കൊണ്ടൂർ കൊട്ടാരത്തിലെ മതിൽക്കെട്ടിനു സമീപം തന്റെ തുപ്പാക്കിയുമായി മാനൂർ മല്ലയ്യ
നിലയുറപ്പിച്ചു.തൊട്ടപ്പുറത്തു രണ്ടു പാറാവുകാർ. അവർ മാറിയനേരം നോക്കി മല്ലയ്യ മതിൽ
ചാടിക്കടന്നു.
മരങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ പതുങ്ങി അയാൾ ആ വലിയ കൊട്ടാരത്തിന്റെ വടക്കേ
പ്രവേശനകവാടത്തിലെത്തി. ഒച്ചയുണ്ടാക്കാതെ പൂച്ചയെപ്പോലെ അയാൾ പമ്മി നടന്നു.
മല്ലയ്യയുടെ ജാഗ്രതയേറിയ കണ്ണുകൾ കൊട്ടാരത്തിന്റെ മുക്കും മൂലയും വിലയിരുത്തി. അയാൾ
മച്ചിനു പുറത്തേക്കു വലിഞ്ഞുകയറി.അവിടെ ഒരു മരപ്പട്ടിയെപ്പോലെ അയാൾ പാത്തു നടന്നു.
തമ്പുരാട്ടിമാരുടെ മുറി കണ്ടെത്തുകയായിരുന്നു അയാളുടെ ലക്ഷ്യം.മുലക്കച്ചയും
നേര്യതുമുടുത്ത ഒരുകൂട്ടം പെണ്ണുങ്ങൾ നാലുകെട്ടിന്റെ തിണ്ണയിൽ ഇഞ്ചയും താളിയും
തയാറാക്കുന്നത് അയാൾ കണ്ടു. ദാസിപ്പെണ്ണുങ്ങളാണ് അവരെന്ന് അയാൾക്കു മനസ്സിലായി.
ഒരുനിമിഷം അവരുടെ തുടുത്ത മേനിയിൽ നോക്കി അയാളുടെ മനമിടറി. ശ്രദ്ധതെറ്റിയ മല്ലയ്യ
അറിയാതെ മച്ചിലിരുന്ന പാത്രക്കൂട്ടം തട്ടിമറിച്ചിട്ടു.
‘ഛിലിം’ കിലുങ്ങുന്ന ശബ്ദത്തോടെ പാത്രക്കൂട്ടം മറിഞ്ഞുതാഴെവീണു.
ശബ്ദം കേട്ട സ്ത്രീകൾ മച്ചിൻപുറത്തേക്കു നോക്കി. ആരോ അവിടെയുണ്ടെന്ന് അവർക്കു
മനസ്സിലായി. അവർ അങ്ങോട്ടു നോക്കി ബഹളം വയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി.
അവരുടെ ബഹളം കേട്ടാണ് തന്റെ അറയിൽ നിന്നു വാല്യക്കാരി പൊന്നി ഇറങ്ങിവന്നത്.
പൂർണനഗ്നയായിരുന്നു അവൾ. വലുപ്പമേറിയ ചന്തികളും മുലകളും കിടന്നു
തുളളിത്തുളുമ്പുന്നു. വേഷം മാറുന്നതിനിടെയാണ് വരവെന്നു തോന്നുന്നു.
‘എന്താ പെണ്ണുങ്ങളെ? എന്തിനാണു ബഹളം’ -പൊന്നി ചോദിച്ചു.
‘മച്ചിൻപുറത്ത് എന്തോ ബഹളം ആരോ അവിടെയുണ്ട് ‘- അവരിലൊരുത്തി മറുപടി നൽകി.
‘ബഹളം കൂട്ടാതിരിക്കിൻ ഞാൻ നോക്കട്ടെ ‘. ഭിത്തിയിൽ നിന്ന് ഉടവാൾ വലിച്ചൂരിക്കൊണ്ട്
പൊന്നി അവരോടു പറഞ്ഞു. തുടർന്ന് അവൾ മച്ചിലേക്കുള്ള പടി കയറാൻ തുടങ്ങി.
പണി പാളിയെന്നു മല്ലയ്യയ്ക്കു മനസ്സിലായി. അയാൾ രക്ഷപ്പെടാൻ പഴുതുനോക്കി ചുറ്റും
നോക്കി. വേണമെങ്കിൽ പൊന്നിയെ വെടിവച്ചിടാം. പക്ഷേ തോക്കിൽ രണ്ടുണ്ടകളേയുള്ളൂ.
പൊന്നിയെ കൊന്നാലും കൊണ്ടൂർ തമ്പുരാട്ടിമാരുടെ കാട്ടുസൈന്യം തന്നെ പിടികൂടി
കൊല്ലുമെന്നുറപ്പ്. അതിനാൽ സാഹസം വേണ്ട. അതു ബുദ്ധിയല്ല, മല്ലയ കണക്കുകൂട്ടി.
അയാളുടെ നോട്ടം മച്ചിന്റെ മൂലയ്ക്കു വച്ചിരിക്കുന്ന വലിയ ഭരണികളുടെ കൂട്ടത്തിൽ
വന്നു പെട്ടു. അതിലൊന്നിലേക്കു ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ ഒരു മാർജാരനെപ്പോലെ അയാൾ
ചാടിയിറങ്ങി.
തന്റെ ഉടവാൾ ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് പൊന്നി മച്ചിൻപുറത്തുകയറി. വാൾ
ചുഴറ്റിക്കൊണ്ട് അവൾ മച്ചിൻപുറത്ത് ഒരു രംഗനിരീക്ഷണം നടത്തിയെങ്കിലും ആരെയും
കണ്ടില്ല. പൂർണനഗ്നമായ ശരീരവും പ്രദർശിപ്പിച്ച് ഉടവാളുമായി നിൽക്കുന്ന അവൾ ഒരു
കാഴ്ച തന്നെയായിരുന്നു.
ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ചു കൊണ്ട് മല്ലയ്യ ഭരണിയിൽ കഴിഞ്ഞു. പൊന്നിയുടെ പാദപതനം
അടുത്തുവരുന്നത് അയാൾ അറിഞ്ഞു. വാൾ കൊണ്ട് അവൾ ഭരണികളിൽ തട്ടിനോക്കി. മല്ലയ്യയുടെ
ഹൃദയം പടപടാ ഇടിച്ചു. പക്ഷേ അയാളുടെ ഭാഗ്യം. പൊന്നി അയാളിരുന്ന ഭരണിയിൽ
മുട്ടിയില്ല. കുറച്ചുനേരം അവിടെ ചെലവിട്ടശേഷം അവൾ തിരിച്ചിറങ്ങി.
‘മരപ്പട്ടിയായിരിക്കും. ആരെയും കണ്ടില്ല. നിങ്ങൾ നിമ്മതിയായി ഇരിക്കിൻ ‘- താഴെയുള്ള
ദാസികളോട് അവൾ പറഞ്ഞു.വാൾ ഭിത്തിയിലെ ഉറയിലിട്ട ശേഷം അവൾ മുറിയിലേക്കു കയറാൻ
തുടങ്ങി. ‘ഹേ പൊലയാടികളേ , തമ്പ്രാട്ടിമാർ കുളക്കരയിൽ കാറ്റു കൊള്ളുവാണ്
രണ്ടുനാഴികനേരം കഴിഞ്ഞ് നിങ്ങൾ ഇഞ്ചയും താളിയുമായി അവിടെയെത്തുക ‘-പടിവാതിൽക്കൽ
നിന്ന് അവൾ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. ദാസികൾ തലയാട്ടി. പൊന്നി മുറിയിലേക്കു കയറി.
മല്ലയ്യയ്ക്കു ശ്വാസം നേരെ വീണു. ഒപ്പം കൊ്ട്ടൂർ തമ്പ്രാട്ടിമാർ കുളക്കരയിലുണ്ടെന്ന
വിവരവും അയാൾക്കു കിട്ടി.
മച്ചിലൂടെ ഇഴഞ്ഞിഴഞ്ഞു മല്ലയ്യ മേൽക്കൂരയുടെ കിളിവാതിൽ കണ്ടെത്തി.ശബ്ദം കേൾക്കാത്ത
തരത്തിൽ അയാൾ കിളിവാതിൽ തുറന്നു താഴേക്കു നോക്കി. കൊട്ടൂർ തറവാട്ട്ു
കൊട്ടാരത്തിന്റെ വിസ്തൃതമായ പടിഞ്ഞാറുഭാഗമായിരുന്നു അത്.താഴെ സൈനികരായ നായൻമാരും,
പടയാളികളായ കാട്ടാളരുമൊക്കെ നിൽക്കുന്നു. അവരുടെ കണ്ണിൽ പെടാതെ എങ്ങനെ
കുളക്കരയിലെത്തും. മല്ലയ്യ ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു. പടിഞ്ഞാറൻ കാറ്റിലാടുന്ന ഒരു
കവുങ്ങ് അയാളുടെ ദൃഷ്ടിയിൽ പെട്ടു.അതിലേക്ക് അയാൾ ഉയർന്നുചാടി. കവുങ്ങിൽ
പിടിത്തമിട്ടു. അതിൽ നിന്ന് ഒന്നാ്ഞ്ഞശേഷം അടുത്ത കവുങ്ങിലേക്ക്. അങ്ങനെ
കവുങ്ങിൻമേൽ ട്രപ്പീസ് കളിച്ച് ഒരു കുരങ്ങനെ പോലെ അയാൾ ചാടി കുളക്കരയ്ക്കു
സമീപമുള്ള ഒരു ഇലഞ്ഞിമരത്തിലെത്തി.
പതുങ്ങി നിന്നശേഷം അയാൾ താഴേക്കു നോക്കി. ഇലഞ്ഞിമരത്തിന്റെ താഴെ കുളക്കരയിൽ
ഇളംകാറ്റേറ്റു ചാരുകസാലകളിൽ വിശ്രമിക്കുകയാണ് കൊട്ടൂർ തമ്പുരാട്ടിമാർ.മദാലസകളായ
തമ്പുരാ്ട്ടിമാരുടെ അപരിമിതമായ മാംസസമ്പന്നത കണ്ട മല്ലയ്യയുടെ വമ്പൻ കുണ്ണ
ഉദ്ദരിച്ച് ഇലഞ്ഞിക്കൊമ്പിൽ മുട്ടി.എന്തൊരു പെരിയ മുലകളും ചന്തിയും- അയാൾ മനസ്സി്ൽ
പറഞ്ഞു.
സമയം കളയാനില്ല, രണ്ടിനെയും ഇപ്പോൾത്തന്നെ തട്ടണം. രതിത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ തലയ്ക്കു
നേരെ അയാൾ ഉന്നം പിടിച്ചു.തോക്കിന്റെ കാ്ഞ്ചിയിലേക്ക് അയാളുടെ വിരലുകൾ പോയി.
പക്ഷേ…തന്റെ പിന്നിലെ കൊമ്പിലിരിക്കുന്ന ഭീമാകാരമായ സത്വത്തെ അയാൾ കണ്ടിരുന്നില്ല.
അതൊരു കരടിയായിരുന്നു. ഇലഞ്ഞിമരത്തിൽ തേൻകൂടു പൊളി്ക്കാൻ വന്ന ചോലക്കരടി. പക്ഷേ
താഴെ വിശ്രമിക്കുന്ന മാംസനിബിഢകളായ തമ്പുരാട്ടിമാരെ കണ്ടതോടെ കരടി മനസ്സുമാറ്റി.
അവരെ തിന്നാൻ തക്കം പാർത്തിരുന്നപ്പോളാണ് മല്ലയ്യ ഇടയ്ക്കു കയറി വന്നത്. കരടി തന്റെ
കയ്യുയർത്തി അയാളെ അടിച്ചു താഴെയിട്ടു. ശേഷം കരടിയും താഴേക്കു ചാടി.മല്ലയ്യയുടെ
തോക്കു തെറിച്ചു താഴെപ്പോയി.
രണ്ടു ഭീകരസത്വങ്ങൾ മരത്തിൽ നിന്നു താഴേക്കു വീണിട്ടും തമ്പുരാട്ടിമാർക്ക് ഒരു
കുലുക്കവുമുണ്ടായില്ല.
മല്ലയ്യ കരടിയെയും തമ്പുരാട്ടിമാരെയും പേടിച്ചു കുളത്തിലേക്കു ചാടി. എന്നാൽ കരടി
തമ്പുരാട്ടിമാർക്കു നേരെ ചീറിയടുത്തു.രതിത്തമ്പുരാട്ടിയായെയാണ് അത് ആദ്യം ലക്ഷ്യം
വച്ചത്.
തന്റെ മുകളിലേക്കു ചാടിക്കയറാൻ ശ്രമിച്ച കരടിയെ തമ്പുരാട്ടി കാലുയർത്തി
ഒറ്റത്തൊഴിയായിരുന്നു. തൊഴിയുടെ ശക്തിയിൽ കരടി പിന്നോട്ടു മലച്ചു. സംഭവം
കണ്ടുകൊണ്ട് പൊന്നി ഉൾപ്പെടെയുള്ള വാല്യക്കാരികളും രാജകുമാരൻമാരായ സോമദത്തനും
ചന്ദ്രദത്തനും മറ്റു പടയാളികളും ഓടിവന്നു. അവർ കരടിക്കു നേരെ അമ്പെയ്യാൻ
ഒരുങ്ങിയെങ്കിലും വിജയത്തമ്പുരാട്ടി കൈയുയർത്തി തടഞ്ഞു.
