വെളുത്ത് സുമുഖനായ സഹദേവൻ നെഞ്ചോളം കാവിയും പച്ചയും ഇടകലർന്ന് മനോഹരമായി ഡിസൈൻ ചെയ്ത പുതപ്പിനുള്ളിൽ ശയിക്കുന്നത് കാണാനെന്ത് മൊഞ്ചാ..
അവൾക്കൊരു കുസൃതി തോന്നി അമ്മ അടുത്തെങ്ങുമില്ലെന്ന് ഉറപ്പുവരുത്തി.
‘ഹല്ലാ മുമ്പൊന്നും അച്ഛന്റട്ത്ത് പോകുമ്പോ അമ്മയുണ്ടോ എന്നൊന്നും ഒരു ചിന്തയുമില്ലായുരുന്നു. ഇതിപ്പോ ഇന്നലത്തെ കേട് തന്നെ’
അവളൊന്ന് ശങ്കിച്ചുവെങ്കിലും എന്നത്തെയും പോലെ അച്ഛന്റടുത്ത്‌ കുസൃതിക്കുട്ടിയായി തൊട്ടുരുമ്മി നടക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. ആർക്കും മനസ്സിലാവാതിരുന്നാൽ മത്യായ്രുന്നു ഈശ്വരാ…
“ഒറങ്ങ്യേത് മതിട്ടാ മോനേ”
ഇതും പറഞ്ഞ് പുതപ്പ് പിടിച്ചൊറ്റ വലി!
ചതിച്ചു!!!
അര സെക്കന്റേ അവൾക്ക് ആ കാഴ്ച കണ്ടു നിൽക്കാനായുള്ളൂ… അവൾ കണ്ണുവെട്ടിച്ച് കളഞ്ഞു അത്രയ്ക്ക് ഭീകരമായിരുന്നു കാഴ്ച!
ചുവന്നുതുടുത്ത കാട്ടാളൻ പൊന്തക്കാട്ടിൽ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന കാഴ്ച കണ്ട് അവൾ “അയ്യോ” എന്ന് നിലവിളിച്ചതും സഹദേവൻ ഞെട്ടിയുണർന്നു. താൻ നഗ്നനാണെന്നും,എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്നും സഹദേവന് മനസ്സിലാക്കാൻ സെക്കന്റുകൾ വേണ്ടി വന്നു. സഹദേവൻ ചാടിപ്പിടഞ്ഞ് പുതപ്പ് വാരി മൂടുമ്പോഴേയ്ക്കും കവിയിത്രി വാണം വിട്ടതുപോലെ പാഞ്ഞ് തന്റെ മുറിയിൽ കയറി കതകടച്ചിരുന്നു. അയാളാകെ അസ്വസ്ഥനായിപ്പോയി. ‘ച്ചേ ഇന്നലെ അടിവസ്ത്രമെങ്കിലും ധരിച്ച് ഉറങ്ങിയാൽ മതിയായിരുന്നു.’ ഇനിയിപ്പോ ചിന്തിച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല.
നിഷിത ഓടിയ ഓട്ടം ഓർത്ത് സഹദേവന് ചിരിയും കരച്ചിലും മാറിമാറി വന്നു.
‘പാവം ഇങ്ങനെ സംഭവിക്കുമെന്ന് വിചാരിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല!’
നിഷിത കതകടച്ച് ചുവരിൽ ചാരി നിന്ന് കിതച്ചു. തന്റെ മണ്ടത്തരമോർത്ത് ശീതീകരിച്ച മുറിയിലും അവൾ നിന്ന് വിയർത്തു. കുറേനേരം മുറിയിൽ തന്നെയിരുന്ന ഗൗതമിക്ക് പുറത്തിറങ്ങിയല്ലേ പറ്റൂ.
