കാലത്ത് പോലീസ് വീട്ടിന് മുന്നിൽ വന്ന് നിന്നത് കണ്ട് നിഷിതയും സഹദേവനും അമ്പരന്നു.
അവർ സഹദേവനെ അറസ്റ്റ് ചെയ്ത് കൊണ്ടുപോകുന്ന കാഴ്ച കണ്ട് കവിയിത്രി വിതുമ്പിക്കരഞ്ഞു. രാത്രി അമ്മ ആർക്കൊക്കെയോ ഫോൺ ചെയ്തിരുന്നു. കേസ് ഇതായത് കൊണ്ട് കോടതിയിൽ ജാമ്യം കിട്ടില്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ നിഷിതയ്ക്ക് നെഞ്ചുപൊട്ടുന്ന വേദനയും കോപവും കൊണ്ട് കണ്ണുചുവന്നു. അവൾ അലറിവിളിച്ച് സൗമിനിക്ക് മുന്നിൽ കാലുകൾ നിലത്തിട്ടിടിച്ചു. ദുഃഖം താങ്ങാനവാതെ മുഖം പൊത്തി ഊർന്നിരുന്നു പോയ നിഷിത കുറേനേരം അങ്ങിനെയിരുന്ന‌തിന് ശേഷം എഴുന്നേറ്റ് അഡ്വക്കറ്റിനെ വിളിച്ച് കാര്യങ്ങൾ ഏറെക്കുറെ വിശദീകരിച്ചു.
“ഇന്റച്ഛനെ എങ്ങിനേങ്കിലും പുറത്ത് കൊണ്ട് വരണം.” അവൾ കരഞ്ഞപേക്ഷിച്ചു. ആളൂരായത് കൊണ്ട് ഉള്ളതാണോ ഇല്ലാത്തതാണോ എന്ന ചോദ്യമൊന്നുമുണ്ടായില്ല. “നേരിട്ട് വരിക,നിങ്ങൾ കോടതിയിൽ വന്ന് പറഞ്ഞാൽ പോലും മുൻകൂർ ജാമ്യം കിട്ടില്ല” എന്നു മാത്രം പറഞ്ഞ് ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു. അമ്മ സംശയത്തിൽ പരാതിപ്പെട്ടതെന്നങ്ങ് പറഞ്ഞൊഴിഞ്ഞെങ്കിലും ആളൂരിന്റെ ശബ്ദം കടുത്തതായിരുന്നു. അതിനെ മറി കടക്കാൻ നന്നേ പാടുപെട്ടു.ക’മ്പി കു’ട്ട’ന്‍;നെ’റ്റ് അഡ്വ: ആളൂർ സമൂഹത്തിനു മുൻപിൽ നല്ലവനല്ലെങ്കിലും ഇതുപോലെ ചിലർക്ക് ദൈവമാണ്. എത്ര വെറുത്തിരുന്ന വ്യക്തിത്വം, ഇപ്പോൾ ദൈവമാണയാൾ തനിക്ക്.!
രണ്ടാഴ്ച്ചത്തെ റിമാന്റിന് വിധിച്ച് അദ്ദേഹത്തെ ചാവക്കാട് സബ്ജയിലിലേയ്ക്കയച്ചു. “രണ്ടാഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞേ നിങ്ങൾക്ക് കാണാനാവൂ. എത്രയും പെട്ടെന്ന് കേസ് തീർക്കാൻ വേണ്ടത് ചെയ്യാം. രണ്ടുപേരുടെയും DNA യ്ക്ക് കോടതിയിൽ ആവശ്യപ്പെടാം. ഒന്നും പേടിക്കേണ്ട. കേസുമായി സഹകരിക്കുകയാണെങ്കിൽ പെട്ടെന്ന് ഒരു മാസത്തിനുള്ളിൽ സഹദേവൻ പുറത്ത് വരും.”
ആളൂരിന്റെ ആശ്വാസ വാക്കുകൾ നിഷിത ഉൾക്കൊണ്ട് പോലീസിന്റെ അന്വേഷണങ്ങൾക്ക് സഹകരിച്ചു.
രണ്ടാഴ്ച്ച കഴിഞ്ഞ് കോടതി DNA ആവശ്യപ്പെട്ടു.
