി.
‘അബൂസ് കമ്പ്യൂട്ടര്‍ സെന്റര്‍ ആന്‍ഡ്‌ നെറ്റ് കഫെ’ ഞാന്‍ വായിച്ചു. ആ ബോര്‍ഡ്
വച്ചിരുന്ന സ്ഥാപനത്തിന്റെ ഷട്ടര്‍ അടഞ്ഞു കിടക്കുകയായിരുന്നു. ആകെ രണ്ടുമുറി
കടയാണ് ഉള്ളത്; ഒന്നിന്റെ മുകളില്‍ ഒരു മുറിയും ഉണ്ട്. രണ്ടു കടകളും അടഞ്ഞുതന്നെ
കിടന്നിരുന്നതിനാല്‍ അവന് മുകളില്‍ കാണും എന്ന് ഞാന്‍ അനുമാനിച്ചു.
എന്തിനെന്നറിയാതെ വണ്ടിയില്‍ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ഞാന്‍ പടികള്‍ കയറി മുകളിലെത്തി.
പ്രതീക്ഷിച്ചതുപോലെ മുറിയില്‍ അവനുണ്ടായിരുന്നു. ഷര്‍ട്ട് ഊരി ഫാനിന്റെ അടിയില്‍
തളര്‍ന്നിരുന്നു കാറ്റ് കൊള്ളുകയാണ് കക്ഷി. അവന്റെ തളര്‍ച്ചയുടെ കാരണം ഊക്കുക്ഷീണം
തന്നെയാണ് എന്നെനിക്ക് തോന്നി. അവള് ഇവന്റെ ചോര വലിച്ചു കുടിച്ചിട്ട്
കൊണ്ടുത്തള്ളിയതായിരിക്കണം. അപ്രതീക്ഷിതമായി എന്നെ കണ്ട അവന് ഞെട്ടി ചാടി
എഴുന്നേറ്റു. ഞാനവനെ അടിമുടി ഒന്നുഴിഞ്ഞു; ഏറിയാല്‍ ഇരുപത്തിയഞ്ച് വയസ്
പ്രായമുണ്ട്. കാണാന്‍ വലിയ ഗുണമൊന്നും ഇല്ല. ഇരുനിറം; താടി വളര്‍ത്തിയിട്ടുണ്ട്;
മെല്ലിച്ച ശരീരപ്രകൃതം.
“അബു?” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“അതെ, നിങ്ങള്?”
ഞാന്‍ മുറിയിലേക്ക് കയറി. ഒരു കട്ടിലും, രണ്ടു കസേരകളും ഒരു ടീപോയിയും പിന്നെ ഒരു
പഴയ ഫ്രിഡ്ജും; അത്രയേ ഉള്ളൂ അതിനുള്ളിലെ സാമഗ്രികള്‍. സംഗതി ഒരു താല്‍ക്കാലിക
സെറ്റപ്പ് ആണ് എന്നെനിക്ക് മനസിലായി.
“ഇന്ന് കട തുറന്നില്ലേ?”
“നിങ്ങളാരാ? എന്ത് വേണം?” പരിഭ്രമത്തോടെ ചാടി എഴുന്നേറ്റ അവന് ചോദിച്ചു.
“ഞാന്‍ മൈക്കിള്‍; കണ്ണൂരില്‍ മുകുന്ദന്‍ സാറിന്റെ കൂടെയാണ് ജോലി ചെയ്യുന്നത്”
അവന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് രൂക്ഷമായി നോക്കിക്കൊണ്ട്‌ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. അബു
പരിഭ്രാന്തനാകുന്നത് വ്യക്തതയോടെ ഞാന്‍ കണ്ടു.
“അ..അതെയോ..സാ..സാറിരിക്ക്” അവന് ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് വിക്കി.
“എന്താ നീ ഇന്ന് കട തുറക്കാഞ്ഞത്?” ഞാന്‍ ചോദ്യം ആവര്‍ത്തിച്ചു.