“മോളെ വിളിക്ക്” സഹദേവനൻ സൗമിനിയോടിത് പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ ഗൗതമിയെണീറ്റ് കതക് തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി. തനിച്ചിരുന്ന് അത്രയ്ക്ക് സഹികെട്ടു പോയിരുന്നു അവൾ…
ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്തത് പോലെയുള്ള അച്ഛന്റെ ഭാവം അവൾക്ക് ആശ്വാസമായി. എങ്കിലും ഒന്നും കഴിക്കാനുള്ള മൂഡ്‌ ഇല്ലായിരുന്നു. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് വെളുപ്പാൻ കാലത്തെ സീൻ ശിരസ്സിലേക്കിരച്ച് കയറുന്നു. അവൾ ഒരു ദോശ കൈയിൽ ചുരുട്ടി ചായയുമെടുത്ത് എണീറ്റ് പൂമുഖത്ത് പോയിരുന്ന് കഴിക്കുമ്പോഴൊക്കെ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് അച്ഛനെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഓരോ തവണയും അച്ഛൻ തന്നെത്തന്നെയാണ് നോക്കുന്നതെന്ന് കണ്ടപ്പോഴൊക്കെ വെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു. അവളുടെ ആ അസ്വസ്ഥതയും ജാള്യതയും കൊണ്ടുള്ള ചേഷ്ടകൾ സഹദേവനെയും അസ്വസ്ഥനാക്കി. തന്നേക്കാൾ വിഷമം മോൾക്കായതു കണ്ട് അയാളൊന്ന് അയഞ്ഞിരുന്നു. അവളെണീറ്റ് ചായക്കപ്പ് അടുക്കളയിൽ കൊണ്ട് വച്ച് തിരിച്ച് വരുമ്പോൾ സഹദേവനെ ഒന്നുകൂടി നോക്കി. ക്ഷമിക്കണമെന്നൊരു വാക്ക് ആ കണ്ണുകളിൽ തിളങ്ങുന്നത് കണ്ട സഹദേവൻ സാരമില്ലെന്നർത്ഥമാക്കി കണ്ണിറുക്കി. അവളൊരു പഞ്ചാരപ്പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ച് തന്നെ അടിമുടി ആഴത്തിൽ വീക്ഷിച്ച് കടന്നുപോകുന്ന കാഴ്ച സഹദേവൻ അന്തംവിട്ട് നോക്കിനിന്നു. ആയിരം അർഥമുള്ള ആ നോട്ടം ഒരു പെണ്ണിനല്ലാതെ സാധിക്കില്ല. എതുപെണ്ണായാലും അരയോളം തിരതല്ലുന്ന മുടിയിഴകൾ ഒരു ചന്തം തന്നെയാണ്‌. ‘അയ്യോ ആരെക്കുറിച്ചാണ് താനീ ചിന്തിച്ചുകൂട്ടുന്നത്?’
നിതംബം പാതിമറയ്ക്കുന്ന ചന്തമുള്ള കൂന്തലഴകിൽ കണ്ണും നട്ടിരിക്കേ സഹദേവൻ ചിന്ത വെടിഞ്ഞു.
‘പെൺകുട്ട്യേള് വല്തായാൽ പിന്നെ അച്ഛന്റെയടുത്ത്ന്നൊര് അകലം നിൽക്കണം’ എന്ന് സൗമിനി പറയാൻ തുടങ്ങിയ കാലം മുതൽ സഹദേവന്റെ ചിന്തകളിൽ നിഷിത കടന്നു‌കയറി നഗ്നയാവാറുണ്ട്, രതിവേഷം കെട്ടാറുണ്ട്. നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മകളാണെന്ന ചിന്തയുണരും പിന്നെയൊരു കുറ്റബോധമാണ്. ദീർഘനാൾ ഒറ്റയ്ക്കാവുമ്പോൾ പലസ്ത്രീകളെയും പ്രതിഷ്ഠിച്ച് പലവട്ടം സ്വയംഭോഗം ചെയ്തിരുന്നു. അന്നൊന്നും കിട്ടാത്ത സുഖം നിഷിതയെ ഓർത്ത് കുടഞ്ഞപ്പോൾ കിട്ടിയത് എന്തുകൊണ്ടാണ്? പിന്നീട് കുറ്റബോധം തോന്നുകയും ഇനി ഒരിക്കലും ഉണ്ടാവില്ലെന്ന് തീരുമാനിച്ചിരുന്നതുമാണ്.
പക്ഷേ അത് വീണ്ടും ആവർത്തിച്ചു…
വീണ്ടും കുറ്റബോധം!!!