കരടിയുമായി രതിത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ മൽപിടുത്തം തുടർന്നു. പുറകിൽ നിന്ന് ആ ജീവിയുടെ
കഴുത്തിൽ തമ്പുരാട്ടി പിടിത്തമിട്ടു.ഘടാഘടിയനായ കരടി ചിനച്ചുചാടിയെങ്കിലും
തമ്പുരാട്ടിയുടെ കരുത്തിനു മുന്നിൽ അതു നിഷ്പ്രഭമായി. തമ്പുരാട്ടിയുടെ മുലകൾ
കരടിയുടെ മുതുകിൽ അമർന്നു. വലംകൈ ചുരുട്ടി കരടിയുടെ നെഞ്ചിൽ തമ്പുരാട്ടി ഊക്കോടെ
പ്രഹരിച്ചതോടെ കരടി പിന്നോട്ടു മറിഞ്ഞു വീണു. രതിത്തമ്പുരാട്ടി മെല്ലെ നടന്നു വന്ന്
തന്റെ ആസനം ആ ജീവിയുടെ മുഖത്തേക്ക് ഇറക്കിവച്ചു. ഭാരമേറിയ ആ ചന്തികൾക്കിടയിൽ മൂക്കു
കുടുങ്ങിയ കരടി കുറച്ചുനേരം കൈകാലിട്ടടിച്ച ശേഷം ചത്തു.
‘ഭേഷ് ബലേഭേഷ് തന്റെ ഉടവാളുമായി വിജയത്തമ്പുരാട്ടി കരടിക്കരികിലെത്തി ‘. എന്നിട്ട്
ഒറ്റവെട്ടിന് കരടിത്തല ഉടലിൽ നിന്നു വേർപ്പെടുത്തി. ‘സോമാ ചന്ദ്രാ ഇവിടെ വരൂ’. അവർ
ആൺമക്കളെ വിളിച്ചു. അവർ അടുത്തേക്കെത്തി ഓച്ഛാനിച്ചു നിന്നു.
‘ഈ കരടിത്തല തറവാടിന്റെ പൂമുഖത്ത് അലങ്കരിച്ചുവയ്ക്കാൻ ഏർപ്പാടു ചെയ്യണം.’ അവർ
മക്കളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. സോമനും ചന്ദ്രനും തലകുലുക്കി സമ്മതിച്ച ശേഷം തല
ഏറ്റുവാങ്ങി.
കൊട്ടൂർത്തമ്പുരാട്ടിമാർ വിജയിക്കട്ടെ കൂടിനിന്നവർ ഉറക്കെ വിളിച്ചു.
തുടർന്ന് തന്റെ ഭാരിച്ച നിതംബപ്പന്തുകൾ താളത്തിൽ കുലുക്കി വിജയത്തമ്പുരാട്ടി
കുളക്കരയിലേക്കു വന്നു.
‘കേറിവാടാ തായോളി.’…അവർ വെള്ളത്തിൽ നിന്ന മല്ലയ്യയോടു പറഞ്ഞു.കൊണ്ടൂർമുറ്റത്ത്
അരങ്ങേറിയ സംഭവങ്ങൾ കണ്ടു സ്തബ്ധനായി നിന്ന മല്ലയ്യ ആജ്ഞ അനുസരിച്ച്
സ്വപ്നാടത്തിലെന്ന പോലെ വിജയത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ മുന്നിൽ വന്നു.അവരുടെ കാലിൽ വീണ് അവൻ
മാപ്പിരന്നു.
‘മന്നിക്കണം തമ്പുരാട്ടി, തപ്പു പറ്റിപ്പോയാച്ച്’ അവൻ കരഞ്ഞുകൊണ്ടു കേണു.
‘ആരാണു നിന്നെ അയച്ചത്.’ ഭാവഭേദങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ വിജയത്തമ്പുരാട്ടി അവനോടു
ചോദിച്ചു. അവർ കൈകൾ രണ്ടും ഇടുപ്പിൽ കുത്തിയാണ് നിന്നിരുന്നത്. പൂർണനഗ്നമായ അവരുടെ
ശരീരത്തിൽ കരടിയുടെ ചോരയുടെ അടയാളങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു.അസാമാന്യ വളർച്ചപൂണ്ട അവരുടെ
മുലകളും ചന്തികളും തുള്ളിവിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
മറവരാജകുമാരി ചിന്നകോടി തന്നെ അയച്ചതും തുടർന്നുള്ള കാര്യങ്ങളും വള്ളിപുള്ളിവിടാതെ
അവൻ തമ്പുരാട്ടിയെ ധരിപ്പിച്ചു.
‘ഓഹോ അങ്ങനെയാണു കാര്യങ്ങൾ’ വിജയത്തമ്പുരാട്ടി മല്ലയ്യയുടെ കഥ കേട്ട ശേഷം ആത്മഗതം
നടത്തി.
രേവണ്ണയുടെ തോക്ക് കൈയ്യിൽ പിടിച്ചു സാകൂതം നോക്കുകയായിരുന്നു യുദ്ധപ്രവീണയായ
രതിത്തമ്പുരാട്ടി. തോക്കെന്നു കേട്ടിട്ടുള്ളതല്ലാതെ കാണുന്നതാദ്യം. വെടിവയ്ക്കുന്ന
വിദ്യയെങ്ങനെയെന്നു അവർ മല്ലയ്യയോടു തിരക്കി. മല്ലയ്യ അതവർക്കു കാട്ടിക്കൊടുത്തു.
സൈനികരിലൊരാളുടെ തലയ്ക്കു നേരെ രതിത്തമ്പുരാട്ടി തോക്കു ചൂണ്ടി. ശേഷം കാഞ്ചി
വലിച്ചു. ‘ഠിം’ സൈനികൻ തലതകർന്നു മരിച്ചുവീണു.
‘കൊള്ളാം.’ പുതിയ ആയുധത്തെ തലോടിക്കൊണ്ട് രതിത്തമ്പുരാട്ടി പറഞ്ഞു.
‘സൂക്ഷിച്ചു വച്ചോളൂ അനുജത്തി, ആവശ്യം വരും’ നേരിയ ചിരിയോടെ വിജയ പറഞ്ഞു.
തുടർന്നു മല്ലയ്യയെ ചിത്രവധം ചെയ്യുന്ന ചടങ്ങായിരുന്നു. അയാളുടെ ഗുദദ്വാരത്തിലൂടെ
ഒരു കുന്തം കയറ്റി വയർ പിളർത്തി പുറത്തെടുത്തു. ശേഷം അയാളെ കാടു കടത്തിവിട്ടു.
മറവരാജ്യം വരെ ഗുദത്തിൽ കുന്തവുമായി ഓടിയ ശേഷം കൊട്ടാരത്തിലെത്തി കാര്യങ്ങൾ
അറിയിച്ച് മല്ലയ്യ മരിച്ചുവീണു.ചിന്നകോടിയും രേവണ്ണയും കോപത്താൽ ജ്വലിച്ചു
അധികനാൾ കഴിഞ്ഞില്ല. ഒരു വേനൽക്കാലം നോക്കി മറവപ്പട കൊട്ടൂർക്കാടുകൾ ലക്ഷ്യമിട്ട്
കാടിറങ്ങി. ഒറ്റയും പറ്റയുമായിട്ടാണ് ഇതുവരെയുള്ള ആക്രമണങ്ങളെങ്കിൽ ഇത്തവണ
തിരിച്ചായിരുന്നു. യുദ്ധവീരനായ കരികാലൻ നായ്ക്കനാണ് ഒരു പട നയിച്ചത്. അടുത്തപട
നയിച്ചത് മറവപ്രഭുവായ മലയൻ പാണ്ഡ്യൻ. രേവണ്ണ മുത്താലത്തോറായിരുന്നു ഇരുപടകളുടെയും
സർവസൈന്യാധിപൻ. ആന കുതിര , അമ്പ് വില്ല് തുടങ്ങി തങ്ങൾക്കുള്ള
സർവസന്നാഹങ്ങളുമൊരുക്കിയാണ് പട കാട്ടിലെത്തിയത്.
വിവരം കൊട്ടൂർ റാണിമാർ അറിഞ്ഞു.
അത്രയ്ക്കഹമ്മതിയോ, ഒറ്റ മറവനായ പോലും ഇവിടന്നു മടങ്ങിപ്പോകില്ല. കാര്യമറിഞ്ഞു
ക്രുദ്ധയായ വിജയത്തമ്പുരാട്ടി പ്രസ്താവിച്ചു
നെയ്യാറിന്റെ തീരത്തിനപ്പുറമിപ്പുറമായി പടകൾ താവളമടിച്ചു. അപ്പുറം മറവർ, ഇപ്പുറം
കൊട്ടൂർ സൈന്യം.രതിയുടെയും വിജയയുടെയും പുത്രൻമാരായ സോമദത്തനും ചന്ദ്രദത്തനും
ചെറുപടകളെ നയിച്ചു. അവർ വില്ലാളികളായിരുന്നു.ഇതിനു പുറമേ പുലയന്നാർ തമ്പുരാട്ടി
കോതറാണിയുടെ സൈന്യവും കൊട്ടൂരിനോടൊപ്പമുണ്ടായിരുന്നു.വ്രതം നോക്കുന്നതിനാൽ
തമ്പുരാട്ടി യുദ്ധത്തിൽ പങ്കെടുത്തില്ല.
രതിയും വിജയയും തങ്ങളുടെ അറബിക്കുതിരകളുടെ പുറത്ത് പടത്താവളത്തിലെത്തി.മുലകളെ
മറയ്ക്കുന്ന ഇരുമ്പു മാർച്ചട്ടയും മുതലത്തോൽ കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ കട്ടിയേറിയ
കോണകങ്ങളുമായിരുന്നു അവരുടെ വേഷം. തുകൽ കാലുറകൾ ധരിച്ച അവർ അരയിൽ വാൾ
ഘടിപ്പിച്ചിരുന്നു.
അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും പ്രകോപനം തുടർന്നു.മറവർ തക്കം പാർത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു.
അങ്ങനെ ഒരുദിവസം,യുദ്ധത്തിന്റെ ഭാഗധേയം മാറ്റിമറിച്ച സംഭവമുണ്ടായി.
പടത്താവളത്തിൽ റോന്തുചുറ്റുകയായിരുന്ന കൊട്ടൂരിലെ രതിത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ മകൻ
ചന്ദ്രദത്തൻ. ഉച്ച സമയം. യുദ്ധവിരാമമുള്ള സമയമാണ് ഉച്ച. അതിനാൽ മറവരെക്കുറിച്ചു
പേടിയില്ലാതെ കുമാരൻ കൊട്ടൂർ താവളത്തിന്റെ ഒരുയർന്ന പ്രദേശത്തേക്കു നടന്നു
കയറി.പക്ഷേ കുമാരനെ സാകൂതം വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടൊരാൾ മറവത്താവളത്തിൽ
നിൽപുണ്ടായിരുന്നു…..മറവസാമ്രാട്ടായ രേവണ്ണ മുക്കാലത്തോർ.
രേവണ്ണ തന്റെ അമ്പു കൈയിലെടുത്തു.അപൂർവവിഷം പുരട്ടിയ അതു
വില്ലിലേക്കൂന്നി.ചന്ദ്രദത്തനെ ലക്ഷ്യമിട്ട് അയാൾ അമ്പെയ്തു. വർഷങ്ങളുടെ
യുദ്ധപാരമ്പര്യമുള്ള രേവണ്ണയുടെ ഉന്നം പിഴച്ചില്ല.അമ്പ് ചന്ദ്രദത്തന്റെ മാറു
തുളച്ച് കടന്നു.അമ്മമാരേ…എന്നൊരു വിളിയോടെ അവൻ പിന്നോട്ടു മലച്ചു മരിച്ചു.
ചന്ദ്രദത്താ എന്നൊരു നിലവിളിയോടെ രതിത്തമ്പുരാട്ടി ഓടി വന്നു.ചേതനയറ്റ പുത്രന്റെ
ശരീരം നെഞ്ചോടടക്കിപ്പിടിച്ച് അവർ കരഞ്ഞു. വിജയത്തമ്പുരാട്ടിയും
ഓടിവന്നു.അനുജത്തിയുടെ പുത്രനെങ്കിലും സ്വന്തം പുത്രനിൽ നിന്നു വ്യത്യാസം കാണാതെ
അവർ വളർത്തിയതാണു ചന്ദ്രദത്തനെയും.അവരുടെയും മാതൃഹൃദയം തകർന്നു.
സോമദത്തൻ ആ രംഗത്തെത്തി , അനുജൻ മരിച്ച കാഴ്ചകണ്ട് മോഹാലസ്യപ്പെട്ടു വീണു.
ഇരുശരീരമെങ്കിലും ഒരേ മനസ്സോടെ ജീവിച്ച സോദരങ്ങളായിരുന്നല്ലോ അവർ.
പടക്കളം ഉണർന്നു.ചന്ദ്രദത്തന്റെ പടുമരണം കൊട്ടൂർ പടയെ ഉണർത്തി.
പുത്രമരണത്തിൽ ഉത്തേജിതകളായ രതിയും വിജയയും നേരിട്ടു പടനയിച്ചു.നെയ്യാറിന്റെ ഇരു
തീരങ്ങളിലും വൻപട അണിനിരന്നു.കുഴൽവിളി മുഴങ്ങി.
കൊട്ടൂർ പട വർധിത വീര്യത്തോടെ നെയ്യാറിനു കുറുകെ കടന്നു. മറവപ്പാളയത്തിലേക്ക് അവർ
ഇരച്ചുകയറി.കൊട്ടൂരിലെ യോദ്ധാക്കളുടെ വാളൊലിയിൽ മറവപ്പടയാളികൾ മുറിഞ്ഞുവീണു.
രതിയും വിജയയും വർധിത കോപത്തോടെയായിരുന്നു പടയിൽ. കോപം കൊണ്ട് ആ റാണിമാരുടെ ദേഹത്തു
നിന്നും തീജ്വാലകൾ വർഷിക്കുന്നതായി മറവർക്കു തോന്നി. അവരുടെ അടുക്കലേക്കു ചെന്ന
മറവരെയെല്ലാം അവർ വാളിനൂണാക്കി. തലകൾ കാൽപ്പന്തുപോലെ അന്തരീക്ഷത്തിലേക്കുയർന്നു.