“നാളെ അച്ഛനെ പോയി കണ്ടോളൂ. കൂടെ ഒന്നിൽ കൂടുതൽ ആളെ കടത്തിവിടില്ല. അറിയാല്ലോ.” അവൾക്ക് അൽപ്പം അശ്വാസമായിരുന്നു വക്കീലിന്റെ വാക്കുകൾ. രണ്ടാഴ്ചയായി ഉള്ളിലൊതുക്കിയ മുഴുവൻ സങ്കടങ്ങളും തുറന്നൊരു കത്തെഴുതിയ ഉറക്കമില്ലാത്ത രാവ്…പെട്ടെന്ന് പുലരാൻ കൊതിച്ച രാവ്.
ഒന്നിനും ആരും കൂട്ടില്ലാത്ത ഇതുപോലെ ഒറ്റപ്പെട്ടൊരു കാലം അവൾക്കുണ്ടായിട്ടില്ല…കുടുംബത്തിലും, സമൂഹത്തിലും. എന്തിന് ഈ ലോകത്ത് തനിക്ക് വേണ്ടി അച്ഛൻ മാത്രമേയുള്ളു എന്ന സത്യം അവൾ തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു.
ആരെയും കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നില്ല. ആരും വേണ്ടെനിക്കിനി ജീവിതത്തിൽ.
വക്കീലാവശ്യപ്പെട്ടതനുസരിച്ച് സഹദേവന്റെ ചെക്ക്ബുക്കുമായി അവൾ ചാവക്കാട്ടേയ്ക്ക് യാത്രയായി. സബ്ജയിലിലെ രജിസ്റ്ററിൽ ഒപ്പ് വെച്ച അവൾ സഹദേവനായി കാത്തുനിന്നു.
സഹദേവനെ കോടതിയിൽ വച്ച് കണ്ടിരുന്നെങ്കിലും ഒന്ന് മിണ്ടാനായി കൊതിച്ചെത്ര നാളായി… സഹദേവൻ ചെക്കൊപ്പിട്ടു കഴിഞ്ഞ് അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.
‘ഇതെങ്ങന്യാ ഇവര് വായിച്ചിട്ടാ അച്ഛന് കിട്ട്വാ?”
അവൾ പിടയ്ക്കുന്ന ഹൃദയത്തോടെ ഒഴുകുന്ന കണ്ണുനീർ തുടച്ച് കയ്യിലിരുന്ന കത്ത് ചുരുട്ടി അയാളെ കാണിച്ച് പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ മിഴിഞ്ഞു.
“ഹ്ം മോള് പുറത്തിറങ്ങി ജയിലിന്റെ ഇടത് വശത്തായി പന നിൽക്കുന്നില്ലേ? അവിടുന്ന് ഒരു കല്ലിൽ ചുരുട്ടി അകത്തേയ്ക്കെറിയ്.” അയാൾ സമയം തീരുന്നതിന് മുൻപ്‌ എല്ലാം പറഞ്ഞൊപ്പിച്ച് അകത്തേയ്ക്ക് യാത്രയാവുന്നതും നോക്കി യാത്രയായി.
പുറത്തിറങ്ങിയ നിഷിത ജയിലിന്റെ ഇടത് വശത്ത് വന്ന് എഴുത്ത് കല്ലിൽ പൊതിഞ്ഞ് അപ്പുറത്തേയ്ക്കെറിഞ്ഞ് യാത്രയായി. ഈശ്വരാ അച്ഛന്റെ കയ്യിൽത്തന്നെ കിട്ടിയാൽ മതിയായിരുന്നു.
ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷം എല്ലാവരും പുറത്തിറങ്ങിയതിനൊപ്പം സഹദേവൻ കല്ലിൽ ചുരുട്ടിയ എഴുത്ത് കണ്ടുപിടിച്ച് തണലിൽ മലർന്ന് കിടന്ന് തുറന്നു. അതൊരു വെറും കത്തായിരുന്നില്ല, ഒരു പ്രണലേഖനം തന്നെയായിരുന്നു….യഥാർത്ഥ പ്രണയലേഖനം.