അവൾക്ക് പതിനഞ്ച് വയസായപ്പോൾ താൻ തുടങ്ങിയ സ്വയംഭോഗത്തിന്റെയും കുറ്റബോധത്തിന്റെയും നീണ്ട പരമ്പര രണ്ടര വർഷം കഴിഞ്ഞിപ്പുറം വന്നുനിൽക്കുമ്പോൾ തന്റെ സ്വയംഭോഗത്തിലുണ്ടായ മാറ്റം വലുതാണ്. സ്വയംഭോഗത്തിന്റെ തുടക്കത്തിലേ അവളെ ഓർത്ത് തുടങ്ങാതിരുന്ന താൻ തുടക്കത്തിലെന്നല്ല, വെള്ളം പോയാലും കുറ്റബോധം വരാത്ത അവസ്ഥയിലേക്ക് മാറിയിരിക്കുന്നു.
വെറുതെയിരിക്കുമ്പോൾ നിഷിദ്ധചിന്തകൾ കയറിവരുന്നതറിഞ്ഞാലും താൻ ചിന്ത വെടിയാറില്ല!
“ഏട്ടാ ഇന്ന് തൃശൂര്ക്ക് ഞാൻ വരണോ? വല്ലാത്ത കാല്കടച്ചിൽ” സൗമിനി വേദന നടിച്ച് പറഞ്ഞു
“എന്നാ വേണ്ട ഞാൻ മോളെക്കൂട്ടി പൊയ്ക്കൊള്ളാം”
സഹദേവൻ പറഞ്ഞത് സൗമിനി തലയാട്ടി സമ്മതിച്ചതോടെ അവിടെ നാലുമനസ്സുകളിൽ ചൂടുപടർന്നു.
നിഷിത അച്ഛനെ നോക്കിയെന്നല്ലാതെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല അവൾ പെട്ടെന്ന് തന്നെ കുളിച്ച് റെഡിയായി, സഹദേവൻ ബ്രൂണെയിൽ നിന്ന് കൊണ്ടുവന്ന വയലറ്റ് ബാജുകുറൂങ്ങ്(മുട്ടിനേക്കാൾ ഇറക്കമുള്ള ടോപ്പും അതിനടിയിൽ മിഡിയും അടങ്ങുന്നത്) എടുത്ത്‌ ധരിച്ച് അക്ഷമയായി നിന്നു. തന്റെ അവസ്ഥ അമ്മയും അനിയനും മനസ്സിലാക്കാതിരിക്കാൻ വെറുതേ ഒരു പുസ്തകമെടുത്ത് മറിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. വായന ഇത്രയ്ക്ക് അരോചകമായ ദിവസം ഉണ്ടായിട്ടില്ല?
അവൾ കോട്ടുവായിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.
“വാ മോളെ” സഹദേവൻ കീ കിലുക്കി നടന്ന് കാറിലേയ്ക്ക് കയറി. നിഷിത അച്ഛന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ കയറിയിരുന്നു. കറുപ്പ് റെയ്ഞ്ച് റോവർ ഗേയ്റ്റ് കടന്ന് നിരത്തിലൊഴുകി
“ഓഹ് അച്ഛാ സൂപ്പർ! ഇനി എടയ്ക്കൊക്കെ ങ്ങനെ മുണ്ടുടുക്കണം ട്ടോ”
“ഉം..” സഹദേവൻ മനസ്സ് നിറഞ്ഞ് ആസ്വദിച്ച് വണ്ടിയോടിച്ചു.
“ഈ കരിംനീല ഷർട്ടിട്ടപ്പഴാ ഈ വെള്ളയ്ക്കൊര് ചേല്! “
അവൾ പല കുസൃതികളും പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.
‘തികഞ്ഞ പക്വമതി തന്നെ,പക്ഷേ അച്ഛന്റെ മുന്നിൽ ഒരു കളിക്കുട്ടിയാണെന്നും.. ഈ കുട്ടിയെക്കുറിച്ചാണല്ലോ താൻ മനസ്സിൽ വേണ്ടാത്ത ചിന്തകളൊക്കെ നെയ്ത് കൂട്ടിയത്” എന്നോർത്ത് സ്വയം പരിഹാസം പൂണ്ടു.
‘ഏത് പെണ്ണിനും മോഹവും ഇഷ്ടങ്ങളുമൊക്കെ ഉണ്ടാവും അത് താൻ ഇതുവരെ മനസ്സിലാക്കിയില്ല.’