ഇതിനകം കുതിരകളിൽ നിന്നു താഴെയിറങ്ങിയിരുന്നു റാണിമാർ. രതിയും വിജയയും പടക്കളത്തിൽ
പാഞ്ഞു നടന്നു. എത്ര തലകൾ അവർ വെട്ടിയെന്ന് അവർക്കു തന്നെ അറിയില്ല.ഒടുവിൽ
നിരന്തരമായ വെട്ടൽ കാരണം അവരുടെ വാളിന്‌റെ മൂർച്ച തീർന്നു.
വാളുപേക്ഷിച്ച റാണിമാർ പിന്നീടു മല്ലയുദ്ധമായിരുന്നു. കനത്ത അവരുടെ കൈകളുടെ
അടികൊണ്ട് മറവർ സ്വയമറിയാതെ മരിച്ചുവീണു. കാട്ടിലെ മരങ്ങൾ പിഴുതെടുത്ത് അവർ മറവരെ
താഡനം ചെയ്തു.
ആറുദിവസത്തോളം ആ മഹായുദ്ധം തുടർന്നു. മറവപ്പട പൂർണമായും കൊല്ലപ്പെട്ടു.കൊട്ടൂർ
പടയ്ക്ക് വളരെച്ചെറിയ നാശനഷ്ടം മാത്രമാണു സംഭവിച്ചത്. എന്നാൽ രേവണ്ണ പലായനം ചെയ്തു.
ചന്ദ്രദത്തനെ ചതിയിൽ കൊന്ന അയാളെ നോക്കി കൊട്ടൂരിലെയും പുലയന്നാറിലെയും സൈനികർ
നടന്നു.
ഒടുവിൽ തമ്പുരാട്ടിമാർ രേവണ്ണയെ കണ്ടെത്തി. ഒരു പാറക്കൂട്ടത്തിനു പിന്നിൽ
ഒളിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു അയാൾ.
ഇരു തമ്പുരാട്ടിമാരും അയാളുടെ ശരീരത്തോടു ചേർന്നു നിന്നു. ഇരുവരും പൂർണ
നഗ്നരായിരുന്നു. രേവണ്ണയും പൂർണനഗ്നൻ. റാണിമാരുടെ കൊഴുത്തുരുണ്ട മുലകൾ അയാളുടെ
മാറിലും പുറത്തും അമർന്നു. ഇലയടയ്ക്കു നടുവിലെ ശർക്കരപ്പീര പോലെയായിരുന്നു
രേവണ്ണയുടെ അവസ്ഥ.ഭീതിദമായ ആ നിമിഷത്തിലും റാണിമാരുടെ ശരീരസ്പർശം അയാൾക്ക് ഉദ്ധാരണം
സമ്മാനിച്ചു.
രതിത്തമ്പുരാട്ടി അയാളുടെ കഴുത്തിന്‌റെ പുറകിലൂടെ തന്റെ നാക്കോടിച്ചു. അവരുടെ
നീണ്ട നാക്കിൻതുമ്പ് അയാളുടെ ശരീരത്തിൽ വിദ്യുതതരംഗങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചു. ഒരുനിമിഷം
ഉൻമാദത്തിൽ ആണ്ടു പോയ രേവണ്ണ ഭീതികരമായ വർത്തമാനത്തിലേക്ക് ഉടനടി തിരിച്ചുവന്നു.
രതിത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ പല്ലുകൾ അയാളുടെ കഴുത്തിൽ ആഴ്ന്നു,രേവണ്ണയുടെ മാംസത്തിൽ
നിന്ന് ഒരു കഷണം അവർ കടിച്ചുപറിച്ചെടുത്തു. അതിതീവ്രമായ വേദനയിൽ അയാൾ
ഉറക്കെക്കരഞ്ഞു.
‘വിടുതൽ തായാ, തപ്പ് പൺറേ മന്നിച്ചിടുങ്കേ…’അയാൾ അലറിവിളിച്ചു.
രതിത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ കടവായിലൂടെ രേവണ്ണയുടെ ചോര ഇറ്റിറ്റുവീണു.അയാളുടെ മാംസം
ആസ്വദിച്ചു കഴിച്ചിറക്കുകയായിരുന്നു തമ്പുരാട്ടി.
അടുത്തത് വിജയത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ ഊഴമായിരുന്നു. തന്റെ കൈച്ചുരിക അയാളുടെ
മാറത്തേക്ക് അവർ കുത്തിയിറക്കി വരഞ്ഞു, ശേഷം അത് വശങ്ങളിലേക്ക് അകത്തി. തന്റെ
വാരിയെല്ലുകൾ പൊട്ടിയടരുന്ന ശബ്ദം അയാൾ കേട്ടു. ഗംഭീരമായ വേദനയിൽ അയാൾ നിന്നു
പിടച്ചു.
കൈച്ചുരിക സൃഷ്ടിച്ച മുറിവിലൂടെ ഇരു കൈകളും കടത്തി രേവണ്ണയുടെ മാറു പിളർന്നു വിജയ.
അയാളുടെ മിടിക്കുന്ന ഹൃദയം അവർക്കുമുൻപിൽ ദൃശ്യമായി. കൈകൾകൊണ്ട് ആ ഹൃദയം
പറിച്ചെടുത്ത് തമ്പുരാട്ടി കടിച്ചുതിന്നു.
രേവണ്ണയുടെ അലമുറ ഉച്ചത്തിലായി. ഭ്രാന്തുകയറിയ രാക്ഷസിമാരെപ്പോലെ കൊട്ടൂർ
തമ്പുരാട്ടിമാർ ആർത്തു ചിരിച്ചു.അയാളുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്നു മതിവരുവോളം അവർ
ചോരകുടിച്ചു.
ഒടുവിൽ വെട്ടിയിട്ട വാഴത്തട പോലെ രേവണ്ണ ചേതനയറ്റുവീണു.
തമ്പുരാട്ടിമാർ ഭക്ഷിച്ചു ബാക്കി വന്ന ശരീരം കാട്ടിലെ മൃഗങ്ങൾ സദ്യയാക്കി.
ഇതോടെ മറവപ്പട ഉന്മൂലനം ചെയ്യപ്പെട്ടു. അവരുടെ മിക്കവാറും എല്ലാ സൈനികരും
കൊല്ലപ്പെട്ടിരുന്നു. തമിഴ്‌നാട്ടിലെ മറവനാട്ടിൽ നിന്നു രാജകുമാരി ചിന്നകോടി പലായനം
ചെയ്തു. അവരെപ്പറ്റി പിന്നീടൊരു വിവരവുമുയർന്നില്ല.
കേരളത്തിനെയും തമിഴ്‌നാടിനെയും പലതവണ മുൾമുനയിൽ നിർത്തിയ മറവവംശത്തിന് അതോടെ
അന്ത്യമായി.
എന്നാൽ ഈ യുദ്ധത്തിനു ശേഷം കൊട്ടൂർ തമ്പുരാട്ടിമാർക്കു പോർബാധ പിടിപെട്ടു.
യുദ്ധസ്ഥലത്തു കറങ്ങുന്ന ദുരാത്മാക്കൾ രാജാക്കൻമാരുടെയും റാണിമാരുടെയും ശരീരത്തിൽ
കയറുന്നതിനാണു പോർബാധയെന്നു പറയുന്നത്. പോർബാധയിൽ ഉൻമത്തരായ അവർ എല്ലാവരെയും
ആക്രമിക്കാൻ തുടങ്ങി. പ്രജകളും കാട്ടുമൃഗങ്ങളുമൊക്കെ അവരുടെ ചോരക്കൊതിയിൽ
കൊല്ലപ്പെട്ടു. വീണ്ടും പ്രതിസന്ധി.
കാട്ടുമൂപ്പനായ കേളൻ മന്ത്രവാദിയും കൂടിയാണ്. കൊട്ടൂർ തമ്പുരാട്ടിമാരുടെ നരമേധത്തിൽ
പൊറുതിമുട്ടിയ മകൻ സോമദത്തൻ കേളനെ വിളിപ്പിച്ചു.എന്താണു പരിഹാരമെന്ന് ആരാഞ്ഞു.
‘അടിയൊഴിപ്പിക്കണം തമ്പ്രാ, അതു തന്നെ പരിഹാരം. ‘കേളൻ പറഞ്ഞു.
പോർബാധ റാണിമാരുടെ ഗർഭപാത്രത്തിലാണു കയറുന്നതെന്നായിരുന്നു അക്കാലത്തെ വിശ്വാസം.
അതിനു പരിഹാരം വിചിത്രമായിരുന്നു. നീചജാതിയിലുള്ള ഒരു പുരുഷനുമായി റാണി
ബന്ധപ്പെടണം.ആ പുരുഷനെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത് കരുവെന്നായിരുന്നു. കരുവുമായുള്ള
ബന്ധത്തിൽ ജനിക്കുന്ന ജാരസന്തതിയെ കുരുതികൊടുക്കുന്നതോടെ ബാധ ഒഴിഞ്ഞുപോകും.ഈ
യജ്ഞത്തിന്‌റെ പേരായിരുന്നു അടിയൊഴിപ്പിക്കൽ.
ഏതായാലും ചടങ്ങ് നടത്താൻ സോമദത്തൻ തീരുമാനിച്ചു.
കാട്ടാളജാതിയിൽ നിന്നുള്ള കോമൻ എന്നു പേരായ കരുത്തനായ യുവാവിനെ
കരുവാക്കി.കൊട്ടൂർക്കാടിനു മുകളിൽ പാറപ്പുറത്ത് സോമദത്തൻ അടിയൊഴുപ്പിക്കൽ യജ്ഞം
തുടങ്ങി.രണ്ട് ഇരിപ്പിടങ്ങൾ യജ്ഞകുണ്ഡത്തിനു സമീപം ഒരുക്കിയിരുന്നു. അപ്പുറത്തായി
ഒരു ശയ്യയും.
യജ്ഞകുണ്ഡത്തിലേക്കു നെയ്യും മലരും പനിനീരും, തേനുമുൾപ്പെടെ പ്രേമോദ്ധീപകമായ
ഒട്ടേറെ വസ്തുക്കൾ സോമദത്തൻ സമർപ്പിച്ചു.മന്ത്രോച്ചാരണം തുടർന്നു. യജ്ഞത്തിലെ
കരുവായ കോമനെ തെച്ചിപ്പൂമാലയിട്ടു കുണ്ഡത്തിനു സമീപം
ഇരുത്തിയിരുന്നു.പൂർണനഗ്നനായിരുന്നു കോമൻ.
യജ്ഞം മുറുകി. യജ്ഞത്തിൽ സംപ്രീതരായി കൊട്ടൂർ തമ്പുരാട്ടിമാർ ഇരിപ്പിടങ്ങളിൽ
ഉപവിഷ്ടരായി. സോമദത്തൻ എഴുന്നേറ്റു ചെന്നു കുനിഞ്ഞ് അവരുടെ കാൽപാദങ്ങളിൽ
പ്രണമിച്ചു. കാലുയർത്തി സോമദത്തന്‌റെ തലയിൽ ചവിട്ടി അവർ അനുഗ്രഹം നൽകി.
‘സുരതം….’രതിത്തമ്പുരാട്ടി പറഞ്ഞു.
ഇരു തമ്പുരാട്ടിമാരുടെയും കൈപിടിച്ചു സോമദത്തൻ ശയ്യയിലേക്ക് ആനയിച്ചു.അവർ
ശയ്യയിലേക്കു കയറി. തങ്ങളുടെ അംഗവസ്ത്രങ്ങൾ അഴിച്ച് അവർ സോമദത്തനെ ഏൽപിച്ചു.ഇരുവരും
പൂർണനഗ്നർ.
‘വിളയാട്…’സോമദത്തൻ കരുവിനോടു പറഞ്ഞു. ആജ്ഞ ലഭിച്ച കോമൻ എഴുന്നേറ്റു
തമ്പുരാട്ടിമാർക്കു സമീപം എത്തി.
മാംസസമ്പന്നകളായ മദാലസത്തിടമ്പുകളെ കണ്ടമാത്രയിൽ തന്നെ കോമന്‌റെ കുണ്ണ ഉദ്ധരിച്ചു.
രതിത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ പൂറ്റിലേക്ക് കോമൻ കുണ്ണ മുട്ടിച്ചു.നേരീയ ഒരു തള്ളലിൽ
കോമന്‌റെ പെരുംകുണ്ണ രതിത്തമ്പുരാട്ടിയുടെ പൂറ്റിലേക്കു കയറി.സുഖം കൊണ്ട്
രതിത്തമ്പുരാട്ടി ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ചു.
ശയ്യയ്ക്കു സമീപം നിന്നു സോമദത്തൻ ചാമരം വീശിക്കൊടുത്തു. അടിയൊഴിപ്പിക്കൽ ചടങ്ങു
നടക്കുമ്പോൾ റാണിമാരുടെ അടുത്തബന്ധുക്കളാരെങ്കിലും സമീപം നിന്നു ചാമരം വീശണമെന്നാണു
നിയമം. ഇവിടെ ആ നിയോഗം സോമദത്തനു തന്നെ വന്നു ചേർന്നു.
അൽപം ഈർഷ്യയോടെ സോമദത്തൻ കോമനെ നോക്കി. സുരസുന്ദരികളും മാദകത്തിടമ്പുകളുമായ തന്റെ
അമ്മയുടെയും ചെറിയമ്മയുടെയും പൂറ്റിൽ ഒരു കാട്ടാളൻ പണ്ണിത്തകർക്കുന്നു.എത്രപേരുടെ
സ്വപ്‌നമാണ് ഇങ്ങനെയൊരു രംഗം.
