“ശാസ്ത്രികൾ ഇത്ര മര്യാദവിട്ട് എന്നൊടൂ സംസാരിപ്പാൻ എങ്ങിനെ ഇടവന്നു. ബഹുമാനമുള്ള ആളായിട്ടാണ് ഞാൻ ശാസ്ത്രികളെ കണ്ടിട്ടുള്ളത്. എന്നിട്ടും എന്നോട് ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞുവല്ലോ.
കൂട്ടിപട്ടന്മാർക്ക് സാധിച്ചുകൊടുക്കുന്ന കൂടലയാണെന്നാണോ അങ്ങ് എന്നെ കരുതിയിരിക്കുന്നത്. എനിക്കു എന്നോടു തന്നെ വല്ലാതെ ലജ്ജ വന്നുകൂടിയിട്ടുണ്ട്
“ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ എന്തുപറഞ്ഞാലും ഞാൻ ഇപ്പോൾ കേൾക്കാൻ സന്നദ്ധനായീട്ടാണ് ഇരിക്കുന്നത്. അദ്ദേഹത്തെ ഒരു വെറും പെട്ടർ എന്നു കരുതവേണ്ട. സ്ഥായിയായ നമ്പൂതിരി , ഇതിനുവേണ്ടി മാത്രമായി ഇതുവരെ വന്നതാണ്. നിരാശനാക്കി അയച്ചാൽ ബ്രാഹ്മണപാപം വന്നു ചേരുമോ എന്നു ഞാൻ ഭയപ്പെട്ടു.”
“ശാസ്ത്രികൾ എന്നെ വല്ലാത്ത ധർമസങ്കടത്തിൽ ആക്കിയിരിക്കുന്നു. ശാസ്ത്രികൾക്ക് ഇതു ഒട്ടും ചേർന്നതല്ല തന്നെ..”
ഇത്രയും പറഞ്ഞുകേട്ടതും ശാസ്ത്രികൾ തിരക്കിട്ട് കുളപ്പുരയിൽ നിന്നും ചുറത്തിറങ്ങുകയും അപ്പോൾ തന്നെ മറ്റൊരു രൂപം ഇരുട്ടിലേക്ക് കയറിവരുകയും ചെയ്തു. ആൾ ആരാണെന്നൊന്നും നോക്കാൻ നിൽക്കാതെ, ശാസ്ത്രികൾക്കു ചെയ്യത്തുപൊലെ, മുണ്ടുയർത്തിവച്ച് ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ കുനിഞ്ഞു നിന്നു. അയാൾ അടുത്തെത്തിയെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ മുഖം തിരിക്കാതെ തന്നെ അവർ ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു
“എനിക്ക് അവശ്യം തിരക്കുണ്ട്. വേഗം സാധിക്കണം.”
‘ഉം…” എന്നു പറഞ്ഞ് നമ്പൂതിരി തന്റെ കൈകൾകൊണ്ടു ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയുടെ ഘനനിതംബം വിടർത്തി തന്റെ സൂരതായുധം അവരുടെ മനേഖചപ്പിലേക്ക് കയറ്റ്ലാൻ തുടങ്ങി.
ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ തന്റെ ഹസ്ത്രം നീട്ടി ആ മാംസഭണ്ഡിൽ പിടിച്ച് ഉള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിനു മുൻപ് തന്നെ ഒരു സഹായവും കൂടാതെ അത് ഒരു സർപ്പം മാതിരി മാളം കണ്ടെത്തികഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഉടൻ തന്നെ അതിന്റെ നീളവും വിസ്കാരവും ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയ്ക്കു മനസിലായി. എതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കു മുൻപു തന്റെ ഉള്ളിൽ ശുക്ലനിക്ഷേപം നടത്തിയ ചുരുഷാവയവത്തിന്റെ rol വലിപ്പവും ിയും ഇപ്പോൾ ഇരിക്കുന്ന സാധനത്തിനുണ്ടെന്നു അവർ അറിഞ്ഞു. അരകെട്ട ഒന്നു കൂലൂക്കി തന്റെ നിൽപ്പ ശരിയാക്കിയതിനു ശേഷ, നമ്പൂതിരി ആഞ്ഞൊരു അടി അടിച്ചു.
