മാലതിയുടെ കൺസൾടിംഗ് റൂമിൽ നിന്ന് വീണ്ടും. കിച്ചൺസ്ലാബ് സീരീസിലെ രണ്ടാമത്തെ സംഭവമാണിത്. എന്റെ പേഷ്യന്റായ ഡാനിയും അവന്റെ വീട്ടുവേലക്കാരിയായ സീനത്തും അയൽവീട്ടിലെ വേലക്കാരിയായ ജാനുവുമാണ്‌ ഇതിലെ കഥാപാത്രങ്ങൾ. ഡാനിയുടെ കൗമാരവും യൗവ്വനവുമാണ് ഈ സംഭവകഥയുടെ കാലം. സർക്കാർസർവീസിലെ ഉന്നത ഉദ്യോഗസ്ഥരായ മാതാപിതാക്കളുടെ ഏകമകൻ. സ്കൂളിലെ മിടുക്കനും മാതൃകയുമായ ഒൻപതാം ക്ലാസ്സ് വിദ്യാർഥി.
അതിരാവിലെ അച്ഛനുമമ്മയും ഓഫീസിലും ഡാനി സ്കൂളിലും പോയിക്കഴിഞ്ഞാൽ സീനത്ത് ഫ്രീയാണ്. അയൽവീട്ടിലെ ജാനുവുമായി കൂട്ടുകൂടാനും കൊച്ചുവർത്തമാനംപറയാനും വേണ്ടുവോളം സമയമുണ്ട്. സ്കൂളില്ലാത്ത ദിവസങ്ങളിലും ഡാനി മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങാറില്ല. കൃത്യസമയത്ത് ഡൈനിംഗ്ടേബിളിലെത്തി ആഹാരം കഴിച്ച് അവൻ മുറിയിലേക്ക് പൊയ്ക്കൊള്ളും. ഇതിലെ സംഭവങ്ങൾ വിവരിച്ചത് സീനത്താണ്.
ഞാനും ജാനുവും എതാണ്ട് സമപ്രായക്കാരാണ്. നാട്ടുമ്പുറത്തെ ഒട്ടുമിക്ക കുടുംബങ്ങളിലേതുപോലെ ഞങ്ങളും വിവാഹശേഷം വളരെയാകുംമുൻപ് ഭർത്താക്കന്മാരെ ഉപേക്ഷിച്ചവരും. വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ വീട്ടുജോലി കഴിഞ്ഞു വരുന്ന ഞങ്ങളുടെ മടിക്കുത്തഴിച്ച് അവസാനത്തെ ചില്ലിയും പിടിച്ചുപറിച്ചു കള്ളുഷാപ്പിലേക്ക് പോയി, കുറച്ചു സമയത്തിനുള്ളിൽ അർദ്ധബോധത്തിലോ അബോധത്തിലോ വീട്ടിലെത്തി, വാതിലടക്കാൻപോലും മെനക്കെടാതെ, ഭാര്യമാരുടെ ഉടുമുണ്ട് വലിച്ചുപറിച്ചു, പൂർണമായും ഉദ്ധരിക്കാത്ത കുണ്ണ ഭാര്യയുടെ ഏതെങ്കിലും വിടവിൽകടത്തി വിഴുപ്പൊഴുക്കി, ആണിന്റെ കടമ തീർത്ത് ഉറങ്ങുന്ന സാധാരണ ഭർത്താക്കൻമാരായിരുന്നു അവരും.
അതുകൊണ്ടുതന്നെ സാധാരണപോലെ കുറച്ചുകാലത്തിനുള്ളിൽ അവരെ വെളിയിലാക്കി കതകടച്ചവരായിരുന്നു ഞങ്ങളും. ഒരുപക്ഷേ അതുതന്നെയാവും അയൽവീടുകളിലെ ജോലിക്കാരായ ഞങ്ങളെ അടുപ്പിച്ചതും. ഞങ്ങൾക്കു രണ്ടുപേർക്കും ഒരുപാട് ഒഴിവുസമയമുണ്ടായിരുന്നു. അടക്കിപ്പിടിച്ച പെൺമോഹങ്ങൾ കൊണ്ടാവാം, നാട്ടിലെല്ലാവരെക്കുറിച്ചും ഞങ്ങൾ കുശുമ്പു പറഞ്ഞു.
അടക്കാനാവാത്തപ്പോൾ ഞങ്ങളുടെ ഏതെങ്കിലുമൊരു വീട്ടിൽ അൽപം ലെസ്ബിയൻ ഇടപാടുകളും ഞങ്ങൾക്കിടയിലുണ്ടായിരുന്നു. ഭർത്താവില്ലാത്ത വീട്ടുവേലക്കാരികളുടെ നേരേ അയൽവീടുകളിലെ മദ്ധ്യവയസ്സുകഴിഞ്ഞ ‘സാറൻമാരുടെ’ പ്രദർശനോൽസുകത ഞങ്ങളുടെ ചർച്ചകളിലെ സ്ഥിരം പരിഹാസ വിഷയമായിരുന്നു. ഉള്ളംകൈയിലൊതുങ്ങുന്ന നാലിഞ്ചു നീളമുള്ള കുണ്ണ ഞങ്ങളെ കാണിക്കാൻ പാടുപെടുന്ന അയൽവീട്ടിലെ സാറിനെക്കുറിച്ച് ജാനു പറയും, “അവിടത്തെ കൊച്ചമ്മയെ സമ്മതിക്കണം. ഇത്രയുമായിട്ടും അവർ മറ്റാരേയും വിളിച്ചു കയറ്റിയില്ലല്ലോ!” ഭാഗ്യവശാൽ ഞങ്ങളുടെ സാറന്മാർ ഞങ്ങളെ കാണാറുപോലും ഇല്ലായിരുന്നു, അവർക്കെപ്പോഴും തിരക്കായിരുന്നു.
ഒരുനാൾ, രാവിലത്തെ പണികൾ കഴിഞ്ഞ്, പിന്നാമ്പുറത്തെ, നെഞ്ചിനുതാഴെമാത്രം പൊക്കമുള്ള മതിലിൽ നെഞ്ചമർത്തിനിന്ന് ഞാൻ ജാനുവിനോട്‌ സംസാരിക്കയായിരുന്നു. വാഷിംഗ് മെഷീനിൽ അടിക്കാനൊക്കാത്ത ഷർട്ടുകളുടെ കോളറിലെ അഴുക്ക് ബ്രഷുചെയ്തുകൊണ്ട്, വെളിയിലെ പൈപ്പിനുചോട്ടിൽ കുത്തിയിരുന്ന് അവൾ എന്നോട് സംസാരിച്ചു. സംസാരത്തിനിടയിൽ ഇടയ്ക്കിടെ എന്റെ തോളിനുമുകളിലൂടെ അവൾ ഞങ്ങളുടെ വീടിന്റെ രണ്ടാം നിലയിലേക്ക് പാളിനോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.