രതിയുടെ പൂറ്റിൽ കോമൻ ആഞ്ഞാഞ്ഞടിച്ചു. കാട്ടുപെണ്ണുങ്ങളെ പണ്ണിനടന്ന ആ കാട്ടാളന്
ആദ്യമായാണ് വെളുത്തുതുടുത്തു മാംസംമുറ്റിയ ഒരു തമ്പുരാട്ടിക്കൊതം പണ്ണാനുള്ള ഭാഗ്യം
ലഭിച്ചത്.അവനതു നന്നായി തന്നെ വിനിയോഗിച്ചു. ഒടുവിൽ അടിച്ചുതരിപ്പായ അവന്റെ കുണ്ണ
രതിയുടെ പൂറ്റിലേക്കു നിറയൊഴിച്ചു.ഫലഫൂയിഷ്ഠമായ പാടം കണക്കെയുള്ള രതിയുടെ യോനിയിൽ
അവന്റെ ശുക്ലവിത്തുകൾ തെറിച്ചുവീണു.
സ്ഖലനത്തിനു ശേഷവും കോമൻ തളർന്നില്ല. അടുത്തതു വിജയത്തമ്പുരാട്ടിയായിരുന്നു. അവരുടെ
തുറന്ന പൂറിലേക്കു കോമന്‌റെ കുണ്ണ ഇടിച്ചുകയറി. സ്വന്തം അമ്മയെ ഒരു കാട്ടാളൻ
രമിക്കുന്നതു നെടുവീർപ്പോടെ സോമദത്തൻ നോക്കിനിന്നു.സുഖം കൊണ്ട് വിജയയുടെ മുഖത്തു
വിരിയുന്ന ഭാവങ്ങൾ അവൻ ജിജ്ഞാസയോടെ നോക്കി നിന്നു. എത്ര കേറ്റിയിട്ടും കോമനു
മതിയായില്ല. വിജയയുടെ യോനിയും കടന്ന് അവന്റെ കുണ്ണ മുന്നോട്ടുപോയി. അവരുടെ
അണ്ഡവാഹിനിക്കുഴലിലൂടെ അകത്തുകയറിയ കുണ്ണ ഗർഭപാത്രത്തിന്‌റെ ഭിത്തികളിൽ മുട്ടി.
തീവ്രരതിയുടെ ആനന്ദം നിറയുകയായിരുന്നു വിജയയപ്പോൾ. അൽപനേരം അവിടെ കളിച്ച ശേഷം
കോമന്‌റെ കുണ്ണ വിജയയുടെ ഗർഭപാത്രത്തിലേക്കു ശുക്ലം നിറച്ചുകൊടുത്തു.
സംഭോഗസുഖത്തിൽ മയങ്ങി വിജയയും രതിയും ശയ്യയിൽ കിടന്നു. തളർന്നുപോയ കോമൻ തറയിൽ
കുത്തിയിരുന്നു.
‘കാച്ചിക്കള….’വിജയ സോമദത്തനോടു പറഞ്ഞു.
സോമൻ വാളെടുത്ത് ഒറ്റവീശ്, കോമന്‌റെ തലയറ്റു നിലത്തുവീണു.
തമ്പുരാട്ടിമാരെ പണ്ണിയ കഥ ആരോടും കോമൻ പറഞ്ഞുനടക്കാതിരിക്കാനായിരുന്നു അത്.
ഏതായാലും ഇരു തമ്പുരാട്ടിമാരും ഗർഭിണികളായി. രണ്ടു പുത്രൻമാരെ പ്രസവിച്ചു.
വിധിയാംവണ്ണം ആ കുഞ്ഞുങ്ങളെ കുരുതികൊടുക്കുകയും ചെയ്തു.തമ്പുരാട്ടിമാരുടെ പോർബാധയും
ഒഴിഞ്ഞു
—————————–
കാലം ഒട്ടൊന്നു കടന്നു. തിരുവിതാംകൂറിലെ നാട്ടുരാജ്യങ്ങളിൽ പൊതുവേ സ്വസ്ഥത കളിയാടി.
കൊട്ടൂർക്കാടുകൾക്കപ്പുറം പുലയന്നാർ രാജ്യം. പുലയന്നാർ കോതറാണിയുടെ
കോട്ടയ്ക്കുള്ളിലെ കൊട്ടാരം ഉണർവിലായിരുന്നു. കാഴ്ചകൾ കൊണ്ടുപോകുന്ന
കാലമായിരുന്നു.അന്നത്തെ കാലത്തു കാടുഭരിക്കുന്ന രാജാക്കൻമാരും റാണിമാരും കാട്ടിൽ
നിന്നുള്ള വിശിഷ്ടമായ വസ്തുക്കൾ നാട്ടുരാജ്യങ്ങളിലെ രാജാക്കൻമാർക്ക് കാഴ്ചയായി
കൊടുത്തുവിടും. സൗഹൃദം നിലനിർത്താനുള്ള ഒരു ഭരണതന്ത്രജ്ഞത.
ഇതേസമയം, മുകളിലുള്ള അറയിൽ തന്റെ കാമുകനായ മണിമാരന്റെ മാറിൽ പടർന്നു
കിടക്കുകയായിരുന്നു കോതറാണിയുടെ ഒരേയൊരു മകളായ ആതിരാറാണി. ഇരുവരും
പൂർണനഗ്നരായിരുന്നു. മണിമാരന്റെ വലുപ്പമേറിയ കുണ്ണ തന്റെ കൈകൾ കൊണ്ട് മെല്ലെ
വാണമടിച്ചുകൊണ്ടാണ് ആതിരയുടെ കിടപ്പ്.
കുറച്ചുനേരം മണിമാരൻ വെട്ടിവിറച്ചു. എന്നിട്ടു സ്ഖലിച്ചു. ആതിരയുടെ കൈകളിലൂടെ
ശുക്ലം പടർന്നൊഴുകി.
‘ഹാ’ മണിമാരൻ ഒരു ദീർഘനിശ്വാസം പുറപ്പെടുവിച്ചു.
ആതിര അവന്റെ കവിളിലും ചുണ്ടുകളിലും ചൂടുമുത്തങ്ങൾ നൽകി.
‘വേണ്ട വേണ്ട, ‘കൃത്രിമമായ പിണക്കത്തോടെ മണിമാരൻ പറഞ്ഞു. ‘നിന്റെ പൂറ്റിൽ
കയറ്റിയൊന്നടിക്കാൻ എന്നെ അനുവദിക്കുന്നില്ലല്ലോ.’
‘ആഗ്രഹമില്ലാതെയാണോ മണിമാരാ. കാട്ടുറാണി വിവാഹം വരെ കന്യകയാകണമെന്ന മാമൂൽ നിനക്കും
അറിവുള്ളതല്ലേ. ‘ഒരുമ്മ കൂടി മണിമാരന്റെ ചുണ്ടിൽ കൊടുത്തിട്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
‘ഓരോ ആചാരങ്ങൾ’ മണിമാരൻ പിറുപിറുത്തു.
‘ഹാ ദുരിശപ്പെടാതെ. ആറുമാസം കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ നമ്മുടെ കല്യാണമായില്ലേ. പിന്നെ എന്റെ
ഭഗദ്വാരത്തിൽ എത്രവേണമെങ്കിലും കയറ്റാമല്ലോ.’ അവന്റെ കുണ്ണയിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് അവൾ
പറഞ്ഞു.
‘അതിനു നിന്റെ അമ്മ നിന്നെ എനിക്കു കല്യാണം കഴിച്ചു തരുമെന്ന് എന്തുറപ്പ്? വലിയ
രാജകുമാരി അല്ലേ. ഞാൻ വെറുമൊരു വില്ലാളി.’അവൻ പരിഭവിച്ചു.
‘അതൊന്നും കുഴപ്പമില്ല. എന്റെ ഇഷ്ടം പരിഗണിച്ചേ എന്റെ അമ്മ എന്നെ കെട്ടിക്കൂ. നമ്മൾ
തമ്മിലുള്ള ബന്ധം അമ്മയ്ക്കും അറിവുള്ളതു തന്നെ.’അവൾ മുടിവാരിക്കെട്ടി കിടക്കയിൽ
ഇരുന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
‘മോളേ ആതിരേ, ഇവിടേക്കൊന്നു വരൂ’ പുലയന്നാർ കോതറാണിയുടെ സ്വരം താഴെ നിന്നുയർന്നു.
‘ദേ മണിമാരാ പോകാൻ നോക്കൂ. അമ്മ വിളിക്കുന്നു. ‘അവന്റെ വയറ്റിൽ നുള്ളിക്കൊണ്ട് അവൾ
പറഞ്ഞു.
ഒരു നേര്യത് ധരിച്ചു ആഭരണങ്ങളുമിട്ട് അവൾ താഴേക്കിറങ്ങി ചെന്നു.
ആതിര റാണി. പുലയന്നാർ കോതറാണിയുടെ ഒറ്റ മകൾ. ആറടിയോളം നീളം. നേരീയ കറുപ്പുള്ള ചന്തി
തൊട്ടുകിടക്കുന്ന വാർമുടിയുള്ള സുന്ദരി.പുലയന്നാർ കോതറാണിയുടെ ശരീരപ്രകൃതി.
നാളീകേരത്തിന്റെ വലുപ്പമുള്ള മുലകളും വിടർന്നു കൊഴുത്ത ചന്തികളും.ധർമിഷ്ഠ, തന്റേടി,
ആയുധനിപുണ.
‘മണിമാരനുമായി ക്രീഡിക്കുകയായിരുന്നോ,’ മുഖം കറുപ്പിച്ചു കോതറാണി ആതിരയോടു പറഞ്ഞു.
ആതിര ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
‘കാട്ടുറാണിമാർ വിവാഹം വരെ കന്യകളായിരിക്കുന്നതാണു പതിവ് ‘കോതറാണി ആതിരയുടെ മുഖത്തു
നോക്കാതെ പറഞ്ഞു.
‘അക്കാര്യം അമ്മ പേടിക്കേണ്ട, എന്റെ കന്യകാത്വം ഞാൻ കളങ്കപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല.
വാക്ക് ‘ആതിര പറഞ്ഞു.
‘ങൂം ആറ്റിങ്ങൽ നാടുവാഴിക്ക് ആയിരം പറ മുളയരി കൊടുക്കണം. ദാസിമാരുടെ അടുക്കൽ ചെന്നു
മേൽനോട്ടം വഹിക്കൂ.’ അവർ ആതിരയോടു പറഞ്ഞു.
‘ശരി അമ്മേ ‘ആതിര ധാന്യപ്പുരയിലേക്കു ചെന്നു.അവിടെ മുളയരി
അളക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.അളന്നിട്ട മുളയരിക്കൂട്ടത്തിലേക്കു ആതിരയുടെ
വാർമുടിയിലൊരെണ്ണം ഉതിർന്നു വീണു.
—————————————-
ആറ്റിങ്ങലിലെ യുവരാജൻ മാനവർമ മൂന്നുദിവസമായി ഉണ്ണുന്നില്ല, ഉറങ്ങുന്നില്ല.എല്ലാം
അവതാളത്തിലാണ്. മാനവർമ കൈയിൽ ഒരു മുടിനാരുമായി
ഇങ്ങനെയിരിക്കുകയാണ്.മുളയരിക്കൂട്ടത്തിൽ നിന്നു കിട്ടിയ മുടിനാര് യുവരാജാവിനെ
അനുരാഗബദ്ധനാക്കി.അതിന്റെ ഉടമ ആരാണെങ്കിലും തന്റെ പത്‌നിയാക്കും എന്ന
നിശ്ചയത്തിലാണ് അദ്ദേഹം.
മന്ത്രിമുഖ്യനായ ആദിത്യൻ അദ്ദേഹത്തിനരുകിലേക്കു ചെന്നു. ‘മാനവർമ യുവരാജാവേ, ഈ
മുടിയുടെ ഉടമ ആരെന്നറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. പുലയന്നാർ കോട്ട ഭരിക്കുന്ന കോതറാണിയുടെ മകൾ
ആതിര.’ അദ്ദേഹം മാനവർമയോടു പറഞ്ഞു.
ആതിരാറാണി…ഒരു മാന്ത്രികന്റെ ചിരിയോടെ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.ഇവളാകട്ടെ എന്റെ പട്ടമഹിഷി…
കുളികഴിഞ്ഞശേഷം പൂർണനഗ്നയായി നിന്ന് ഉപാസനാമൂർത്തിയെ പൂജിക്കുകയായിരുന്നു
കോതറാണി.ഭൃത്യകൾ പൂജാമുറിയിൽ ധൂമ്രക്കുററികൾ
പുകയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.അസാമാന്യമായി വിരിവുള്ള കനത്തചന്തികളാണു കോതറാണിക്ക്.
മുലകൾ ഒരു കൊട്ടയുടെ വലുപ്പത്തിൽ.
ഭർത്താവിന്റെ മരണത്തിനു ശേഷമാണ് പുലയന്നാർ രാജ്യത്തിന്റെ സാരഥ്യം കോതറാണിക്കു
ലഭിച്ചത്. അതവർ നന്നായി നിർവഹിക്കുന്നു.
ആറ്റിങ്ങൽ രാജ്യത്തുനിന്നു ഒരുപാടു സമ്മാനങ്ങൾ എത്തിയിരിക്കുന്നു റാണി..കോതറാണിയുടെ
സൈന്യാധിപനായ മാതേവൻ അവരോടു പറഞ്ഞു.
‘എന്തേ വിശേഷിച്ച്’ കോതറാണി മാതേവനോടു ചോദിച്ചു.
അറിയില്ല അയാൾ മറുപടി നൽകി.പൂർണനഗ്നമായ കോതറാണിയുടെ ശരീരത്തെ തൊഴുതശേഷം അയാൾ പോയി.
ഒരു നേര്യതും ആഭരണങ്ങളും അണിഞ്ഞശേഷം കോതറാണി പുറത്തേക്കിറങ്ങി. 50 കാളവണ്ടികളിലായി
ഒട്ടേറെ വിശിഷ്ടവസ്തുക്കൾ ആറ്റിങ്ങലിൽ നിന്നു കൊടുത്തയച്ചിരിക്കുന്നു.
വണ്ടിക്കാർക്കാണെങ്കിൽ കാരണം അറിയുകയുമില്ല.
‘വണ്ടികളിൽ നിന്നു ചരക്കിറക്കട്ടെ റാണി,’ മാതേവൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.