അയാൾ ആകാംക്ഷയോടെ അത് വായിച്ചു,
പ്രിയപ്പെട്ട അച്ഛാ,
അങ്ങിനെയിനി വിളിക്കാമോ എന്നെനിക്കറിയില്ലയെങ്കിലും ശീലിച്ചുപോയി…
സുഖമാണോ എന്നും ചോദിക്കുന്നില്ല. അച്ഛന്റെ വേദന എനിക്ക് മനസ്സിലാകും…ഒരുപക്ഷേ എനിക്ക് മാത്രം
ഒരു നിമിഷമെങ്കിലും ആയിരം രാവിന്റെ അനുഭൂതിയാണെന്റെ അച്ഛനെ വേർപ്പെട്ട രാവെനിക്ക്…
എന്റെ പൊന്നേ..,എന്ന് വിളിക്കാമോയെന്നറിയില്ല.
എങ്കിലും വിളിച്ചു പോവുന്നുവെന്നാത്മ സ്നേഹത്തിൽ…
നോവിൻ ചില്ലയിൽ പൂത്ത ചെത്തിപ്പൂചോപ്പാണെന്റെ പൊന്ന്.
അച്ഛനറിയില്ല, ഞാനെത്ര രാവുറങ്ങിയെന്ന്…
എന്റെ മുത്തിനറിയില്ല, ഞാനെത്ര കണ്ണീർ വാർത്തെന്ന്..
പൊട്ടിയ നെഞ്ചുമായ് അച്ഛനുവേണ്ടി നടന്നു‌തളർന്ന പെണ്ണാണ് ഞാൻ. മറുകര തേടി കണ്ണീർക്കയത്തിൽ തുഴഞ്ഞുതളർന്ന അച്ഛന്റെ പെണ്ണാണ് ഞാൻ.
എന്റെ സ്വന്തമെന്ന നിനവിൽ പിടയ്ക്കുന്ന മനസ്സുമായ് കാത്തിരിക്കാം ഞാൻ.
നമുക്കീ നാട് വേണ്ട സ്വത്തേ,
ദൂരെനാട്ടിൽ ജീവന്റെ പാതിയെ മാറോട് ചേർത്തൊരുനാളെങ്കിലും ഉറങ്ങാതിരിക്കണം.
പറയുന്നത് അവിവേകമാണെങ്കിലെന്റെ ജീവൻ പൊറുക്കുമാറാകണം..,ഗൗതമിക്കൊരുത്തൻ മാല ചാർത്തുന്നെങ്കിൽ അതെന്റെ മനസ്സിൽ പ്രണയത്തിന്റെ ചൂടുപകർന്ന സ്വപ്നദേവനായിരിക്കും.
ആ മഞ്ഞച്ചരടിൽ കൊരുക്കാനഭിനിവേശം.
നമ്മളൊന്നിച്ചുള്ള നല്ലൊരു നാളേയ്ക്കായ് കാത്തിരിക്കും.
നമ്മൾ മാത്രമുള്ള പുതിയ ലോകത്തിനായ് കാത്തിരിക്കും.
അതിന് കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ, നമ്മളൊന്നിച്ച് പ്രാണൻ വെടിഞ്ഞ് മരണത്തിലുമൊന്നായ് ലോകത്തിനെ തോൽപ്പിക്കാം…
പ്രിയനേ…ഞാൻ കാത്തിരിക്കും.
ഒത്തിരി സ്നേഹത്തോടെ, ഒരൊത്തിരി പ്രണയത്തോടെ,
@ഗൗതമി സഹദേവൻ.
സഹദേവൻ കവിളിലൂടൊഴുകിയ കണ്ണുനീർ തുടച്ച് നടന്ന് നീങ്ങി. ശൂന്യമായിരുന്ന മനസ്സിൽ മോഹം നിറച്ച് ആ വരികൾ അയാളെ ആഴത്തിൽ സ്പർശിച്ചു. എത്രതവണ വായിച്ചുവെന്നറിയില്ല. വായിക്കുമ്പോഴൊക്കെ ചുടുനീർത്തുള്ളി ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അത്രയ്ക്ക് മാസ്മരികമായ എഴുത്ത്! ഗൗതമിയുടെ ഒരു കവിതയും ഒരാരാധകനും ഇത്രയധികം തവണ വായിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല.