എന്തായാലും അവളെ ഒന്ന് വിരട്ടിയാലോ എന്ന ചിന്തയിലാണ് അയാൾ എത്തി നിന്നത്. എട്ട് മണി കഴിഞ്ഞു, പ്രഭാതവെയിൽ കാറിനുള്ളിലേയ്ക്ക് ഇരച്ചുകയറി അവളുടെ മുഖത്ത് വിയർപ്പ് പൊടിഞ്ഞത് കണ്ട് അയാൾ A/C ഓൺ ചെയ്ത് ഇരു വശങ്ങളിലും സൺഗ്ലാസ് കയറ്റി നിഷിതയ്ക്ക് തണലേകി.
“മോളെ നീ കാലത്തെന്ത് പണ്യാ കാണിച്ചേ”
അത് കേട്ട് നിഷിത അച്ഛനെ ദയനീയമായൊന്ന് നോക്കുക മാത്രം ചെയ്തു. അയാൾ വിട്ടില്ല,
“ഞാൻ വിചാരിച്ചു വല്ല്യ കുട്ടിയായാൽ ഇതൊക്കെ അറിയുമെന്ന്”
“അറിയാം അച്ഛാ, ഒരു തമാശയ്ക്ക് ചെയ്തതാ ഇങ്ങനെയാവൂന്ന് വിചാരിച്ചില്ല
“എങ്ങിനെയാവൂന്ന്”
“അത്…” അവളൊന്ന് പതറി.
“എങ്ങിനെയാവൂന്ന്” അയാൾ രണ്ടും കൽപ്പിച്ച് ആവർത്തിച്ചു
“ഡ്രസ്സ്… ണ്ടാവൂന്ന് വിചാര്ച്ച്..”
“എന്നിട്ട്ണ്ടായിര്ന്നോ?”
“ഇല്ല…” അവളുടെ മുഖം ചുവന്ന് ചോരപൊട്ടാൻ വെമ്പി.
“ഇനിയങ്ങിനെ ഡ്രസ്സ് ഇല്ലാന്ന് വെക്ക്വാ… എന്തിനാ വേണ്ടാത്തിടത്ത് നോക്ക്ണേ?”
ആ ചോദ്യം ഒരിടിമിന്നൽ പോലെ അവളുടെ നെഞ്ചിനെ തുളഞ്ഞുകയറി.
“അറിയാതെ നോക്കിയതാ”അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വിറച്ചുവിരിഞ്ഞു.
“മോളേ കള്ളം പറയല്ലേ നിന്റെ കണ്ണ് നിന്റട്ത്തല്ലേ” അയാൾ ഇടത് കൈകൊണ്ട് അവളുടെ തലയിൽ തടവി‌‌ക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
അതോടെ ഉത്തരം മുട്ടിയ നിഷിത പെണ്ണിന്റെ അവസാന അടവായ കരച്ചിലിലേയ്ക്ക് നീങ്ങി. അവൾ മുഖം പൊത്തി ഒച്ചയെടുക്കാതെ വിതുമ്പി.
അത് കണ്ടതോടെ സഹദേവന്റെ നിയന്ത്രണം പോയി. അയാൾ വണ്ടി ഓരമായി നിർത്തി. അവളെ തന്നാലാവുന്ന വിധം സമാധാനിപ്പിച്ചു. ഒരു വിധം ഒതുങ്ങിയ അവളുമായി ആര്യഭവനിൽ കയറി ചൂടുചായ കുടിച്ചതോടെ അവൾ ഒന്ന് ഉഷാറായി.
കാർ അശ്വിനിയിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു.
ചെക്ക് അപ്പ് എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ഉച്ചയായിരുന്നു. മുഴുവൻ റിസൽട്ടും മറ്റന്നാളേ കിട്ടൂ എന്നറിഞ്ഞ് അവർ ഉച്ചയൂണും കഴിഞ്ഞ് പുന്നയൂർക്കുളത്തേയ്ക്ക് തിരിച്ചു.
“കെട്ടിക്കാനായിരിക്ക്ണ് പെണ്ണിനെ”
അയാൾ കുസൃതിപ്പെണ്ണിനെ ഉണർത്താനായി വെറുതേ ചോദിച്ചു.
“പിന്നേ അപ്പോ ന്റച്ഛന് ആരാണ്ള്ളേ?”