‘വേണ്ട, കാര്യമെന്തെന്നറിഞ്ഞിട്ടുമതി.’ ധർമിഷ്ടയായ കോതറാണി അയാളോടു പറഞ്ഞു.
കുറച്ചുനിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ പുലയന്നാർകൊട്ടാരത്തിൽ ആറ്റിങ്ങൽ രാജാവിന്റെ
കുതിരവണ്ടിയെത്തി. അതിൽ നിന്നു മാനവർമ പുറത്തിറങ്ങി. സാമാന്യം ഉയരമുള്ള,
ബലിഷ്ഠദേഹവും വെളുത്തനിറവുമുള്ള അതിസുന്ദരനായ രാജാവായിരുന്നു മാനവർമ.രാജാവിനെ
ഉപചാരപൂർവം കോതറാണി സ്വീകരിച്ച് അകത്തേക്കാനയിച്ചു.
‘എന്താണു പതിവില്ലാതെ സമ്മാനങ്ങളും സന്ദർശനവും’ അവർ മാനവർമയോടു ചോദിച്ചു.
‘പറയാം,’ മാനവർമ പറഞ്ഞു. ‘കോതറാണിക്കു മംഗളം, താങ്കളുടെ മരുമകനായാൽ കൊള്ളാമെന്ന്
എനിക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ട’് മാനവർമ പറഞ്ഞു.
കോതറാണി ഒരു നിമിഷം കസേരയിലിരുന്ന് ആലോചിച്ചു.
‘ആതിരയെക്കുറിച്ച് ഒരുപാടു കേട്ടു. എനിക്ക് അവളെ വേട്ടാൽ കൊള്ളാമെന്നുണ്ട് ‘മാനവർമ
സ്പഷ്ടമായി പറഞ്ഞു.
‘ആതിരറാണിയോടു വരാൻ പറയൂ.’ കോതറാണി ഭൃത്യയോടു പറഞ്ഞു.തന്റെ സ്വപ്നനായികയെ കാണാൻ
മോഹിച്ച് മാനവർമ നിമിഷങ്ങളെണ്ണി ഇരുന്നു.
അൽപസമയം പിന്നിട്ടു.പടിത്തട്ടുകളിറങ്ങി മോഹസുന്ദരിയായ ആതിരറാണി താഴേക്കു
വന്നു.സുതാര്യമായ മെറൂൺ നിറത്തിലുള്ള മാർക്കച്ചയും തുടപ്പട്ടയുമായിരുന്നു
വേഷം.കഴുത്തി്ൽ വിവിധതരം മാലകളും നെക്ലേസും. നഗ്നമായ നീണ്ട അണിവയറിൽ നേർ്ത്ത
അരഞ്ഞാണം. ആഴമുളള പൊക്കിൾക്കുഴി തുളച്ച് അതിൽ വെള്ളിയിൽ തീർത്ത ഒരു ആഭരണം
ഘടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.കണങ്കാലിൽ സ്വർണക്കൊലുസ്.ചെറിയ തുടപ്പട്ടയും മാർക്കച്ചയും
ഒഴിച്ചാൽ അവളുടെ ശരീരം മുക്കാലും നഗ്നമായിരുന്നു. ആനത്തുടകൾ എല്ലാ ഭംഗിയോടെയും
ശ്രദ്ധ മാടിവിളിച്ചു.സുതാര്യമായ മാർക്കച്ചയിൽ അവളുടെ വലിയ വട്ടമുലക്കണ്ണുകൾ
തെളിഞ്ഞുകാണാമായിരുന്നു.ആരു കണ്ടാലും ഭോഗിക്കാൻ താൽപര്യപ്പെടുന്ന ഒരു
അഭൗമസ്ത്രീത്വം.
തന്റെ പ്രണയഭാജനത്തെ നേരിട്ടുകണ്ട മാനവർമ അനുരാഗവിവശനായി. സംഭോഗത്തിനായി അയാളുടെ
മനം തുടിച്ചു.അയാളുടെ ലിംഗം വലുപ്പം വച്ചു തയാറായി തുടിച്ചുനിന്നു.
ആതിരാറാണിയെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ മാനവർമയ്ക്കു താൽപര്യം. എന്തു പറയുന്നു ? കോതറാണി
മകളോടു ചോദിച്ചു.
ആതിര മാനവർമയെ നോക്കി. ബലിഷ്ഠനും സുഭഗനുമായ യുവകോമളൻ, രാജാവ്, പക്ഷേ അവൾക്കു വലുത്
അവളുടെ നിത്യകാമുകനായ മണിമാരനായിരുന്നു.
‘സാധ്യമല്ല, എനിക്കൊരു കാമുകനുണ്ട്, ഞങ്ങൾ തമ്മി്ൽ വിവാഹം കഴിക്കാൻ
തീരുമാനിച്ചിരിക്കയാണ്. ‘ആതിര അറു്ത്തുമുറിച്ചു പറഞ്ഞു, മാനവർമ വിവർണനായി പ്രതീക്ഷ
നശിച്ച് കസേരയിലേക്കു ചാഞ്ഞു. അയാൾ മോഹഭംഗം വന്നവനെപ്പോലെ തളർന്നുകിടന്നു.
ആ കിടപ്പുകണ്ടപ്പോൾ ആതിരയ്ക്കു വല്ലാതെ തോന്നി, എന്തു തന്നെയായാലും തന്നെ
കാമിക്കുന്നവനല്ലേ…
കോതറാണിക്കും ചെറിയ അന്ധാളിപ്പ് അനുഭവപ്പെട്ടു. ആറ്റിങ്ങൽ രാജവംശം പുലയന്നാർ
രാജ്യത്തിനു വലിയ സഹായികളാണ്. അവിടത്തെ ഇളമുറക്കാരനാണല്ലോ മാനവർമ. എന്തിരുന്നാലും
വിവാഹത്തിലോ പ്രണയ്ത്തിലോ മകളെ നിർബന്ധി്ക്കില്ലെന്ന നയം കോതറാണി പുലർത്തിയിരുന്നു.
‘ഹേ രാജാവേ, എന്നോടുള്ള താങ്കളുടെ താൽപര്യം എനിക്കു മനസ്സിലായി. താങ്കളെ വിവാഹം
കഴിക്കാൻ എനിക്കു സാധിക്കില്ലെന്നതു തീർച്ചയാണ്. പക്ഷേ ഞാനുമായി രമിക്കാൻ
താങ്കൾക്കു താൽപര്യമുണ്ടെങ്കി്ൽ അതിനെനിക്കു സമ്മതമാണ്. പക്ഷേ എന്റെ കന്യകാത്വം
നഷ്ടപ്പെടാൻ പാടില്ല. താങ്കൾക്കു ഗുദഭോഗം താൽപര്യമുണ്ടെങ്കിൽ എന്റെ അറയിലേക്കു
വരിക.’
ഇത്രയും പറഞ്ഞശേഷം ആതിര മുകളിലുള്ള തന്റെ അറ ലക്ഷ്യമാ്ക്കി പടികൾ ചവിട്ടി.
തുള്ളിത്തുളുമ്പുന്ന അവളുടെ പെരുത്ത ചന്തികളിലായിരുന്നു മാനവർമയുടെ കണ്ണുകൾ.
ആതിരയുടെ വാക്കുകൾ അയാൾക്ക് ഊർജം പകർന്നു.കോതറാണിക്കും ആശ്വാസമായി. ആറ്റിങ്ങൽ
രാജാവിനെ നിരാശനാക്കിയെന്നു വേണ്ട്‌ല്ലോ.
മാനവർമ പെട്ടെന്ന് തന്നെ കാട്ടു പുഴയിൽ ചെന്ന് വിസ്തരിച്ച് ഒരു കുളിയും
സന്ധ്യാവന്ദനവും നടത്തി.
അയാളുടെ മനസ്സ് എവിടെയും ഉറച്ചു നിന്നില്ല. അതിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നത് അതിരാ റാണിയുടെ
മാദക രൂപമാണ്.
എന്തൊരു മാദകത്തിടമ്പ്. അയാൾ മനസ്സിേലോർത്തു. അവളുടെ ഭർത്താവാകാൻ തനിക്കു
കഴിയില്ലല്ലോ എന്ന ചിന്ത അയാളെ മഥിച്ചങ്കിലും വരാനിരിക്കുന്ന സ്വർഗീയ
നിമിഷങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ചിന്ത അതിനു വിരാമമിട്ടു. ആതിരയുടെ മുഴുത്തു വിളഞ്ഞ
ചന്തികൾ അയാളെ മദോൻ മത്തനാക്കി.
കുതിരയുടെ ലക്ഷണമുള്ള പെണ്ണാണ് ആതിരയെന്നു മാനവർമ ഓർത്തു. ആറടിയിലധികം നീളം. അധികം
തടിക്കാതെ ഉറപ്പുള്ള ബലവത്തായ ദേഹം. നാളികേരങ്ങളുടെ മുഴുപ്പുള്ള പോർമുലകൾ.
കുതിരയുടെ പിൻഭാഗം പോലെ തെറിച്ച അഴകൊത്ത ചന്തികൾ.
ഇതെല്ലാം ഓർത്ത് വികാരഭരിതമായ ഹൃദയത്തോടെയും ഉദ്ധരിച്ച തന്റെ ഭീമൻ കുണ്ണയോടെയും
മാനവർമ ആതിരയുടെ മുറിയിലേക്കെത്തി.
അയാൾ അറവാതിൽക്കൽ മുട്ടി.
‘അകത്തേക്കു വരാം.’ ദൃഡവും മാദകവുമായ ആതിരാറാണിയുടെ സ്വരം അയാളുടെ ചെവിയിൽ
വന്നലച്ചു.
ഒരൊറ്റമുണ്ട് മാത്രമായിരുന്നു മാനവർമയുടെ വേഷം.പേശികൾ ഉറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ബലിഷ്ഠമായ
ശരീരം .
അയാൾ മുറിയിലേക്കു കയറി. അവിടെ അഞ്ചാൾക്കു ശയിക്കാവുന്ന വലിയ മഞ്ചക്കട്ടിലിൽ
ഇരിക്കുകയാണ് മാദകത്തിടമ്പായ ആതിരാറാണി..മാനവർമയുടെ സ്വപ്‌നറാണി.
അവൾ വസ്ത്രങ്ങൾ ഒന്നും തന്നെ ധരിച്ചിരുന്നില്ല. എന്നാൽ ആഭരണങ്ങൾ ധരിച്ചിരുന്നു.
ഇരുപത്തിയഞ്ചു പവൻ വരുന്ന അവളുടെ മാല അവളുടെ ഇരുമുലക്കണ്ണുകളെയും മറച്ചിരുന്നു.
അരഞ്ഞാണത്തിൽ നിന്നുള്ള ചുട്ടി അവളുടെ ത്രികോണാകൃതിയിലുള്ള പൂർത്തടത്തെ
മറച്ചുകിടന്നു.
മാനവർമയെ കണ്ട് അവൾ എഴുന്നേറ്റു.ഒരു പൊന്നരയന്നം നടക്കുന്ന പോലെ വലിയ ചന്തികൾ
താളത്തിലാട്ടി അവൾ സമീപത്തേക്കു നടന്നടുത്തു.
മാനവർമയുടെ കുണ്ണ ഉദ്ധരിച്ചെഴുന്നു.മർദം സഹിക്കവയ്യാതെ അയാളുടെ മുണ്ടൂരി
നിലത്തുവീണു.
നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന പത്തിഞ്ചിൽ കൂടുതൽ വലുപ്പമുള്ള ഊക്കൻ കുണ്ണ വിറകൊണ്ടുനിന്നു.
ആതിര അതിലേക്ക് ആശ്ചര്യത്തോടെ നോക്കി. ലിംഗപ്രവരനാണു മാനവർമയെന്ന് അവൾക്കു
ബോധ്യമായി.
ആതിര നിലത്തു മുട്ടുകുത്തി നിന്നു. ഇപ്പോൾ മാനവർമയുടെ ലിംഗം അവളുടെ മുഖത്തിനു
നേർക്കാണ്.അതിന്റെ അഗ്രത്തിൽ ഒരു കൊതിവെള്ളത്തുള്ളി നിലത്തുവീഴാനായി
തുടുത്തുനിന്നു.
ചായം തേച്ച തന്റെ വലിയ തുടുത്ത പവിഴാധരങ്ങളാൽ അവൾ ആ തുള്ളി നക്കിയെടുത്തു.കുണ്ണയിൽ
ഒന്നുമ്മ വച്ചശേഷം അവൾ അതു വായിലേക്കിട്ടു.സുഖം കൊണ്ട് മാനവർമ വിറച്ചു.
മണിമാരന്റെ കുണ്ണ വായിലെടുത്തു പരിചയമുള്ള അവൾ ആ പെരുംകുണ്ണ വായിലാക്കി.
മണിമാരന്റെ കുണ്ണയേക്കാൾ ഇരട്ടിനീളവും വണ്ണവും.അവൾ ഞരമ്പുകൾ എഴുന്നു നിൽക്കുന്ന ആ
വലിയ കുണ്ണ വായിലാക്കി ഉറിഞ്ഞി.
അതിന്‌റ താഴെയുള്ള മർമഭാഗത്തു നാക്കുകൊണ്ടു കുത്തിയ ശേഷം അവൾ ആ കുണ്ണ മുഴുവനായി
തന്റെ തൊണ്ടക്കുഴിയിലേക്ക് ആവാഹിച്ചു.വദനസുരതം നിമിഷങ്ങൾ നീണ്ടു.
സംഭോഗവ്യഗ്രനായ മാനവർമ അവളെ പിടിച്ചെഴുന്നേൽപിച്ചു. ഇരുവരുടെയും ചുണ്ടുകൾ
തമ്മിലമർന്നു. സുദീർഘമായ ഒരു ചുടുചുംബനം. പിന്നോട്ടുന്തിയ അവളുടെ അണ്ടാവു ചന്തികൾ
അയാൾ കൈയിലിട്ടു ഞെരിച്ചു. അവളുടെ കൊതച്ചാലിൽ അയാളുടെ വിരൽ ഓടിനടന്നു.