“ഊഹ്.” സ്വയം അറിയാതെ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയുടെ സ്വരനാളത്തിൽ നിന്നും ഒരു നിലവിളി പുറത്തുവന്നു. എന്നാൽ ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ അതു വേഗം തന്നെ ഒതുക്കി, അശേഷം താൽപ്പര്യം ഇല്ലാത്തതുപോലെ കൈമുട്ട് തട്ടിൽ ഊന്നി, വനം ഹസ്തുതാൽ താങ്ങി അങ്ങിനെ നിന്നു.
ഒരൽപ്പനേരം നിശ്ചലമായി നിന്നതിനു ശേഷം അയാൾ വീണ്ടും ആഞ്ഞൊരു തള്ളു.തള്ളി. ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയ്ക്കു ശരിക്കും അങ്ങ് സുഖിച്ചു. വിമൂതൻ തന്നെ എന്നു മനസ്സിൽ ഓർത്തു. എങ്കിലും സന്തോഷവും സുഖവും പൂത്തുകാണിക്കാതെ, മുഖം തിരിക്കാതെ തന്നെ ഇങ്ങിനെ മൊഴിഞ്ഞു
“എവിടെയാണു അങ്ങയുടെ ദേശം?
“ഇത്തിരി വടക്കാണ്, നീലേശ്വരത്തിനടുത്തായി.” ഇത്രയും പറഞ്ഞു നമ്പൂതിരി വീണ്ടും അടിച്ചു. ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയ്ക്കു തന്റെ ഉള്ളിൽ തരിപ്പ് വളരുന്നതു അറിയാൻ സാധിച്ചു. കഴിഞ്ഞ രണ്ടു സൂരതക്രിയകളും വഴുപാടായിരുനെങ്കിലും றணிணி തനിക്കു ഒരു തവണയെങ്കിലും സൂഖമൂർച്ഛലഭിക്കു apmo ഉറപ്പിച്ചു. അ കാലുകൾ അവൂന്ത്ര അകത്തികൊടൂത്തെങ്കിലും തന്റെ മന:ചഞ്ചല്യം ഒട്ടുമേ പുറത്തു കാണിച്ചില്ല.
“അങ്ങയുടെ നാമം ചോഭിച്ചില്ല.”
നമ്പൂതിരി സൂരതക്രിയയുടെ വേഗം കൂട്ടിയിരുന്നു. മാത്രമല്ല കൈകൾ നീട്ടി ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയുടെ കൂചങ്ങളെ കശക്കാനും മറ്റും തുടങ്ങിയിരുന്നു. ഓരോ അടിയും താങ്ങാനുള്ള ശക്ടി ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയുടെ കാലുകൾക്കു ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒരോ അടിക്കും അവർ മൂൻപോട്ടു നീങ്ങി
“ബുദ്ധിമുട്ടാണെങ്കിൽ ശയനരൂപത്തിൽ…?? നമ്പൂതിരി പറഞ്ഞു. “ഇല്ല, അങ്ങ് വേഗം സാധിക്കൂ. എനിക്കു ഇത്തി തിരക്കുണ്ടായിരുന്നു.“ “ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയ്ക്കു സുഖിക്കുന്നുണ്ടോ?
“അങ്ങ് അതു സംഗതിയാക്കേണ്ട, അങ്ങേക്കു സുഖമാവുന്ന രീതിയിൽ വേഗം സാധിപ്പാൻ ശ്രമിക്കൂ.“
“എനിക്കു നല്ല സുഖമാവുന്നുണ്ടു. സാധാരണ ഞാൻ കളികൂട്ടു തുടങ്ങിയാൽ സ്ത്രീജനങ്ങൾ ഇങ്ങിനെ മനചോഞ്ചല്യം ഇല്ലതെ നിൽക്കുന്നതു അധികം കണ്ടിട്ടില്ല. ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ ഞാൻ കരുതിയതിനെക്കാൾ നിപുണയാണു.”