അവൾ നാണിച്ചില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, രൗദ്രമായൊന്ന് നോക്കിയാണിത് പറഞ്ഞത്?
“അച്ഛന് അമ്മയില്ലേ…പിന്നെ മോളെന്തിനാ” അയാൾ ദ്വയാർത്ഥത്തിലാണത് പറഞ്ഞതെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ നിഷിതയ്ക്ക് കലികയറി
“ഹ്ം.. അമ്മ? ന്നാ സതീഷിനെ എങ്ങ്ട്ടേങ്കിലും പറഞ്ഞയയ്ക്ക്” വെട്ടിത്തുറന്നു പറയേണ്ട സമയമിതാണെന്ന് അവൾക്ക് സംശയമില്ലായിരുന്നു.
ഇത് കേട്ട് അയാളുടെ നിയന്ത്രണം വിട്ട് വണ്ടി പാടത്തേയ്ക്ക് തിരിഞ്ഞു വെപ്രാളത്തിൽ അയാൾ ബ്രേയ്ക്ക് ചെയ്തെങ്കിലും കാർ താഴ്ചകുറഞ്ഞ കേച്ചേരിപ്പാടത്തേയ്ക്ക് ഒരു ചക്രം ഇറങ്ങി ചരിഞ്ഞ് നിരങ്ങിനിന്നു. രണ്ടു പേരും സീറ്റ്ബെൽറ്റ്* ഇട്ടതിനാൽ തല മാത്രം ഡാഷിലും സ്റ്റിയറിംഗിലും ചെറുതായി ഇടിച്ചു. ആളുകൾ ഓടി വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഓടിക്കൂടിയവർ ആദ്യം സഹദേവനെ പുറത്തെടുത്തു. അയാൾക്ക് കാര്യമായ പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല നെറ്റിയിൽ നിന്ന് ചെറുതായി ചോര പൊടിഞ്ഞുവെന്ന് മാത്രം. പക്ഷേ ഇടതുവശം ചരിഞ്ഞ കാറിൽ നിഷിത ഡോറിനോട്ക’മ്പി കു’ട്ട’ന്‍,നെ’റ്റ് ചേർന്ന് കിടക്കുന്നുണ്ട് രണ്ടുപേർ അപ്പുറമിപ്പുറം കടന്ന് അവളെയും പുറത്തെടുത്തു.
“അച്ഛാ എന്ത് പറ്റീ” അവൾ സഹദേവന്റെ അടിമുതൽ മുടിവരെ തഴുകി നോക്കി. “ഒന്നൂല്ല മോളെ മോൾക്കൊന്നും പറ്റീലല്ലോ”
അതിനിടയ്ക്ക് സെൽഫിയെടുക്കുന്ന ബൈക്കുയാത്രികനെ ഒരു ചുമട്ടുതൊഴിലാളി മണ്ടയ്ക്ക് കിഴുക്കുന്നതും, അതും സെൽഫിയെടുക്കുന്ന ന്യൂജെനറേഷനെയും കണ്ട് അവൾക്ക് ചിരിയൊതുക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അവളുടെ ചിരികിലുക്കം കണ്ട് കൂടിനിന്നവർക്കെല്ലാം ആശ്വാസമായി.
“അല്ലാ ഇങ്ങക്ക് രണ്ടാൾക്കും കുഴപ്പമില്ലല്ലോ” ഒരു ഇക്കാക്ക ചോദിച്ചതിന് അവർ ഇല്ലെന്ന്‌ തലയാട്ടി.
“ഇങ്ങള് ഗൗതമ്യല്ലേ…” ഒരു ഫ്രീക്കന്റെ ബഹുമാനത്തോടെയുള്ള ചോദ്യം.
“അതേ…” അവന്റെ ചോദ്യവും അവളുടെ മറുപടിയും കേട്ട് കൂടി നിന്നവർക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. അതെല്ലാം കണ്ട് ഫ്രീക്കൻ അഴിഞ്ഞുവീഴാൻ പോയ പാന്റ് വലിച്ചു കയറ്റി വിശദീകരിച്ചു.