ആഭരണങ്ങൾ ഊരിമാറ്റി ആതിര സംഭോഗത്തിനു തയാറെടുത്തു.പൂർണനഗ്നയായ ആ മദാലസയെ വീണ്ടും
തെരുതെരെ മാനവർമ ചുംബിച്ചു. അയാളുടെ കുണ്ണയുടെ അഗ്രം അവളുടെ വലിയ പൊക്കിൾക്കുഴിയിൽ
മുട്ടി.
ഗുദഭോഗത്തിനു തയാറായി അവൾ കട്ടിലിൽ കൈയൂന്നി നിതംബം പൊക്കിപ്പിടിച്ചു
കുനിഞ്ഞുനിന്നു. അവളുടെ കൂതിത്തുള തുറന്നു നിന്നു,
അയാൾ മുട്ടിലിരുന്നു, ആ കൊതച്ചാലിലേക്കു തന്റെ മുഖം മുട്ടിച്ചു. അവളുടെ പൂറിതളുകൾ,
കുണ്ണസ്പർശമേൽക്കാത്ത പൂറിതളുകൾ അയാൾ ചപ്പിനുണഞ്ഞു,മതിവരുവോളം.ആതിരാറാണി സുഖം
കൊണ്ടു പുളകിതയായി.
തുടർന്നു ഗുദഭോഗം. എണ്ണപുരട്ടിയ തന്റെ കുണ്ണ അയാൾ അവളുടെ കൂതിത്തുളയിലേക്കു
കയറ്റി. പറയത്തക്ക തടസ്സമൊന്നും അനുഭവിക്കാതെ കുണ്ണ ഉള്ളിൽ കയറി. തന്റെ ഗുദം
നിറഞ്ഞതുപോലെ ആതിരയ്ക്കു തോന്നി.
‘ കാമുകനുമായി ഗുദഭോഗം ചെയ്യാറുണ്ടല്ലേ? ‘ അയാൾ അവളോടു ചോദിച്ചു.
‘ സ്ഥിരമായി ചെയ്യാറുണ്ട്’ ഒരു ചിരിയോടെ അവൾ പറഞ്ഞു.
ആതിരയുടെ കൂതിയിൽ മാനവർമ ആഞ്ഞടിച്ചു. ഓരോ അടിക്കും തന്റെ യോനിക്കുള്ളിൽ വെള്ളം
നിറയുന്നത് അവൾക്ക് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞു.ഒടുവിൽ നിർത്താതെയുള്ള അടിക്കുശേഷം അവളുടെ പൂറിൽ
നിന്നു വെള്ളം ശക്തിയായി ചീററി.രതിമൂർച്ചയുടെ സുഖത്തിൽ അവൾ മുരണ്ടു.
അതവൾക്കു പുതിയ അനുഭവമായിരുന്നു, മണിമാരൻ സ്ഥിരമായി കൂതിയിലടിക്കാറുണ്ടെങ്കിലും
പൂറ്റിൽ രതിമൂർച്ഛ അനുഭവപ്പെട്ടിട്ടില്ല. എന്നാൽ മാനവർമയ്ക്ക് അതു സാധിച്ചു.
സ്‌നേഹത്തോടെ അവൾ അയാളെ കടാക്ഷിച്ചു.
മാനവർമയ്ക്കു പോകാറായിരുന്നു. അയാളുടെ വെട്ടിവിറയ്ക്കുന്ന കുണ്ണ അവൾ
വായിലാക്കി.കൂതിയുടെ മർദ്ദമേറ്റ കുണ്ണയ്ക്കു ചുണ്ടുകളുടെ പരിലാളനം കൂടിയായപ്പോൾ
പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അവളുടെ വായിലേക്ക് അയാളുടെ കുണ്ണ നിറയൊഴിച്ചു. ആ
ശുക്ലം അവൾ കുടിച്ചെടുത്തു.
മഞ്ചത്തിൽ തളർന്നു കിടന്ന മാനവർമയുടെ വയറ്റിൽ തുടവച്ചു, അയാളുടെ നെഞ്ചിൽ കൈകൾ
കൊണ്ടു തടവി ആതിര കിടന്നു.
‘എന്റെ ഭാര്യയായിക്കൂടേ? ‘ പ്രണയാതുരനായി അയാൾ ചോദിച്ചു.
ആതിര അയാളുടെ കവിളിൽ ഉമ്മ വച്ചു.
‘മണിമാരനോട് അടുക്കുന്നതിനു മുൻപായിരുന്നെങ്കിൽ തീർച്ചയായും ആയേനേ, പക്ഷേ അവനു
കൊടുത്ത വാക്കു തെറ്റിക്കാൻ എനിക്കു പറ്റില്ല’ അവൾ പറഞ്ഞു.
‘ ഇനി നമ്മൾ തമ്മിൽ ഇങ്ങനെ ഒരുബന്ധം പാടില്ല’ അവൾ പറഞ്ഞു. അതു കേട്ടപ്പോൾ അയാളുടെ
മനസ്സു തപ്തമായി.
ഏതു വിധേനയും ഇവളെ ഭാര്യയാക്കണം-അയാൾ ആത്മഗതം ചൊല്ലി.
പിറ്റേന്നു രാവിലെ തന്നെ മാനവർമ ആറ്റിങ്ങലേക്കു തിരിച്ചു പോയി. ഒട്ടേറെ ആഭരണങ്ങൾ
അയാൾ ആതിരയ്ക്കു നൽകിയെങ്കിലും ഒരു സ്വർണമോതിരം മാത്രം ഓർമയ്ക്കായി അവൾ
സ്വീകരിച്ചു.
ആഴ്ചകൾക്കുശേഷം ഒരു വലിയ സംഭവമുണ്ടായി. ആതിരറാണിയുടെ കാമുകൻ മണിമാരൻ അമ്പേറ്റു
മരിച്ചു.പുലയന്നാർ രാജ്യത്തിനു കിഴക്കേ അതിർത്തിയിലുള്ള കാടൻമാർ
കൊന്നതാണെന്നായിരുന്നു ജനസംസാരം. അവർ മൃഗമെന്നു തെറ്റിദ്ധരിച്ച് പലരെയും അമ്പെയ്തു
കൊന്നിട്ടുണ്ട്.
എന്നാൽ ആതിരയ്ക്ക് ഈ ജനസംസാരത്തിൽ വിശ്വാസം വന്നില്ല. അവൾ ആളെ വിട്ട് അന്വേഷണം
തുടർന്നു. മാനവർമ അയച്ച വാടകക്കൊലയാളികളാണ് പാതകം ചെയ്തതെന്ന് അന്വേഷണത്തിൽ
വെളിവായി.ചതിയിലും കാമുകനഷ്ടത്തിലും ഹതാശയായ ആതിര മാനവർമയ്‌ക്കൊരു കുറിമാനം എഴുതി.
‘ഭീരുവായ മാനവർമേ. എന്റെ ജീവനായ കാമുകനെ നീ കൊന്നു. ഞാൻ പ്രതികാരം ചെയ്യും.
നാലുദിവസത്തിനുളളിൽ നിന്നെക്കൊല്ലും ‘-എന്നായിരുന്നു കുറിമാനത്തിന്‌റെ ഉള്ളടക്കം.
___________
ജീവഭയത്തേക്കാൾ വലിയ വികാരമല്ല പ്രണയം . അക്കാര്യം മാനവർമ മനസ്സിലാക്കി. മണിമാരനെ
കൊല്ലാനെടുത്ത തീരുമാനത്തെ അയാൾ മനസ്സാ പഴിച്ചു.
നടന്ന എല്ലാക്കാര്യങ്ങളും അയാൾ ആറ്റിങ്ങലിലെ മന്ത്രിയായ മരുത്തൻ നായരോടു പറഞ്ഞു.
‘അബദ്ധമായി’ മരുത്തൻ പറഞ്ഞു. ‘ഏറ്റവും വന്യമായ യുദ്ധമുറകളും കരുത്തുറ്റ പട്ടാളവും
ഉള്ളവരാണ് പുലയന്നാർ രാജ്യം. അവർ പടപ്പുറപ്പാടുമായി വന്നാൽ നമ്മളെന്തു ചെയ്യും അയാൾ
ചോദിച്ചു. അഭയം തേടാമെന്നു വച്ചാൽ നെടുമങ്ങാട്ടും പൂവാറിലുമുള്ള രാജവംശങ്ങൾ
നമ്മളേക്കാൾ കരുത്തു കുറഞ്ഞവയാണ്. വേണാട്ടിൽ അഭയം തേടിയിട്ട് കാര്യമില്ല. അവർ
ഒന്നിലും ഇടപെടില്ല. പിന്നെ ശക്തമായ രാജ്യം കൊട്ടൂർ കാടാണ്. അവിടെത്തെ റാണിമാർ
പുലയന്നാർ കോതറാണിയുടെ ഉറ്റ സുഹൃത്തുക്കളുമാണ്.
കിളിമാനൂരിന് കിഴക്കായി കാട്ടിൽ നമുക്കൊരു ബംഗ്ലാവുണ്ടല്ലോ അവിടെ പോയി
ഒളിച്ചുപാർക്കുക. 4 ദിവസത്തിൽ കൊല്ലുമെന്നല്ലേ ആതിരാറാണിയുടെ ശാസനം. ആ സമയം
പിന്നിട്ടാൽ പേടിക്കേണ്ട. വാക്കു സൂക്ഷിക്കുന്നവരാണ് പുലയന്നാർ വംശം.’മരുത്തൻ
മാനവർമയോടു പറഞ്ഞു.
ആ ആശയം കൊള്ളാമെന്ന് മാനവർമയ്ക്കു തോന്നി.
സൈനികരും അംഗരക്ഷകരുമായി 25 പേരടങ്ങിയ സംഘത്തോടൊപ്പം മാനവർമ കിളിമാനൂരിലെത്തി.
അവിടെവച്ച് അവർ പൊതിച്ചോറു തുറന്ന് ഉച്ചഭക്ഷണം കഴിച്ചു. വാട്ടിയ വാഴയിലയിൽ പൊതിഞ്ഞ
ചോറും കട്ടച്ചമ്മന്തിയും ഉള്ളിത്തീയലും തൈരും കടുമാങ്ങയുമടങ്ങിയ രുചികരമായ ഭക്ഷണം.
ഭടൻമാർ വിസ്തരിച്ച് ഊണു കഴിച്ചെങ്കിലും മാനവർമയ്ക്ക് വിശപ്പ് കേറിയില്ല.
ജീവനെക്കുറിച്ചുള്ള ആശങ്ക അയാളെ തളർത്തിയിരുന്നു.
ഭക്ഷണം കഴിച്ച ശേഷം സംഘം യാത്ര തുടർന്നു.ദുർഘടമായ വഴികളും വന്യമൃഗങ്ങളെയും
പിന്നിട്ട് അവർ കാട്ടുബംഗ്ലാവിലെത്തി. മാനവർമയ്ക്ക് ആത്മവിശ്വാസം തോന്നി, ഇങ്ങോട്ടു
വരുന്നത് അത്ര എളുപ്പമുള്ള കാര്യമല്ല. അതിനാൽ ഒരു സൈനികനീക്കം ഇവിടെ നടപ്പുള്ള
കാര്യമല്ല.താൻ ഇവിടെ സുരക്ഷിതനായിരിക്കുമെന്ന് അയാളുടെ മനസ്സ് ചൊല്ലി.
ശത്രുക്കളുടെ ആക്രമണം ഉണ്ടായാൽ രക്ഷപ്പെടുന്നതിനായി ആറ്റിങ്ങൽ രാജാക്കൻമാർ
സ്ഥാപിച്ചതാണ് ആ കാട്ടുകൊട്ടാരം. ചുറ്റും അഗാധമായ കാടുള്ള അതിന്റെ ഒരുവശം
കുലംകുത്തിയൊഴുകുന്ന നെയ്യാർ പുഴയാണ്. പ്രകൃതി തന്നെ കോട്ടതീർത്ത സുരക്ഷിതമായ ആ
കൊട്ടാരം ഒരു പ്രേതഭവനം പോലെ ഭീതിയുണർത്തുന്നതായിരുന്നു. അഞ്ചേക്കർ വിസ്തീർണമുള്ള
അതിന്റെ പര്യമ്പുറത്തിന്റെ അതിർത്തിയിൽ ഒരാൾ പൊക്കമുള്ള ഒരു
കോട്ടമതിലുണ്ടായിരുന്നു.
മുകൾ നിലയിലെ സുരക്ഷിതമായ ഒരു മുറിയിലേക്ക് മാനവർമ കടന്നു.അതിന്റെ കിളിവാതിലിലൂടെ
നോക്കിയാൽ കൊട്ടാരത്തിനു ചുറ്റുമുള്ള കാര്യങ്ങൾ കൃത്യമായി നോക്കിക്കാണാം. ഇരുപതോളം
വരുന്ന സൈനികരെ പറമ്പിൽ അങ്ങിങ്ങോളം വിന്യസിച്ചിരുന്നു.വാളും വില്ലും ഒരു പോലെ
കൈകാര്യം ചെയ്യാനറിയാവുന്ന എണ്ണം പറഞ്ഞ നായൻമാരായിരുന്നു ആ പടയാളികൾ.അതു കൂടാതെ
പത്ത് വേട്ടപ്പട്ടികളെ പറമ്പിൽ അഴിച്ചുവിട്ടിരുന്നു. അഞ്ചു സൈനികർ
കൊട്ടാരത്തിനുള്ളിലും കാവലുണ്ടായിരുന്നു. തേക്കിൽ നിർമിച്ച ഒരു ടൺ ഭാരം വരുന്ന
കതകായിരുന്നു മാനവർമയുടെ മുറിയുടേത്. അറബിപ്പൂട്ടിട്ടു പൂട്ടിയ അതിന്റെ വാതിൽ
പൊളിക്കാൻ സാധ്യമല്ല. മുറിപൂട്ടി സുരക്ഷിതനായി മാനവർമ അതിനുള്ളിൽ
കഴിഞ്ഞു.അതീവസുരക്ഷിതമായിരുന്നു ആ ബന്തവസ്സ്,ഒരീച്ചയ്ക്കു പോലും കയറാൻ സാധിക്കാത്ത
വണ്ണം.ആതിരാറാണിയുടെ ഭീഷണിസമയമായ 4 ദിനം താൻ വിജയകരമായി പിന്നിടുമെന്നു മാനവർമ
ഇപ്പോൾ ഉറച്ചു വിശ്വസിച്ചു. അങ്ങനെയെങ്കിൽ താൻ മരണത്തിൽ നിന്നു രക്ഷപ്പെടും. ആ
ചിന്ത അയാളിൽ കുളിരുകോരിയിട്ടു.