പെരുമഴപെയ്യുന്നതുപോലെ ചിനെ നമ്പൂതിരി ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയുടെ അരകെട്ടിൽ കൈകൾ കൊണ്ടു അമർത്തിപിടിച്ച ചാപം അടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരഞ്ചുനിമിഷം നിർത്താതെ അങ്ങിനെ അടിച്ചതിനുശേഷം അയാൾ നിശ്ചലനായി ഒരു ഭൂകമ്പം കഴിഞ്ഞുപോലെ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ കിതച്ചുപോയി. അവർ രതിസുഖത്തിന്റെ അറ്റത്തുപോയി നിൽക്കുകയായിമൂന്നു. ഒരു നിമിഷം കൂടി അബ തുടർന്നിരുന്നെങ്കിൽ ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയ്ക്കു സംഭവിക്കുമായിരുന്നു.
“എന്തേ നിർത്തിയത്. വേഗന്നാവട്ടെ. എനിക്കു സമയം ചോവുന്നു. വിസ്മരിച്ചുള്ള കളി മറ്റൊരിക്കലാവാം’ “നിർത്തിയതല്ല. ഒന്നു. ശ്വാസം എടുത്തോട്ടെ, ഒരു കാര്യം എനിക്ക് ഉറപ്പായിരിക്കുന്നു. ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ സൂരത്തിൽ എന്നെക്കാൾ ഏറെ നൈപുണ്യം ഉള്ളവൾ തന്നെ..”
“അങ്ങ് എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നു. ഞാൻ സൂരതനൈപുണയായ ഒരു ഒരു കുടലയാണെന്നോ മറ്റോ അങ്ങ് ധരിച്ചുവായതുപോലെ തോന്നുന്നു. നിർബന്ധമായും ആവശ്യപെട്ടപ്പോൾ, ഒരു ആഢ്യബ്രാഹ്മണനെ നിരാശപ്പെടൂത്താൻ ചാടില്ലല്ലോ എന്ന് ഓർത്തുമാത്രമാണു ഞാൻ…”
“അയ്യോ, അയ്യോ. ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ എന്നെ അങ്ങിനെ തെറ്റിദ്ധരിക്കല്ലേ ഞാൻ എന്തോ അബദ്ധമായി പറഞ്ഞുപോയി. ക്ഷമിക്കണം. എനിക്കു ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയെ സാധിപ്പാൻ കിട്ടിയതിനെക്കാൾ വലിയതൊന്നും ഇനി ഈ ഇഹലോകത്തിൽ ലഭിപ്പാൻ ഇടയില്ല. ശാസ്ത്രികൾ പത്തുപതിനഞ്ചുനിമിഷം ഇതിനകത്തു ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയുമായി സംസാരിച്ചു സമ്മതിപ്പിക്കുമ്പോൾ പോലും ഞാൻ ഇതു സംഭവിക്കും എന്നു അശേഷം കരുതിയതല്ല എന്റെ നാവൂചിഴച്ചതിനു എന്നോടൂ പൊറുക്കണമേ.”
അതുകേട്ടപ്പോൾ ശാസ്ത്രികൾ തന്നെ ഇപ്പോൾ സാധിച്ചുകാര്യ നമ്പൂതിരി അറിഞ്ഞിട്ടില്ലെന്നു ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയ്ക്കു ബോദ്ധ്യമായി ഇരുചെവിയറ്റിയാതെ ശാസ്ത്രികൾ ആദ്യം തന്റെ കാര്യ നടത്തികളഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ബഹുരസികൻ തന്നെ ഈ ശാസ്ത്രികൾ.
“അങ്ങ് ഏതുദേശഞ്ഞുവച്ചാണ് എന്നെ ഇതിനുമുൻപ് കണ്ടിട്ടുള്ളത്?