“എന്റെ പെണ്ണ്..,എന്റേത് മാത്രം…”
സഹദേവൻ ഖൽബിൻ മിനാരത്തിലത് കൊത്തിവെച്ചു.
ആളൊഴിഞ്ഞ
പ്രണയത്തിന്നൾത്താരയിലെ സുവർണ്ണ ഫലകത്തിനുമുന്നിൽ വിനീതദാസനായി മുട്ടുകുത്തി.
മനസ്സിന്റെ മദ്ബഹയിൽ സൗമിനിയെ ബലികഴിക്കുന്ന അവിശുദ്ധാ’തിവിശുദ്ധ’ കർമ്മവും പൂർത്തിയായി.
മനസ്സിന്റെ തിരുവമ്പലപ്പൂമുറ്റത്ത് ദേവിയ്ക്ക് അർച്ചന നേരാത്ത ദിവസമുണ്ടായില്ല…നിമിഷമുണ്ടായില്ല.
അവളുടെ വശ്യമായ തൂലികത്തുമ്പിൽ അയാൾ ബന്ധിക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു…
നീണ്ട നാലുമാസം നാലു പതിറ്റാണ്ട് പോലെ തോന്നി അവൾക്ക്. സഹദേവന്റെ സമ്പത്തിനും സ്വാധീനത്തിനും മുന്നിൽ സൗമിനിയും പോലീസും ഒന്നുമായിരുന്നില്ല.
നീണ്ട വാദങ്ങൾക്കൊടുവിൽ വിധിപ്രസ്താവത്തിന് നിമിഷങ്ങൾ ബാക്കി…
നിഷിതയ്ക്കും സഹദേവനും ഇടയിൽ തടസ്സം പിടിച്ച സൗമിനിയെ അവൾ ഒന്നു കൂടി നോക്കി. ആദ്യമൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്ന സൗമിനിയുടെ നിലപാടുകൾ അൽപ്പം അയഞ്ഞിരുന്നു. നിഷിതയുടെ കടും പിടുത്തവും സഹദേവനോടുള്ള സ്നേഹവും അവൾ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു. മാത്രമല്ല, ഇനിയും കേസ് മുന്നോട്ട് പോയാൽ സൗമിനിയും അഴിയെണ്ണേണ്ടി വരുമെന്ന ഭീഷണിയിൽ അവൾ മുട്ടുകുത്തി. അവൾ എല്ലാം അറിഞ്ഞുവെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയതിന് ശേഷം നിഷിതയ്ക്ക് മുന്നിൽ മറയില്ലാതെ അവർ സതീഷിനോടൊത്ത് സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിച്ചത് നിഷിതയും കണ്ടാസ്വദിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. അവൾ പലപ്പോഴും ഒളിഞ്ഞ് നോക്കുന്നതറിഞ്ഞ് സൗമിനി രാത്രി കതക് കൊളുത്തിടുന്ന പതിവ് നിർത്തിയിരുന്നു. കാണട്ടെ എന്നിട്ടവനെയും കൊണ്ടെങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോകട്ടെ പെണ്ണ്.
നിഷിത എല്ലാം ആസ്വദിക്കാൻ തുടങ്ങിയതിനിടിയിൽ ഒരുനാൾ സതീഷ് നിഷിതയെ കയറിപ്പിടിച്ചു. അവൾ വെറുത്തു പോയ അനിയൻ മാറിനുള്ളിൽ കൈ കടത്തിയപ്പോഴേയ്ക്കും സൗമിനി രക്ഷയ്ക്കെത്തുകയായിരുന്നു. സൗമിനി അതിൽ പിന്നെ നിഷിതയുടെ കാര്യത്തിൽ അതീവ ശ്രദ്ധാലുവായിരുന്നു. ‘പെണ്ണ് എതിർത്തില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ പൊന്നുമോനെ നഷ്ടപ്പെടുമായിരുന്നു’ എന്ന ചിന്തയിൽ അവൾ പരിഭ്രമപ്പെട്ടു. എങ്ങിനെയെങ്കിലും സുന്ദരിപ്പെണ്ണിനെ ഒഴിവാക്കുക. എത്ര നാളെന്ന് വച്ചാ ഇങ്ങനെ കാവൽ നിൽക്കുക. അന്ന് ഒച്ച വെച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും അമ്മ അൽപ്പം കൂടി വൈകിയിരുന്നെങ്കിൽ താൻ വഴങ്ങിയേനെ എന്നു പോലും തോന്നി നിഷിതയ്ക്ക്. അമ്മയുടെയും മകന്റെയും വേഴ്ചകൾ തുടർച്ചയായി കണ്ട് അമിത ലൈംഗികാസക്തി വന്നിരുന്നു നിഷിതയ്ക്ക്. ആസക്തി മാത്രമല്ല, അന്ന് കണ്ട പ്രിയപ്പെട്ടവന്റെ മുഴുപ്പ് എന്നായാലും ഉൾക്കൊള്ളണമെന്ന ഭയം കൊണ്ട് അൽപ്പം അയവ് വരുത്താൻ സ്വയം തീരുമാനിച്ചു. രണ്ട് വിരൽ കയറുന്നതിന് വല്ലാത്ത സുഖം.! ‘അപ്പോൾ ന്റെ മുത്തിന്റെത് കേറിയാൽ എന്താവും’
അവൾ ഓർത്തിട്ട് നാണിച്ചിരുന്നു.