രണ്ടുദിനങ്ങൾ അങ്ങനെ കടന്നു. ഇനി രണ്ടുദിനം കൂടി.മാനവർമ കിളിവാതിലിനരികെ നിന്നു
മാറിയതേയില്ല.അയാൾ ചുറ്റും നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.മൂന്നാം ദിനവും പിന്നിട്ടു.
നാലാം നാൾ ഉച്ച കഴിഞ്ഞു. ഉച്ചഭക്ഷണത്തിനു ശേഷം മാനവർമ നിരീക്ഷണം തുടർന്നു, താൻ
വിജയത്തോടടുക്കുകയാണെന്ന് അയാൾക്കു തോന്നി. അയാൾ രണ്ടുകോപ്പ മദ്യം
കഴിച്ചു.ഉദാസീനമായി കിളിവാതിലിലൂടെ നോക്കിയിരുന്ന മാനവർമ അപ്പോഴാണ് ആ കാഴ്ച കണ്ടത്.
കുത്തിയൊഴുകുന്ന നെയ്യാറിനു കുറുകെ വരികെയാണ് ഒരു ചങ്ങാടം.
അയാൾ ആ ചങ്ങാടത്തിലേക്കു തറപ്പിച്ചു നോക്കി. ചങ്ങാടത്തിൽ ഒരു കുതിര. കുതിരപ്പുറത്ത്
ഇരിക്കുകയാണ് ഗംഭീരവതിയായ ഒരു സ്ത്രീ. പൂർണനഗ്നയായ ഇളം കറുപ്പുനിറമുള്ള സ്ത്രീ
അവളുടെ അരയിൽ വാളുകളും കത്തികളും, തോളിൽ ആവനാഴിയും വില്ലും.
ആതിരാ റാണി….അയാളുടെ തൊണ്ടയിൽ ഒരു നിലവിളി കുരുങ്ങി.ഉടനടി അയാൾ താഴെ നിൽക്കുന്ന
സൈനികർക്ക് നിർദേശം നൽകി.
തന്റെ സന്തതസഹചാരിയായ ചിരുത എന്ന കുതിരയ്‌ക്കൊപ്പം ഒറ്റയ്ക്കാണ് ആതിരറാണി
കാട്ടുകൊട്ടാരത്തിലേക്കു വന്നത്. മാനവർമ ഇവിടുണ്ടെന്ന വിവരം തലേന്നാളാണ് അവൾക്കു
ലഭിച്ചത്. കൊട്ടാരത്തിൽ സൈനികരുമായി കയറിയാൽ ഗുണമില്ലെന്ന് അവൾക്ക്
മനസ്സിലായി.അതിനാൽ ഒറ്റയ്ക്ക് യുദ്ധം ചെയ്യാൻ തയാറെടുത്താണ് അവളുടെ വരവ്,
പൂർണനഗ്നയായ അവൾ ശരീരത്തിൽ സൂര്യകാന്തിയെണ്ണ തേച്ചുപിടിപ്പിച്ചിരുന്നു.ഒരു
മൽപിടിത്തമുണ്ടായാൽ ഭടൻമാർക്ക് അവളെ പിടിച്ച് നിർത്താൻ സാധിക്കരുത്. എണ്ണ
ശരീരത്തിലുണ്ടെങ്കിൽ ഏതു പിടിയിൽ നിന്നും മെല്ലെ തെന്നിമാറാം.
മാനവർമയ്ക്ക് ആശ്വാസം തോന്നി. ഒററയ്ക്കാണ് ആതിരയുടെ വരവ്. ഇരുപത്തിയഞ്ചു സൈനികർ
താഴെയുണ്ട്. അവർ അവളെ തോൽപിച്ചോളും. അയാൾ തന്റെ വാൾ അരികിലെടുത്തു വച്ചു. മുറി
പൂട്ടി ബന്തവസ്സാക്കിയ ശേഷം നിരീക്ഷണം തുടർന്നു.
മാനവർമയുടെ നിർദേശം ലഭിച്ച സൈനികർ പുഴയുടെ തീരത്തേക്ക് ഓടിയെടുത്തു യുദ്ധാഹ്വാനം
മുഴക്കി. അതു തന്നെയാണു ആതിരയ്ക്കും വേണ്ടിയിരുന്നത്. ചങ്ങാടത്തിൽ
കുതിരപ്പുറത്തിരുന്നു കൊണ്ട് അവൾ തന്റെ വില്ലെടുത്തു കുലച്ചു. ആവനാഴിയിൽ നിന്ന്
അമ്പുകൾ വില്ലിലൂന്നി. പുഴയോരത്തെ മതിൽക്കെട്ടിനപ്പുറം നിന്ന സൈനികർക്കു നേർക്ക്
അവൾ ശരമാരി ആരംഭിച്ചു. ആറ്റിങ്ങൽ പട്ടാളം ചിതറി. വിഷം തേച്ച അവളുടെ കൂരമ്പുകളിൽ
പെട്ട് ഒന്നു രണ്ടു നായൻമാർ അന്ത്യശ്വാസം വലിച്ചു.
നായർ സൈന്യവും തിരിച്ചടിച്ചു. അമ്പുകളും കുന്തങ്ങളും ആതിരറാണിയുടെ ചങ്ങാടത്തിനു
നേർക്കു വന്നു. എന്നാൽ മെയ് വഴക്കവും ശ്രദ്ധയും ആവോളമുള്ള ആ രാജകുമാരി
അതിവിദഗ്ധയമായി അവയെ നിഷ്പ്രഭമാക്കി.
അപ്പോളേക്കും ചങ്ങാടം കരതൊട്ടിരുന്നു. ആതിരറാണി അമ്പും വില്ലും ആവനാഴിയും
വലിച്ചെറിഞ്ഞു. പുഴയോരത്തേക്ക് ചാടിയിറങ്ങിയ അവളുടെ കുതിര ചിരുത,
മതിൽക്കെട്ടിലേക്ക് അതിവേഗം ഓടിയടുത്തു. കുതിരയുടെ ചന്തിക്കൾ
തുളുമ്പുന്നതിനനുസരിച്ച് ആതിരറാണിയുടെ പെരുംകുണ്ടികളും തുള്ളിത്തെറിച്ചു.അവളുടെ
ഗുദപാളികൾ തമ്മിൽ ചേർന്നൊട്ടുകയും വേർപെടുകയും ചെയ്തു. പടക്ക് പടക്ക് എന്ന ശബ്ദം
അവയുടെ ചേരൽ മൂലം മുഴങ്ങിക്കേട്ടു.
ചിരുത കൊട്ടാരമതിൽക്കെട്ടു ചാടിക്കടന്ന് കൊട്ടാരത്തിനുള്ളിൽ പ്രവേശിച്ചു. നായർ
പട്ടാളം അവൾക്കു നേരെ പാഞ്ഞടുത്തു.അരയിൽ കെട്ടിയിട്ടിരുന്ന ഈർച്ചക്കത്തികൾ അവൾ
ഓരോന്നായി അവർക്കു നേരെ എറിഞ്ഞു. പള്ളയിലും തൊണ്ടയിലും വയറിലും കത്തികുടുങ്ങി അഞ്ചു
പട്ടാളക്കാർ കൂടി മരിച്ചു.
വാളുമായി ആതിരറാണി കുതിരപ്പുറത്തുനിന്നു ചാടിയിറങ്ങി. നായർപട്ടാളം അവളെ വളഞ്ഞു.
പത്തുപേരിലധികമുണ്ടായിരുന്നു അവർ. അതിലൊരുവൻ അവൾക്കു നേരെ ചാടിച്ചെന്നു. നീളമുള്ള
ബലിഷ്ഠമായ തന്റെ കാലുയർത്തി അവൾ അവനെ ചവിട്ടി. അവൻ തെറിച്ച് മലർന്നുവീണു.
താഴെക്കിടന്ന പാറക്കല്ലിൽ തലയിടിച്ച് അവൻ തൽക്ഷണം മരിച്ചു. പിറകിൽ നിന്ന് ഒരാൾ
അവളുടെ നേരെ വാളുമായി ചാടി. പെരുത്തുതുടുത്ത തന്റെ ചന്തികൾ അവൾ അവനു നേരെ
തെറിപ്പിച്ചു. മാംസമേറിയ ആ കുണ്ടികളുടെ താഡനത്തിൽ അവൻ പിന്നോട്ടു മലച്ചു. ആ നിമിഷം
തന്നെ ആതിര വാൾ പിന്നോട്ടുകുത്തി. വയറുകീറി അവൻ മരിച്ചു താഴെ വീണു.
പിന്നെ നടന്നത് ഒരു നായാട്ടായിരുന്നു പൊടിപറപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ആതിര വട്ടം കറങ്ങി.
വന്യമായ താളത്തിൽ അരക്കെട്ടും നിതംബംവും മുലയും ചലിപ്പിച്ച് അവൾ അടരാടി. തലകളും
കബന്ധങ്ങളും പറന്നു നിലത്തുവീണു. അരമണിക്കൂറോളം വാളൊലികൾ അവിടെ മുഴങ്ങി. ഒടുവിൽ
പൊടിയടങ്ങിയപ്പോഴെക്ക് നായർ പട്ടാളം തീർന്നിരുന്നു.പുറത്തു നടന്ന ഈ നരമേധം
കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു മാനവർമ, എത്രത്തോളം ശക്തയാണ് ആതിരറാണിയെന്ന് അയാൾ
മനസ്സിലാക്കുകയായിരുന്നു.
അടുത്തതായി എത്തിയത് വേട്ടപ്പട്ടികളായിരുന്നു. കുരച്ച് കൊണ്ട് ആ സംഘം അവളുടെ
നേർക്കടുത്തു.എന്നാൽ പുലികളോടും കരടികളോടും മൽപിടുത്തം നടത്തി ശീലിച്ച ആതിരറാണിക്ക്
അവർ ഒരെതിരേ അല്ലായിരുന്നു. അവൾ പട്ടികളെയും ശരിപ്പെടുത്തി.
തനിക്കു നേരെ സ്ഥാപിച്ച എല്ലാ പ്രതിരോധവും തീർന്നെന്ന് ആതിരയ്ക്കു മനസ്സിലായി. അവൾ
കൊട്ടാരത്തിനകത്തു കയറി. മുകൾ നിലയിലെ മാനവർമയുടെ മുറി ലക്ഷ്യമാക്കി
നടന്നു.കോണിപ്പടികൾ കയറി മുകളിലേക്കു വരുന്ന അവളുടെ പാദപതനം മാനവർമ കേട്ടു. മരണം
തന്റെയരികിലെത്തിയതു പോലെയാണ് അയാൾക്ക തോന്നിയത്.
എന്തിരുന്നാലും തന്റെ മുറിയുടെ വാതിലിന്റെ കരുത്തിൽ അയാൾക്കു വിശ്വാസം
ഉണ്ടായിരുന്നു.ആന ഇടിച്ചാലും അതു പൊളിയില്ല. താൻ ഇപ്പോളും സുരക്ഷിതനാണ്.ഉടവാൾ
കൈയിലെടുത്ത് അയാൾ കാത്തിരുന്നു.
വാതിലിൽ ആതിരാറാണിയുടെ മുട്ട് കേട്ടു,മാനവർമയുടെ ഹൃദയം പടപടാ ഇടിച്ചു.മുട്ടിന്റെ
നാദം ഉച്ചത്തിലായി. ശ്വാസമടക്കിപ്പിടിച്ച് മാനവർമ കാത്തു നിന്നു.തുടർന്ന് ആതിര
വാതിൽ നോക്കി തന്റെ ബലിഷ്ഠമായ കാലുകൾ കൊണ്ട് ഒറ്റച്ചവിട്ടായിരുന്നു.അറബിപ്പൂട്ടും
തേക്കിൻതടിയുമൊക്കെ ആ കരുത്തിന്റെ മുന്നിൽ നിഷ്പ്രഭമായി വാതിൽ പൊളിഞ്ഞുമുറിയിലേക്കു
പറന്നുവീണു.ഘോരമായ ആ ശബ്ദബാഹുല്യത്തിൽ താൻ മോഹാലസ്യപ്പെട്ടുപോകുമെന്നു മാനവർമയ്ക്കു
തോന്നി.വാതിൽക്കൽ അതാ നിൽക്കുന്നു.,,,തന്റെ മരണദൂതുമായി ആതിരാറാണി.
നഗ്നമായ അവളുടെ ബലിഷ്ഠശരീരം മുഴുവൻ ചോര കൊണ്ട് ചുമന്നിരുന്നു…അവൾ വെട്ടിക്കൊന്ന
നായർപട്ടാളത്തിന്റെ ചോര.
വാളുമായി മാനവർമ അവളുടെ നേർക്ക് ഓടിയെടുത്തു. നിന്നനിൽപ് തുടർന്നതേയുള്ളു ആതിര.
രൂക്ഷമായി അവൾ അവനെയൊന്നു നോക്കി.ആ ഒറ്റനോട്ടത്തിന്റെ കരുത്തിൽ അയാളുടെ സർവനാഡികളും
തളർന്നു.അയാൾ അവളുടെ കാലിലേക്കു വീണു പാദത്തിൽ മുത്തി.ക്ഷമിക്കണം.തെറ്റുപറ്റി…എന്നെ
കൊല്ലരുത്. കണ്ണീരോടെ അയാൾ അപേക്ഷിച്ചു.