“യുവകവിക്കുള്ള കൊറേ അവാർഡ് വാങ്ങിയിട്ടുള്ള ആളാ. ഇങ്ങടെ എല്ലാ കവിതേം ചീറീട്ട്ണ്ട് ട്ടാ ചേച്ച്യേ” തന്നേക്കാൾ പ്രായമുണ്ടെങ്കിലും അവന്റെ കമന്റ് ബഹുമാനാർത്ഥമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ നിഷിത ശരിയെന്ന് മാത്രം തലയാട്ടി.
സഹദേവന്റെ തലയിൽനിന്നും രക്തം ഒഴുകിയത് കണ്ട് അവൾ പരിഭ്രമപ്പെട്ടു. ബാജുകുറൂങ്ങിൽ അത് ഒപ്പിയെടുത്ത നിഷിത നിറുത്തിയിട്ട ഓട്ടോയിലേയ്ക്ക് സഹദേവനെ പിടിച്ച് കയറ്റി. “അടുത്തുള്ള ആശൂത്രീൽക്ക് വിട്… ന്റച്ചന്.. ഹ്” അവൾ വിതുമ്പുകയായിരുന്നു. “ആരെങ്കിലുമൊന്ന് കൂടെ വരോ” അവളുടെ ചോദ്യം കേട്ട് ചുമട്ടുതൊഴിലാളി ഓട്ടോയിൽ ചാടിക്കയറി. അയാൾ തന്റെ നീല തോർത്തെടുത്ത് സഹദേവന്റെ നെറ്റിയിൽ വരിഞ്ഞുകെട്ടി. തൊട്ടടുത്തുള്ള അമല ഹോസ്പിറ്റലിൽ രണ്ടു പേർക്കും പ്രാഥമിക ചികിത്സ നൽകി. എക്സ്റേയിൽ കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലെന്ന് കണ്ട് മൂന്നുപേരും പെട്ടെന്ന് തന്നെ യാത്രതിരിച്ചു. തിരിച്ച് കേച്ചേരിയിൽ ടാക്സിയിങ്ങിയ ചുമട്ടുതൊഴിലാളി അവരെ സ്നേഹത്തോടെ യാത്രയാക്കി. നീലത്തോർത്തിൽ പറ്റിയ രക്തം നോക്കി അയാൾ ആത്മസംതൃപ്തിയടഞ്ഞു.
‘എല്ലാ ചോരയ്ക്കും ചുവപ്പ് നിറം. പക്ഷേ മനുഷ്യർക്കെല്ലാം വിവിധനിറം.!
വെറുപ്പ്.., വിദ്വേഷം. മരിച്ച് മണ്ണോട് ചേർന്ന് വെറും ശവമാവേണ്ട ശവങ്ങൾ.
അന്ന് രാത്രി സഹദേവൻ ഉറങ്ങിയില്ല. തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്ന അയാൾ എഴുന്നേറ്റ് നിഷിതയ്ക്കരികിലെത്തി നോക്കി.
“മണി പന്ത്രണ്ടാവുന്നു, മോളിനിയും ഉറങ്ങിയില്ലേ”
“ഉറക്കം വര്ണില്ലച്ഛാ”
“മോള് അമ്മേനെ പറ്റി കാറീന്ന്‌ പറഞ്ഞത് എന്തർത്ഥം വെച്ചാ?” അയാൾ അവളെ മുഖത്ത് നോക്കാതെയാണത് പറഞ്ഞത്.
“ഒരാളും ഭർത്താവിന്റെ സ്ഥാനം മകന് കൊടുക്കില്ല. ഇനി കൊടുത്താൽ തന്നെ കിടക്ക പങ്കിടില്ല” അവൾ ഒറ്റശ്വാസത്തിലത് പറഞ്ഞ് തിരിഞ്ഞ് ചുവരിനോട് ചേർന്ന് കണ്ണീരൊഴുക്കി.
സഹദേവൻ ഒരു നിമിഷം നിശ്ചലമായി…
ഒരു പ്രതിമകണക്കെ നിന്ന അയാൾക്ക് നെഞ്ചുപൊട്ടുമോ എന്ന് തോന്നിപ്പോയി.
സത്യമാണോ നീ കണ്ടോ എന്നൊന്നും ചോദിക്കേണ്ടതായി തോന്നിയില്ല അയാൾക്ക്. പതിവില്ലാതെ സതീഷിനോടുള്ള അതിസ്വാതന്ത്ര്യവും കൊഞ്ചലും കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ അയാൾക്ക് സംശയമുണ്ടായിരുന്നു. അയാൾ പുറം തിരിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന നിഷിതയെ ചുമലിൽ പിടിച്ച് തനിക്കഭിമുഖമായി കിടത്തി.