“ഇന്നെനിക്ക് ഒരിടം വരെ പോണമായിരുന്നു”
“എവിടെ?”
“മുകുന്ദന്‍ സാറിന്റെ വീട്ടില്‍”
ഇപ്പോള്‍ ഞെട്ടിയത് ഞാനായിരുന്നു; എന്റെ ഊഹങ്ങള്‍ തെറ്റിയോ?
“എന്തിന്?”
“അവിടുത്തെ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ കേടായി….നന്നാക്കാന്‍..”
ഞാന്‍ ഒരു കസേര വലിച്ചിട്ട് ഇരുന്നു. മൊബൈല്‍ എടുത്ത് അത് സ്വിച്ചോഫ്‌ ചെയ്തിട്ട്
അവനോട് ഇരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ആംഗ്യം കാട്ടി. അവന് മടിച്ചുമടിച്ച് ഇരുന്നു. ദരിദ്രവാസി
ചേട്ടന്‍ വിളിച്ചാലോ എന്ന ശങ്ക കൊണ്ടാണ് ഞാന്‍ ഫോണ്‍ സ്വിച്ചോഫ്‌ ചെയ്തത്. അങ്ങേരു
വിളിച്ചാല്‍ പോലീസ് മോഡില്‍ നിന്നും കഞ്ഞി മോഡിലേക്ക് അറിയാതെ ഞാന്‍ മാറിപ്പോകും.
“എന്നുമുതലാണ് നീ അവിടുത്തെ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ നന്നാക്കാന്‍ തുടങ്ങിയത്?” തനി പോലീസ്
രീതിയില്‍ ഞാന്‍ ചോദ്യം ചെയ്യല്‍ തുടങ്ങി.
“അവിടുത്തെ ചേച്ചി പണ്ടിവിടെ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ പഠിക്കാന്‍ വന്നിരുന്നു. പിന്നെ അവര്
ഒരെണ്ണം വാങ്ങി. ഇടയ്ക്ക് കേടാകുമ്പോ എന്നെ വിളിക്കും..”
“ഇടയ്ക്കിടെ അവിടുത്തെ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ കേടാകും അല്ലേടാ” എന്റെ സ്വരം ഉയര്‍ന്നു. അബു
വിറയ്ക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
“നിന്നെപ്പറ്റി ചിലത് സാറ് അറിഞ്ഞു. അതൊന്നു നേരില്‍ അറിയാനാ ഞാന്‍ വന്നത്. നീ
അവിടെ പോയതും വന്നതുമെല്ലാം ഞാന്‍ കണ്ടു. സത്യം പറയടാ, സാറിന്റെ ഭാര്യയും നീയും
തമ്മിലെന്താണ് ബന്ധം?”
എന്റെ ചോദ്യം കേട്ട അവന് കിടുകിടെ വിറച്ചു.
“സത്യം പറഞ്ഞില്ലെങ്കില്‍ നായിന്റെ മോനെ നിന്നെ തൂക്കിയെടുത്ത് ഞാനങ്ങു കൊണ്ടുപോം;
കണ്ണൂരിലേക്ക്..പറയടാ”
അബു ഒറ്റ വീഴ്ച ആയിരുന്നു എന്റെ കാല്‍ക്കലേക്ക്. വീണു കിടന്ന് അവന് കരഞ്ഞു.
“എഴുന്നേല്‍ക്കടാ” ഞാന്‍ മുരണ്ടു.
അവനെഴുന്നേറ്റ് കൈകള്‍ കൂപ്പി ദൈന്യതയോടെ എന്നെ നോക്കി.
“ഒരു..ഒരബദ്ധം പറ്റി സര്‍..ഇനി ആവര്‍ത്തിക്കില്ല. എന്റെ..എന്റെ കുറ്റമല്ല.. ആ
ചേച്ചിയാണ്…” അവന് വിക്കിവിക്കി പറഞ്ഞു.