നായേ…ചതിക്കുത്തരം പടുമരണമാണ്..ഗർജിച്ചുകൊണ്ട് ഇതു പറഞ്ഞതിനൊപ്പം അവളുടെ വാൾ
ഉയർന്നു താണു. മാനവർമയുടെ ശിരസ്സ് വേർപെട്ട് തറയിൽ വീണു.
ഒരുനിമിഷം ആ തലയിലേക്കു നോക്കി സംതൃപ്തിയോടെ അവൾ നിന്നു. മണിമാരാ എന്റെ
പ്രിയപ്പെട്ടവനെ , നിനക്കായി ഈ ആതിര പ്രതികാരം ചെയ്തിരിക്കുന്നു.
അവൾ മന്ദം മന്ദം മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങിപ്പോയി.മുറ്റത്തു നിന്ന ചിരുതയുമായി
പുഴയോരത്തെത്തി. അവിടെ മുങ്ങിക്കുളിച്ച് ഒന്നു പ്രാർഥിച്ചശേഷം പുലയന്നാറിലേക്കു
മടങ്ങി.
——————————-
മാനവർമയുടെ കൊലപാതകം തിരുവിതാംകൂറിൽ വലിയ സംഭവമായി.സുഹൃത്തുക്കളായിരുന്ന പുലയന്നാർ
രാജ്യവും ആറ്റിങ്ങൽ രാജ്യവും ബദ്ധശത്രുക്കളായി. മാനവർമയുടെ അമ്മാവനും ആറ്റിങ്ങൽ
രാജാവുമായ ജയവർമ പ്രതികാരം ചെയ്യാൻ ഉറച്ചു. ഒറ്റയ്ക്കു പുലയന്നാർ പട്ടാളത്തെ
നേരിടാൻ ധൈര്യമില്ലാത്തതിനാൽ അയാൾ നെടുമങ്ങാടിന്റെയും കിളിമാനൂരിന്റെയും സഹായം
തേടി. സംയുക്തസേന പുലയന്നാർ കോട്ടയെ ആക്രമിച്ചു.പതിവുപോലെ വേണാട് യുദ്ധത്തിൽ
പങ്കെടുക്കാതെ മാറിനിന്നു.
ആദ്യദിനം യുദ്ധം നടന്നു.ആറ്റിങ്ങൽ സൈന്യാധിപനായ അപ്പൻപിള്ളയുടെയും പുലയന്നാർ
സൈന്യാധിപനായ കോരന്റെയും നേതൃത്വത്തിൽ ഇരുസേനകളും തകർത്തു യുദ്ധം ചെയ്തു.
ഇരുഭാഗത്തും കനത്ത നഷ്ടമുണ്ടായി. അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടുമുള്ള പൊയ്ത്തിൽ അപ്പൻപിള്ളയും
കോരനും മരിച്ചു. എങ്കിലും കോട്ടയ്ക്കകത്തേക്കു ഭേദിച്ചു കടക്കാൻ
സംയുക്തസൈന്യത്തിനായില്ല.
പിന്നീട് ഏഴുദിവസം കൊടുംയുദ്ധം നടന്നു. യുദ്ധവീരൻമാർ പലരും അവിടെ
മരിച്ചുവീണു.ഇതിനിടെ കൊട്ടൂർ രാജ്യത്തിൽനിന്നു സഹായം അഭ്യർഥിച്ചുകൊണ്ടു പുലയന്നാർ
കോതറാണി കത്തെഴുതിയെങ്കിലും കൊട്ടൂർ റാണിമാരായ വിജയയും രതിയും മറുപടി
നൽകിയില്ല.സോദരിമാരെന്നു കരുതിയവരിൽ നിന്ന് ഇങ്ങനെ ഒരു അലംഭാവമുണ്ടായത് കോതറാണിയെ
വിഷമിപ്പിച്ചു.മറവപ്പട ആക്രമിച്ചപ്പോളും പിന്നീടുള്ള പല കാര്യങ്ങളിലും കൊട്ടൂർ
തമ്പുരാട്ടിമാരെ അകമഴിഞ്ഞു സഹായിച്ചത് കോതറാണിയായിരുന്നു.മനുഷ്യന്റെ ജന്മസിദ്ധമായ
സ്വാർഥത കണ്ടു കോതറാണി ദുഖിതയായി.
എട്ടാംനാൾ പുലയന്നാർ രാജ്യത്തെ നയിച്ചത് കോതറാണി തന്നെയായിരുന്നു. നന്മയുടെ
പ്രതീകമായ ആ പുലയറാണി തന്റെ മാർച്ചട്ടയും പടച്ചട്ടയും അണിഞ്ഞ് കുതിരപ്പുറത്തേറി
യുദ്ധം ചെയ്തു.അതുവരെ പ്രതിരോധത്തിലൂന്നി നിന്ന പുലയന്നാർപട കോട്ടയ്ക്കു
പുറത്തിറങ്ങി സംയുക്തസേനയെ തലങ്ങും വിലങ്ങും കശാപ്പുചെയ്തു. സംയുക്തസേനയുടെ
പകുതിയും നശിച്ചു. യുദ്ധക്കലി മൂത്ത കോതറാണി അന്നെത്ര പേരെ കൊന്നുതള്ളിയെന്ന്
എണ്ണാൻ സാധ്യമായിരുന്നില്ല.
വൈകിട്ട് അന്നത്തെ യുദ്ധം അവസാനിപ്പിച്ചപ്പോൾ പുലയന്നാർ പട സന്തോഷത്തിലായിരുന്നു.
പുലയന്നാർ കോതറാണി നിൽക്കുന്നിടത്തോളം യുദ്ധവിജയമെന്ന കര ദൂരെയാണെന്നു
സംയുക്തസേനയ്ക്കു ബോധ്യമായി.
അന്നു സന്ധ്യയ്ക്കു കോതറാണിക്കു കൊട്ടൂർ തമ്പുരാട്ടിമാരുടെ കുറിമാനമെത്തി.
സഹായിക്കാമെന്നും കോട്ടയ്ക്കു പുറത്ത് അരുവിക്കരയിൽ തങ്ങളെത്തിയെന്നുമായിരുന്നു
അതിൽ.അവിടെയെത്തി യുദ്ധകാര്യങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യാനും കുറിമാനത്തിൽ
നിർദേശമുണ്ടായിരുന്നു.ആഹ്ലാദചിത്തയായ പുലയന്നാർ കോതറാണി അംഗരക്ഷകരുമായി
അരുവിക്കരയിലെത്തി.
അവിടെ വിജയത്തമ്പുരാട്ടി കാത്തുനിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ഇരുവരും കണ്ടമാത്രയിൽ
കെട്ടിപ്പുണർന്നു,രാജകുമാരന്മാരായ സോമദത്തനും ചന്ദ്രദത്തനും അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു.
രതിയെവിടെ സോദരി’ കോതറാണി വിജയത്തമ്പുരാട്ടിയോടു ചോദിച്ചു.
അവൾ എത്തിയിട്ടില്ല’ വിജയ മറുപടി പറഞ്ഞു.
കുറച്ചുനേരം സംസാരം തുടർന്നു. ഇതിനിടയിൽ ഒരു വെടിപൊട്ടി. ആർത്തനാദത്തോടെ പുലയന്നാർ
കോതറാണി പിന്നോട്ടു മലച്ചു.വീരഗംഭീരയായ ആ റാണി വെടിയേറ്റുമരിച്ചു.
തൊട്ടടുത്ത പൊന്തക്കാട്ടിൽ നിന്നും രതിത്തമ്പുരാട്ടി തോക്കുമായി വെളിയിൽ
വന്നു.മാനൂർ മല്ലയ്യയുടെ കൈയിൽ നിന്നു കരസ്ഥമാക്കിയ തോക്കായിരുന്നു അത്. തോക്കുമായി
രതി വിജയയുടെ അരികിലെത്തി. നിന്റെ ഉന്നം കൊള്ളാം, ഒറ്റവെടിക്കു തന്നെ കോതറാണി ഠിം.
വിജയ അനുജത്തിയെ തോളിൽ തട്ടി അഭിനന്ദിച്ചു.
സോമദത്തനും ചന്ദ്രദത്തനും ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല, തങ്ങളുടെ അമ്മമാരുടെ ഉറ്റ
സുഹൃത്തായ കോതറാണിയെ, തങ്ങളെ പലവട്ടം സഹായിച്ച കോതറാണിയെ അവർ തന്നെ
കൊന്നിരിക്കുന്നു. ഇതിന്റെ അർഥം എന്ത്?
കോതറാണിയുടെ അംഗരക്ഷകരും പകച്ചുനിന്നു,കൊട്ടൂർ തമ്പുരാട്ടിമാർ എന്തിനിത്
ചെയ്തു.പക്ഷേ കൊട്ടൂർതമ്പ്രാട്ടിമാരെ തിരിച്ചാക്രമിക്കാൻ അവർ തുനിഞ്ഞില്ല.അങ്ങനെ
ചെയ്താൽ അതു തങ്ങളുടെ അവസാനമാകുമെന്ന് അവർക്കറിയാമായിരുന്നു.
ഉം ശവം കൊണ്ടുപോയ്‌ക്കോളുക…വിജയ അംഗരക്ഷകരോടു പറഞ്ഞു. അവർ ഒന്നും മിണ്ടാതെ
കോതറാണിയുടെ ശവം ചുമന്നു തിരികെ പോയി.
എന്താണിത് അമ്മമാരെ , പുലയന്നാർ കോതറാണിയെ എന്തിനു കൊന്നു’ ഇന്നോളം അമ്മമാരോട്
ഒരക്ഷരം എതിർത്തു ചോദിക്കാത്ത സോമനും ചന്ദ്രനും രോഷാകുലരായി ചോദിച്ചു.
രതിയും വിജയയും ഒരുനിമിഷം അവർക്കുനേരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. ‘യുദ്ധതന്ത്രത്തിൽ
സ്വന്തവും ബന്ധവുമില്ല, അവസരങ്ങൾ മാത്രം’ അവർ പറഞ്ഞു.
ഒരുവൻചതിയുടെ പര്യവസാനമായിരുന്നു അത്,കളിച്ചതു മുഴുവൻ വേണാട്ടു രാജവംശം. യുദ്ധത്തിൽ
ഇടപെട്ടില്ലെങ്കിലും അവർ കോതറാണിയുടെ വളർ്ച്ചയിലും കരുത്തിലും
അസ്വസ്ഥരായിരുന്നു.പുലയന്നാർ രാജ്യമുള്ളതിനാൽ ആ മേഖലയിൽ നിന്നുള്ള വിലപ്പെട്ട ആദായം
അവർക്കു നഷ്ടമായിരുന്നു.ആറ്റിങ്ങൽ രാജ്യവുമായി യുദ്ധം വന്നപ്പോൾ പുലയന്നാർ കോതറാണി
തോൽക്കുമെന്നു പ്രതീക്ഷിച്ചു സംയുക്തസേനയുണ്ടാക്കാൻ ദ്രവ്യവും മുൻകൈയുമെടുത്തത്
വേണാടായിരുന്നു. എന്നാൽ കോതറാണി ജയിച്ചു മുന്നേറുന്നു.
അവരെ കൊല്ലാൻ കൊട്ടൂർ തമ്പുരാട്ടിമാർക്കു മാത്രമേ കഴിയൂ എന്നോർ്ത്ത് അവരെ ശട്ടം
കെട്ടാൻ വേണാട്ട് രാജാവ് ശ്രമിച്ചു.കരമൊഴിവായി ഭൂമി, തിരുവിതാംകൂറിന്റെ ഭരണത്തിൽ
പ്രാതിനിധ്യം മ്റ്റനേകം വാഗ്ദാനങ്ങൾ……അതിമോഹികളായ കൊട്ടൂർ തമ്പുരാട്ടിമാർ അതിൽ
മയങ്ങി. സോദരിയുടെ സ്ഥാനത്തുള്ള കോതറാണിയെ കൊന്നു തള്ളി.
————————————-
കോതറാണിയുടെ മരണം പുലയന്നാർ പടയെ തളർത്തി. പിറ്റേന്നു പടനയിച്ചത്
ആതിരറാണിയായിരുന്നു.എന്നാൽ അമ്മ മരിച്ച ദുഖത്തിൽ അവളുടെ ചുവടുകൾ പിഴച്ചു.സംയുക്തസേന
വർധിതവീര്യത്തോടെ ആഞ്ഞടിച്ചു. അവർ കോട്ടയ്ക്കുള്ളിൽ കയറി. കുറേപ്പേർ ആതിരയുടെ
വാൾപ്പയറ്റിൽ മരിച്ചു വീണു. എന്നാൽ തനിക്കു നിൽക്കക്കള്ളിയില്ലാതാകുകയാണെന്ന് ആതിര
തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
എതിരാളികളുടെ കൈകൊണ്ട് മരിക്കുന്നതിനേക്കാൾഭേദം സ്വയം മരിക്കുന്നതാണെന്ന് അവൾ
കണക്കുകൂട്ടി. തന്റെ കുതിരയായ ചിരുതയുമൊത്ത് അവൾ കോട്ടയിലെ മുതലക്കിടങ്ങിലേക്കു
ചാടി……..പുലയന്നാർ വംശത്തിലെ അവസാനകണ്ണിയും അങ്ങനെ പടുമരണപ്പെട്ടു.
ഇന്നും നെടുമങ്ങാടിനു സമീപത്ത് കൊക്കോതമംഗലത്തു പുലയന്നാർ കോട്ട തലയുയർത്തി
നിൽക്കുന്നു. എഴുതപ്പെടാത്ത കീഴാള ചരിത്രത്തിന്റെ തിരുശേഷിപ്പുമായി….
(അവസാനിച്ചു)