“ദൃക്സാക്ഷികൾ കൂറുമാറിയതിന് ശേഷം ആകെയുള്ള തെളിവായി കോടതി പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നത് DNA ആയിരുന്നു.
ഉമിനീരിൽ മാത്രമാണത് കണ്ടെത്താനായത്. സ്വന്തം മകളായത് കൊണ്ട് ഉമിനീരിന്റെ DNA കോടതിക്ക് തെളിവായി എടുക്കാനാവില്ല. മറ്റു തെളിവുകളൊന്നും ഇല്ലാത്ത കേസിൽ ശ്രീമാൻ സഹദേവനെ വെറുതെ വിടുവാൻ കോടതി ഉത്തരവിടുന്നു. വെറും തെറ്റിദ്ധാരണയുടെ പേരിൽ കോടതിയെയും ഒരു പിതാവിനെയും ദീർഘകാലം അസ്വസ്ഥരാക്കിയ കേസിലെ ഹർജിക്കാരി സൗമിനിയെ കോടതി പിരിയുന്നത് വരെ തടവിന് ശിക്ഷിക്കുന്നു.”
അത് കേട്ട് ആനന്ദം കൊണ്ട് കണ്ണുനിറഞ്ഞ നിഷിത അടുത്തേയ്ക്ക് വന്ന സഹദേവനെ കണ്ണുനിറയെ കണ്ടു യാന്ത്രികമായവർ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് കോടതി വരാന്തയിൽ നിന്നു.
പ്രണയിനിയുടെ കണ്ണുനീർ സഹദേവന്റെ കവിളിലൂടൊഴുകി.
കോടതിയാണെന്ന ബോധ്യം വന്നപ്പോൾ രണ്ടുപേരും വേർപെട്ട് പെട്ടെന്ന് സ്ഥലം വിട്ടു. അതോടെ കൂടി നിന്നവർക്കെല്ലാം ഏകദേശം കാര്യങ്ങൾ പിടി‌കിട്ടിയിരുന്നു. അവരെല്ലാവരും നിസ്സഹായയായി നിൽക്കുന്ന സൗമിനിയെ ബഹുമാനത്തോടെ വീക്ഷിച്ചു.
ലോകം ചതിയുടെയും വഞ്ചനയുടെയും തുരുത്തായിരിക്കുന്നു. സൗമിനിയുടെ രഹസ്യം ഇവർ അറിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ, ചിലരെങ്കിലും സഹദേവൻ ചെയ്തത് നന്നായെന്ന് പറയുമായിരുന്ന കാലമാണിത്.
സഹദേവന് ചിന്തിക്കാൻ സമയമുണ്ടായിരുന്നില്ല തായ്ലൻഡിലെ ചിയാങ്ങ്മയിലേയ്ക്ക് രണ്ട് ടിക്കറ്റ് വിളിച്ച് ബുക്ക് ചെയ്താണ് അയാൾ നിഷിതയോട് സംസാരിക്കുക പോലും ചെയ്തത്. വീട്ടിലെത്തിയപ്പോഴേയ്ക്കും മെയിലിൽ എയർടിക്കറ്റ് വന്ന് കിടന്നത് പ്രിന്റ് ചെയ്ത് എടുക്കാനുള്ളതെല്ലാം രണ്ടുപേരും പെട്ടെന്ന് പായ്ക്ക് ചെയ്തു.