‘ശങ്കരൻ നമ്പൂതിരിയുമായി കാടാമ്പുഴ വന്നപ്പോൾ ഒരു നോട്ടം കണ്ടിരുന്നു. അന്നേ മനസിൽ പതിഞ്ഞുപോയതാണ് ഈ മുഖം. തിരക്കി ഏറെ അലഞ്ഞു.”
“ഇപ്പോൾ സന്തോഷമായില്ലേ..?
‘ഉവ്വ്’ എന്നു പറഞ്ഞ് നമ്പൂതിരി വീണ്ടും ആഞ്ഞാഞ്ഞ് അടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഒരു നിമിഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ കാമസുഖത്തിന്റെ മൂർധന്യത്തിൽ എത്തുകയും അവർക്കൂ സ്പലനം സംഭവിക്കുകയും ചെയ്തു. അവർ കീഴ്ച്ചുണ്ട് കടിച്ച് സുഖലഹരിയുടെ ബഹിർസ്ഫുരണം അമർത്തി, കഴിവതും നിർമ്മയായി നിന്നു. എങ്കിലും സുമതസുഷിരത്തിൽ നിന്നും ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന മജലത്തിന്റെ പുഴയെ ആർക്കൂ തടയാൻ കഴിയും. അപ്പോൾ നമ്പൂതിരിയുടെ ചലനത്തിന്റെ ക്രമം തെറ്റുന്നതും, സൂരതഭണ്ഡിന്റെ മകുടം അഭിഷേകത്തിനായി വിടരുന്നതും അറിയാൻ സാധിച്ചു
‘ഉം. എന്റെ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മേ.” എന്നു നിലവിളിച്ചുകൊണ്ടു നമ്പൂതിരി ആദ്യഗഡു പാൽപായസം ലക്ഷമികൂട്ടിയമ്മയുടെ മദനവിഗ്രഹത്തിനുള്ളിൽ നിവേദിച്ചു. സൂരതണഡ് ഊരി ഒന്നുകൂടി അടിച്ചപ്പോൽ അടൂത്തഗഡ് പാൽപ്പായസവും ചീറ്റിതെറിച്ചു. അദ്ദേഹം വീണ്ടും ഊരിഅടിച്ചു. അപ്പോൾ ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മയ്ക്കു ഒരിക്കൽ കൂടി ഖേലനം ഉണ്ടായി.
‘ഉം.അഹ്ഹ്ഹ്. നമ്പൂതിരി കുറേ നാളായി കരുതിവച്ചു ചാൽപ്പായസം ഒരു വലിയ പാൽപാത്രത്തിൽ കൊള്ളുന്നത്രയും വീണ്ടും വീണ്ടും ലക്ഷ്മിലുട്ടിയമ്മയുടെ മദനപൊയ്കയിൽ തുവികാടൂത്തുകൊണ്ടിരുന്നു.
കൊടുങ്കാറ്റ് അവസാനിച്ച് രണ്ടുനിമിഷം അങ്ങിനെ നിന്നു കിതപ്പാറ്റിയതിനുശേഷം നമ്പൂതിരി തന്റെ അവയവത്തെ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മയുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും വേർപെടുത്തി, ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ നിവരുകയോ തലതിരിച്ചു നമ്പൂതിരിയെ വീക്ഷിക്കുകയോ ചെയ്യില്ല. ഒന്നും സംഭവിക്കാത്തപോലെ അവർ അങ്ങിനെ കുനിഞ്ഞു തന്നെ നിന്നിട്ട് ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു.
“അങ്ങ് പൊയ്ക്കോളൂ. നമ്മൾ ഒന്നിച്ചു പൂറത്തേക്കിറങ്ങുന്നത് ഉചിതമാവില്ല.” “ഇനി കാണുമോ?