കണ്ണുനീരിൽ നനഞ്ഞ കവിളിൽ മുടിയിഴകൾ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്നു.
അവൾ സങ്കടം സഹിക്കാനാവാതെ സഹദേവന്റെ മടിയിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തിക്കിടന്നു. അയാളവളെ മുടിയിഴകളിൽ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
“വേറ്പ്പാണവരോട്.
അച്ഛനവരോട് ഇനി മിണ്ടരുത്.
ഇനിയച്ഛൻ അമ്മേടെ കൂടെ കിടക്ക്ണതെന്നെ നിക്ക് ദേഷ്യാ.”
അവൾ ഒരു കൊച്ചുകുഞ്ഞിനെപ്പോലെ ആ മടിയിൽ കിടന്ന് സഹദേവനെ അരയിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് സങ്കടവും അസൂയയും നിറഞ്ഞ് കൊഞ്ചി.
“പിന്നാര്ടെ അട്ത്താ കിടക്കുവാ? ഇവിടെ നിന്റട്ത്താ?”
അയാളവളെ പരിഹസിക്കുകയല്ല മറിച്ച്‌ ഉള്ളറിയാനാണെന്ന് നിഷിതയ്ക്ക് മനസ്സിലായി.
“അതെന്താ ഒരു മോൾടെ അട്ത്ത് ഒരച്ഛന് കിടക്കാല്ലോ…അതാപ്പോ നന്നായേ” അവളും വിടാനുള്ള ഭാവമില്ലായിരുന്നു…അവൾ മടിയിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി കമിഴ്ന്നു കിടന്നു.
“അതൊക്കെ വല്ല്യ കുട്ട്യാവ്ന്നത് വരെ…” അയാൾക്ക് വാക്കുകൾ വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. താഴെ ലുങ്കിക്കുള്ളിലെ സഞ്ചിക്കുള്ളിൽ വളരാൻ തുടങ്ങിയതറിഞ്ഞ സഹദേവൻ അവളെ പിടിച്ച് മാറ്റാൻ നോക്കിയെങ്കിലും അവൾ അരയിൽ ചുറ്റി അള്ളിപ്പിടിച്ച് കിടന്നത് അയാളെ ധർമ്മസങ്കടത്തിലാക്കി. ചുണ്ടിൽ തട്ടി നിൽക്കുന്ന മുഴുപ്പ് അവൾ താഴേയ്ക്കമർത്തി.
അവൾ മനഃപ്പൂർവമാണോ അല്ലയോ എന്നറിയാൻ അയാൾ അവളെ തലയിൽ പിടിച്ച് ചെറുതായൊന്ന് താഴേയ്ക്കമർത്തി.
അവൾ വായ് തുറന്ന് ചുണ്ടുകൾക്കിടയിൽ അതിനെ വെച്ച് ചെറുതായമർത്തി. സഹദേവൻ അവളെ തലയിൽ തഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അയാളത് ആസ്വദിക്കുന്നെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ നിഷിത അരയിൽ ചുറ്റിയ കൈകൾ പതിയെ പിറകിൽ തഴുകി. ചുണ്ടുകളിലതിനെ കൊത്തിയെടുത്തു.
അയാൾക്കുള്ളിൽ അഗ്നിപടർന്നു… തന്റെ മുഴുപ്പ് പകുതിയോളം ചുണ്ടിനടിയിൽ പിടിച്ച നിഷിത തനിക്ക് വഴങ്ങുന്നതറിഞ്ഞ് അയാളുടെ അടിമുടി വെട്ടിവിറച്ചു.