“എട്ട് മണിക്കല്ലേ അച്ഛാ ഫ്ലൈറ്റ്? എന്തിനാ ധൃതി? ഇനി അമ്മ വന്നാലും ഒരു കുഴപ്പവുമില്ല” അത് കേട്ട് സഹദേവൻ ചോദ്യഭാവത്തിലവളെയൊന്ന് നോക്കി.
“ഇന്റെച്ചാ നമ്മളൊന്ന് ഒഴിഞ്ഞ് കിട്ടാൻ കാത്തിരിക്ക്യാ ഇവിടുള്ളോര്” അത് കേട്ട് സഹദേവന് ഒട്ടും വിഷമം തോന്നിയില്ല. കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം തന്റെ വഴിക്ക് വരുന്നു. അയാൾ അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് നെറുകയിൽ മുഖമമർത്തി. അവൾ സഹദേവന്റെ ചുണ്ടിൽ തിരിച്ചൊരു ചുംബനം നൽകി.
”ഇന്റച്ചാ വേണ്ട ട്ടാ മുത്തേ” ഇതും പറഞ്ഞ് അവൾ അവിടുന്നോടി പൂമുഖത്ത് വന്നിരുന്നു.
“എന്തുപറ്റിന്റെ കുട്ടിക്ക്?എന്തു വേണ്ടാന്നാ?”
“ഒന്നൂല്ല?” അവൾ മുഖം വീർപ്പിച്ചു.
“മാല ചാർത്താനും താലിചാർത്താനുമൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ട് പറ്റിച്ചതാ ന്റെ കുട്ടി?” അത് കേട്ട് അവൾ ഓടി വന്ന് സഹദേവന്റെ മുഖം പൊത്തി അങ്ങിനെയല്ലെന്ന് തലയാട്ടി.
“അതെന്നേ ഞാൻ പറഞ്ഞേ ഇനി അത് കഴിഞ്ഞിട്ട് മതി എന്തും”
“എന്ത് കഴിഞ്ഞിട്ട് എന്ത്?”
സഹദേവൻ അവളെ ചൂഴ്ന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.
“താലി കെട്ടീട്ട് മതി വൃത്തികേട്കളൊക്കേന്ന്”
അതും പറഞ്ഞ് അവൾ കലി കയറി സഹദേവന്റെ ചുണ്ടിൽ കയറി കടിച്ച്. വീണ്ടും ഓടിയൊളിച്ചു. സഹദേവൻ അത്രയും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല.
“ന്നാലും അത് വൃത്തികേടാണോ മോളേ?”
“ഹ്ം..” അവൾ ഒന്ന് മൂളി.
“വൃത്തികേടാണെങ്കിൽ അത് ചെയ്യണ്ട?”സഹദേവൻ പെണ്ണിന്റെയുള്ളറിയാൻ ശ്രമിച്ചു.
” ന്റെച്ഛാ പെണ്ണുങ്ങൾ അങ്ങിനെത്തോരും ഇണ്ടാവും, നിക്ക് അച്ഛനോട് അങ്ങിനെയൊന്നും അല്ല_ വേറെന്തൊക്കെയോ ആണ്. പിന്നെ ന്റച്ഛനല്ലാതെ വേറാർക്കും നിഷിത ഒന്നിനും നിന്ന് കൊടുക്കില്ല. അച്ഛനിഷ്ടള്ളതിനൊക്കെ അച്ഛന്റെ മോള് നിന്ന് തരും. പക്ഷേ ഇപ്പഴില്ല അച്ഛന്റെ പെണ്ണായതിന് ശേഷം. ഞാനും ഒരു പെണ്ണല്ലേ..,നിക്കൂല്ലേ കൊറച്ച്‌ മോഹങ്ങളൊക്കെ.?”
അതിന് മറുപടിയില്ലാതിരുന്ന സഹദേവൻ പലതും കണക്കുകൂട്ടി. നാല് മണിയോട് കൂടി ഇരുവരും പുറപ്പെട്ടു.