“അങ്ങേക്കൂ ഈ നേരത്തേക്ക് ശാന്തി ആയില്ലേ ഇപ്പോൾ അത്ര ആലോചിച്ചാൽ മതി. അങ്ങ് പൊയ്ക്കോളൂ. എനിക്കു അസ്കാരം തിരക്കുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ.” നമ്പൂതിരി കൂളപ്പുരയുടെ പുറത്തേക്കിങ്ങിപോകുന്ന പാപതന ശബ്ദം ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ കേട്ടു. അദ്ദേഹം ലിംഗം ഊരി എടൂത്തുടനെ തുടകൾ കൂട്ടിപിടിച്ച് ബന്ദവസൂാക്കിയ തന്റെ യോനീനാളത്തിന്റെ വാതിലുകൾ കാലുകൾ അകത്തി ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ തുറന്നു. ഉള്ളിൽ നിന്നും ഒറൂതുടം കൊഴുത്ത പാൽപായസം തറയിൽ വീണു ‘പ്ലക്ക് എന്ന ശബ്ദത്തോടെ ചിതറി. കുറച്ചുനേരം കൂടി അങ്ങിനെ കാലകത്തിനിന്ന്, നമ്പൂതിരി ഒഴിച്ചുതന്നെ ഖന്ദ്രാവകം അവുന്നത്ര തേവികളഞ്ഞതിനുശേഷമാണു ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ. നടുവൂ നിവർത്തിയത്.
മൂന്ന്. ലക്ഷ്മിക്കുട്ടിയമ്മ മാധവനെ പഠിപ്പിക്കുന്നു
ശങ്കരൻ നമ്പൂതിരി, ശങ്കരശാസ്ത്രികൾ, നീലകണ്ഠൻ നമ്പൂതിരി എന്നിവരുമായി ഒന്നിന്നു ചികേഒന്നായി മൂന്നു സുമിത്രക്രിയകൾ നടത്തിയതിനു ശേഷം ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ തിരക്കിട്ട് ഇന്ദുലേഖയുടെ അറയിലേക്ക് പോവുകയാണുണ്ടായത്. മാധവൻ തന്റെ വിഭജിച്ചു ലിംഗം ഇന്ദുലേഖയുടെ പ്രഭർശിപ്പിച്ച ഉപശാസ്ത്രിക്കു അഭ്യർത്ഥിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടെ ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ അങ്ങോട്ടു ആഗമിക്കുന്നതും, തന്റെ അറയിലേക്ക് വരണമെന്നു ഗോച്യമായി ആവശ്യപെട്ട് മാധവൻ ഇറങ്ങിപോകുന്നതുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ ഭാഗങ്ങളിൽ വായനക്കാർ കണ്ടതാണല്ലോ. ആയതിനാൽ അതൊക്കെ വീണ്ടും വിസ്മരിക്കാൻ മുതിരുന്നില്ല. ഇന്ദുലേഖയുടെ മുറിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ലക്ഷ്മികൂട്ടിയമ്മ എന്തുചെയ്യുന്നു എന്ന് നോക്കുന്നത് മാത്രമാവൂ. ഇപ്പോൾ ഉചിതം.
ഇന്ദുലേഖയുടെ അറയിൽ നിന്നും തഴേക്കിറങ്ങി ലക്ഷ്മികുട്ടിയമ്മ തന്റെ അറയിൽ വന്ന്, തന്റേയും ഇലേഖയുടെയും പ്രിയപ്പെട്ട വാല്യകാരിയും തോഴിയുമായ അമ്മുകൂട്ടിയോടു താൻ അറയിലേക്ക് പോകുകയാണെന്നും എങ്കിലും അത്യാവശ്യം ഉണ്ടാവൂകായാണെങ്കിൽ രഹസ്യമായി വന്നു വിളിക്കണം എന്നും ആവശ്യപെട്ടിട്ട് ഇരുട്ടിന്റെ മറപറ്റി ചൂവരങ്ങ് മാളികയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി മാധവന്റെ മൂറിയിലേക്കു നടക്കാൻ തുടങ്ങി.