അയാൾ നിയന്ത്രണം വിട്ട് നിഷിതയുടെ തലയിൽ നിന്ന് കൈയിറങ്ങി കഴുത്തിലെത്തി നൈറ്റിക്കുള്ളിലേയ്ക്കിറങ്ങിയതോടെ നിഷിത അയാളുടെ കൈയെടുത്ത് മാറ്റി. അവൾ എഴുന്നേറ്റ് അച്ഛനൊപ്പം ചേർന്നിരുന്നു. അവൾ വർണ്ണിക്കാനാവാത്ത നൂറുഭാവങ്ങൾ വിരിച്ച് സഹദേവനെ നോക്കി. അയാളവളെ തന്റെ മാറോട് ചേർത്തണച്ചു. അവൾ സഹദേവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് നെഞ്ചിൽ ഒഴുകിയണഞ്ഞു. അയാൾ നിഷിതയുടെ കൈ പിടിച്ച് താഴേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോയെങ്കിലും അവൾ കൈവലിച്ചു.
‘ഇവളെന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്? ഒരു പിടിയും കിട്ടുന്നില്ല?’ സഹദേവന്റെ ക്ഷമനശിച്ചിരുന്നു.
അയാൾ അവളെ വലിച്ച് കയറ്റി ചുണ്ടിൽ ബലമായി ചുംബിച്ചു. അവൾ എതിർത്ത് പിൻവലിഞ്ഞു. സഹദേവൻ വിട്ടില്ല.
അയാൾ നൈറ്റിക്കുള്ളിൽ കൈകടത്തി ബ്രായിൽ ഞെക്കി.
അവളൊന്ന് പതഞ്ഞുപൊങ്ങി. അയാളുടെ ചുണ്ടിൽ ചുണ്ടുചേർത്തു. “അച്ഛാ വേണ്ടച്ഛാ പ്ലീസ്” അതു പറഞ്ഞെങ്കിലും യാന്ത്രികമായി സഹദേവന്റെ ചുണ്ടിൽ ചുണ്ടമർത്തി ഒപ്പം അയാളുടെ കൈയവൾ പുറത്തേയ്ക്ക്‌ വലിച്ചെടുത്തു. അയാൾ വിരിഞ്ഞ ചെമ്പരത്തിച്ചോപ്പിൽ ചുണ്ടമർത്തി! അത് തന്റെ ചുണ്ടുകൾക്കിടയിലായി നുണഞ്ഞു.
അവൾ പൂത്തുലഞ്ഞ് സഹദേവനെ കഴുത്തിന് പിറകിൽ പിടിച്ച് ഞെരിച്ചു. അവൾ കണ്ണുകളടച്ച് സഹദേവന്റെ ചുണ്ട് വായിലാക്കി. ആകെയൊരു തരിപ്പ്! അവൾക്ക് ശരീരത്തിന്റെ ചൂട് സഹിക്കുന്നില്ല.
“എന്റീശ്വരാ… ഇതാണല്ലേ പരിപാടി വെറുതെയല്ല കാറ് മറിഞ്ഞത്” സൗമിനിയുടെ അലർച്ച കേട്ട് രണ്ടുപേരും ഞെട്ടിത്തരിച്ചു.
അച്ഛനും മകളും വേർപെട്ട് സുഖം നഷ്ടപ്പെട്ട ദേഷ്യവും പരുങ്ങലും കൊണ്ട് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. “എല്ലാം ഇന്നത്തോടെ അവസാനിപ്പിച്ച് തരാം ഞാൻ.” സൗമിനിക്ക് അതൊരു വീണ് കിട്ടിയ അവസരമായിരുന്നു… സഹദേവനെ ഒന്നൊഴിവാക്കി കൗമാരക്കനി കടിച്ച്‌ തിന്നാനുള്ള ആർത്തി മാത്രമാണ് അവൾക്കുണ്ടായിരുന്നത്. അവൾ പെട്ടെന്ന് തന്നെ സതീഷിനെ വിളിച്ചുണർത്തി സംഗതി വിശദീകരിച്ചു. രണ്ടുപേരും ഒന്നും മിണ്ടാതെ തികഞ്ഞ അവജ്ഞയോടെ സൗമിനിയെയും സതീഷിനെയും മാറിമാറി നോക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത്‌. അന്ന് വെളുക്കുവോളം ആ വീടുറങ്ങിയില്ല. സഹദേവന് തിരിച്ച് സൗമിനിയെയും ചോദ്യം ചെയ്യണമെന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും നേരിട്ട് കാണാത്ത സംഭവമായത് കൊണ്ട് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. തന്നെയുമല്ല നിഷിതയെ വീണ്ടും അടുത്ത് കിട്ടാനുള്ള അവസരവും നിഷേധിക്കപ്പെട്ടു.