എട്ടു മണിക്ക് തുടങ്ങിയ യാത്ര സിംഗപ്പൂരിൽ കണക്ട് ചെയ്ത് കാലത്ത് ഏഴ് മണിക്കാണ് ചിയാങ്ങ്മയോടടുത്തത്.
പച്ചവിരിച്ച മലനിരകൾക്കു മുകളിലൂടെ ഫ്ലൈറ്റ് ഊർന്നിറങ്ങുന്നത് വിൻഡോയിലൂടെ കണ്ട കവിയിത്രി ചിയാങ്മയ് ഭൂമിയിലെ സ്വർഗ്ഗമെന്ന് വിലയിരുത്തി. മലനിരകൾ കഴിഞ്ഞ് കടൽ പോലെ പരന്നുകിടക്കുന്ന നീലപ്പുഴയ്ക്കുമുകളിലൂടെ താഴ്ന്ന് പറന്ന വിമാനം വീതികൂടിയ റോഡുകൾ കടന്ന് ഊർന്നൂർന്ന് റൺവേയിലേയ്ക്ക്‌ പെയ്തുവീണു. വിമാനയാത്രയോളം മടുപ്പിക്കുന്ന മറ്റൊരു യാത്രയില്ല. പക്ഷേ, ലാൻഡിംഗിനോളം ആസ്വാദ്യകരമായി മറ്റൊന്നുമില്ല. എല്ലാ മടുപ്പും ഒരു ലാൻഡിംഗിൽ തീരും. വിമാനമിറങ്ങി വരുന്നവരെല്ലാം അതാസ്വദിച്ചത് മുഖത്തുനിന്നും വായിച്ചെടുത്ത, നിഷിത പലരുടെയും കണ്ണുകൾ തന്റെ നെഞ്ചിലും ഇടുപ്പിലുമൊക്കെയാണെന്ന് കണ്ട് ഊറിച്ചിരിച്ചു. മുട്ടോളം ഇറക്കമുള്ള മിനി‌ഡ്രസ്സിൽ നിന്ന കാലുകൾക്ക് ചന്തം കൂടിയത് പോലെ തോന്നിയവൾക്ക്. അല്ല അത് തോന്നലല്ല,ഒന്ന് വളർന്നിരിക്കുന്നു.
അവൾ ഇണക്കിളികളേപ്പോലെ കൈകോർത്ത് നടന്നു നീങ്ങി. അഞ്ചുമിനിട്ടിൽ ഓൺ അറൈവൽ വിസ അനുവദിച്ച ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ അർപ്പണബോധവും ആത്മാർഥതയും കണ്ട് കൊച്ചിയിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥരെയൊക്കെ എടുത്ത് കടലിലെറിയുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് തോന്നി അവൾക്ക്. എമിഗ്രേഷൻ സ്റ്റാമ്പ് ചെയ്ത് രണ്ടു കൈ കൊണ്ടും പാസ്പോർട്ട് തന്ന് തല ചെറുതായൊന്ന് കുനിച്ച് അവർ തങ്ങളുടെ നാട്ടിലേയ്ക്ക് സ്വാഗതമോതി. കൊച്ചിയിൽ നിന്ന് സീലടിച്ച പാസ്പോർട്ട് പമ്പരം പോലെ കറക്കി മേശപ്പുറത്തിട്ട ഉദ്യോഗസ്ഥൻ ഇവിടെയൊന്ന് വന്ന് ഇതൊക്കെയൊന്ന് കണ്ടിരുന്നെങ്കിൽ എന്നവൾ ആശിച്ചുപോയി.
പുറത്ത് ചുവാൻഹെങ് കാറുമായി കാത്തിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു. സഹദേവന്റെ സഹോദരനെപ്പോലാണ് ചുവാൻഹെങ്.
എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഭംഗിയായി നോക്കി നടത്തുന്ന മാനേജർ, തായ് ചൈനീസ് വംശജൻ. സഹദേവൻ പലർക്കും ഫോൺ ചെയ്യുന്നു,പല നിർദ്ദേശങ്ങളും കൈമാറുന്നു, ചുവാനോട് പലതും ചർച്ച ചെയ്യുന്നു. കാര്യമന്വേഷിച്ചപ്പോൾ ഒരു സർപ്രൈസ് എന്നുമാത്രമാണ് സഹദേവൻ പറഞ്ഞത്. പക്ഷേ ഇംഗ്ലീഷിൽ ആരോടോ സംസാരിച്ചത് കല്ല്യാണപ്പാർട്ടി അറേയ്ജ് ചെയ്യാനല്ലേ?! കള്ളൻ, കൊതിമൂത്ത് ഇരിപ്പ് കിട്ട്ണ്ണ്ടാവില്ല്യ’ അവൾ അവന്റെ തോളോട് ചേർന്നിരുന്നു.വെളുത്ത ഹോണ്ടാ സിറ്റി പോകുന്ന വഴിയിലെ പ്രധാന കെട്ടിടങ്ങൾ എല്ലാം അവൾ വീക്ഷിച്ചു.
“മറ്റന്നാൾ നമുക്കിവിടെ വരേണ്ടി വരും”
വഴിയിലെ ഫ്രാസിങ് ക്ഷേത്രം ചൂണ്ടി സഹദേവൻ പറഞ്ഞു. ബുദ്ധക്ഷേത്രങ്ങൾ കൂടുതൽ ഉള്ള നാട് അവൾക്ക് നന്നേ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. ഗൗതമന്റെ മുന്നിൽ ആദ്യമായി വന്നു നിൽക്കാൻ പോകുന്നതോർത്തിട്ടുള്ളിൽ കുളിര് കോരി. അഹിംസ മൂർച്ചയുള്ള ആയുധമായി കണ്ട ബുദ്ധൻ, അതിനെ ജീവിതത്തിൽ പകർത്തി ഒരു രാജ്യം തന്നെ നേടിയ മഹാത്മാഗാന്ധി, എത്ര സുന്ദരമാണാ പ്രത്യയശാസ്ത്രം! ഇന്ന് പലരും അതെന്തെന്ന് പോലും മറന്നിരിക്കുന്നു.
കാർ വാറോറോട്ട് മാർക്കറ്റ് കടന്ന്,പിങ് നദിയ്ക്ക് മുകളിലൂടെ പാലം കടന്ന്, ‘the good view’ ബാർ&റെസ്റ്റോറന്റിൽ വന്നു നിന്നു. അച്ഛന്റെ ആദ്യത്തെ സംരംഭം. ഒന്നുമല്ലാതിരുന്ന സഹദേവൻ എന്തെങ്കിലുമായത് ഇവിടുന്ന് തുടങ്ങിയാണ്. എല്ലാവർക്കും അവളോട് വല്ലാത്തൊരു ബഹുമാനം. വീട്ടിൽ നിന്നും നാട്ടിൽ നിന്നും കിട്ടാത്ത സ്നേഹവും ആദരവും കിട്ടിയ നിഷിത സന്തോഷത്തിലായി.
പെണ്ണിന്റെ സാമാനത്തിന് ഏറ്റവും വില കുറഞ്ഞ നാടാണിതെന്ന് നിഷിതയുണ്ടോ അറിയുന്നു.
എന്താ മലയാളിപ്പെണ്ണിന്റെയൊരു ജാഡ!
അവരിതൊക്കെയൊന്ന് കാണട്ടെ
പത്ത് രൂപയ്ക്ക് പത്തെണ്ണം കിട്ടുന്ന സ്വർഗ്ഗലോകം! ഹൂറികൾ കാല് പിളർത്തി മാടിവിളിക്കുന്ന മായികലോകം.!
അവർ അവിടുന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ച്. തൊട്ടടുത്തുള്ള പുഴയോരത്തെ സഹദേവന്റെ ബംഗ്ലാവിലേയ്ക്ക്*പോയി.
കൊട്ടാരസമാനമായ അവിടെ ഒരു ജോലിക്കാരിയുമുണ്ട്. അവരോട് ഉച്ചയ്ക്ക് വേണ്ട മെനുവൊക്കെ നിർദ്ദേശിച്ച് സഹദേവൻ കുളിച്ച് നിഷിതയോട് വീടും അവളെയുമൊക്കെ പരിചയപ്പെടാനായി പറഞ്ഞ് പുറത്ത് പോയി.