“ആ ചേച്ചി എന്ത് ചെയ്തു?”
“എന്നെ വിളിച്ചത്..”
“എത്ര നാളായി ഇത് തുടങ്ങിയിട്ട്?”
“ആദ്യമായാ ഞാനവിടെ പോയത്. എനിക്ക് പേടിയാരുന്നു; പക്ഷെ ചേച്ചി നിര്‍ബന്ധിച്ചപ്പം…”
അവരുടെ ഫോണ്‍ സംഭാഷണം ഞാന്‍ ഓര്‍ത്തുനോക്കി. ഇവന്‍ പറയുന്നത് ശരിയാകാം എന്ന്
തോന്നിയതുകൊണ്ട് ഞാന്‍ തലയാട്ടി.
“പോയിട്ട്, നീ എന്ത് ചെയ്തു?”
“ചേച്ചി..ചേച്ചി എന്നെ..ഞാനൊന്നും ചെയ്തില്ല..പ്ലീസ് സാറെ; എന്നെ ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ.
ആ ചേച്ചിക്ക് കാമഭ്രാന്താ സാറെ; ഞാനൊരു പാവം വീട്ടിലെ പയ്യനാ. ഉമ്മേം ഉപ്പേം
ഇതറിഞ്ഞാ എന്നെ അവര് കൊല്ലും. ഞാനിനി ഒരിക്കലും ഈ അബദ്ധം കാണിക്കത്തില്ല സാറെ
പടച്ചോനാണെ” അവന് ആണയിട്ടു.
“നീ ഇരിക്ക്”
അവന് ഇരുന്നു. ഞാനവനെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി; കള്ളനാണ് എങ്കിലും ഇപ്പറഞ്ഞ
കാര്യങ്ങളൊക്കെ വിശ്വസിക്കാം എന്നെനിക്ക് തോന്നി.
“ശരി, നീ സത്യം പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ഞാനീ വിവരം മുകുന്ദന്‍ സാറിനോട് പറയുന്നില്ല. നീയും
ഇത് മറന്നേക്കണം. ഇനി വല്ല വൃത്തികേടും കാണിച്ചാല്‍, നിന്റെ ശവം പോലും
വീട്ടുകാര്‍ക്ക് കിട്ടില്ല; മനസിലായല്ലോ?”
“ഇല്ല സര്‍, ഞാനിനി ആ ചേച്ചിയോട് മിണ്ടുക പോലുമില്ല; ഒരിക്കലും”
“ശരി..നീ അവള്‍ക്ക് ഫോണ്‍ ചെയ്ത് പറ ഇനി മേലാല്‍ നിന്നെ വിളിക്കരുത് എന്ന്. നിന്നെ
കാണാന്‍ മുകുന്ദന്‍ സാറയച്ച ആള് ഇരിപ്പുണ്ട് എന്നും ഇന്നുച്ച കഴിഞ്ഞു ഞാന്‍
അങ്ങോട്ട്‌ ചെല്ലുമെന്നും ആ അവരാധിച്ചിയോട് പറഞ്ഞേക്ക്; പാവം സാറിനെ ചതിക്കുന്ന
നായിന്റെ മോള്‍..”
അവന് തലയാട്ടിയ ശേഷം അവളെ വിളിച്ച് ഞാന്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ എല്ലാം പറഞ്ഞു. ഭയന്ന്
വിറച്ചുകൊണ്ടായിരുന്നു അവന്റെ സംസാരം.
“എന്ത് പറഞ്ഞു അവള്?” സംസാരിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“ചേച്ചി ആകെ പേടിച്ചിരിക്കുകയാണ്; സാറെ അവരെ ദ്രോഹിക്കല്ലേ. പറഞ്ഞു മനസിലാക്കിയാല്‍
മതി. മുകുന്ദന്‍ സാറിതറിഞ്ഞാല്‍ അങ്ങേരവരെ കൊല്ലും”