പൊട്ടനായ ഇന്ദ്രന് അറിയാതെ ചോദിച്ചു പോയി “അതെന്തു സംഭവം”
അഹല്യ ചിരിച്ചു “രജസ്വല.. ചാല്‍ തീണ്ടാരിക്കുളി.. അത് കഴിഞ്ഞു ഏഴു ദിവസമേ ആയുള്ളൂ”
ഇന്ദ്രന് തുള്ളിച്ചാടാന്‍ തോന്നി. സുരക്ഷിത കാലം. സംഗതി മേല് കുടുങ്ങില്ല. അദ്ദേഹം അകത്തേയ്ക്ക് കയറിക്കൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു “അത് സാരമില്ല”
അഹല്യ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു “ഇല്ലെങ്കില്‍ വേണ്ട.. എനിക്കും മുട്ടീട്ട് വയ്യ”
“അഹല്യ എന്നതിന് ഉഴുതിട്ടില്ലാത്ത ഭൂമി എന്നും അര്‍ത്ഥമുണ്ട് അത് കൊണ്ട് സൂക്ഷിച്ചു കിളയ്ക്കണം.” ഇന്ദ്രന്റെ ലഗാന്‍ കണ്ട അഹല്യയ്ക്ക് അല്പം പേടി തോന്നി എന്ന് തോന്നുന്നു. പരിപാടി തുടങ്ങി. പതിയെ തുടങ്ങിയ ഇന്ദ്രന് കത്തിക്കയറി. അവളുടെ ചുണ്ടുകളില്‍ ഒരു വണ്ടിനെ പോലെ ഇന്ദ്രന്റെ ചുണ്ടുകള്‍ പറന്നു നടന്നു. കഴുത്തിലൂടെ വഴുതിയിറങ്ങിയ വണ്ട് അവളുടെ നെഞ്ചില്‍ രണ്ടു കരിവണ്ടുകളെ കണ്ടു വണ്ടറടിച്ചു. മൃദുലമായ ആ കുച കുംഭങ്ങളെ ഇന്ദ്രന് തഴുകിയുണര്‍ത്തി.
വണ്ടുകളെ ഇന്ദ്രന്റെ ചുണ്ടുകള്‍ വിഴുങ്ങിയപ്പോള്‍ അഹല്യുടെ നഖങ്ങള്‍ ഞെണ്ടുകളെപ്പോലെ ഇന്ദ്രന്റെ പുറത്തമര്‍ന്നു. ഇന്ദ്രന് വീണ്ടും താഴെയ്ക്കിഴഞ്ഞു. നാഭിയില്‍ നാക്കിനാല്‍ ഇന്ദ്രന് നര്‍ത്തനമാടിയപ്പോള്‍ അനാഘ്രാത കുസുമം തേന്‍ പൊഴിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു. പൂമണം പരന്നതോടെ ഇന്ദ്രന് വീണ്ടും അധോഗതിയിലായി. താഴെക്കിഴഞ്ഞ അദ്ദേഹം തേന്‍ പാനം ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി. കണ്ട്രോള്‍ പോയ അഹല്യ കാലുകള്‍ ഉയര്‍ത്തി തുടകളാല്‍ ഇന്ദ്രന്റെ മുഖം വരിഞ്ഞു മുറുക്കി.
നെയ്‌ കുംഭത്തില്‍ മുഖം മുങ്ങിയ ഇന്ദ്രന് ശ്വാസം മുട്ടി. ഭാഷയ്ക്ക് പല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും സംഭാവന ചെയ്തു. “ഹ്ര ഖ്ര വ്ര ബ്രാ..” എന്നൊക്കെ ആയിരുന്നുവത്രേ സംഗതികള്‍. ഒരു വിധം കത്രികപ്പൂട്ടില്‍ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട ഇന്ദ്രന് കലപ്പയെടുത്തു നിലമുഴാന്‍ തുടങ്ങി. നനഞ്ഞു കിടന്ന ഭൂമി ഉഴുതുമറിയ്ക്കാന്‍ നല്ല സുഖമായിരുന്നതിനാല്‍ കുടിലില്‍ നിന്ന് പല കുടില ശബ്ദങ്ങളും ഉയര്‍ന്നു പൊങ്ങി. ബഹളം കേട്ട് എങ്ങു നിന്നോ ഓടിയെത്തിയ ഗൗതമന്‍ സംഗതി കണ്ടു കമ്പിയടിച്ചു നിന്ന് പോയി.
പക്ഷെ കലാശക്കൊട്ട് കഴിഞ്ഞ നേരം ആയതിനാല്‍ മുഴുവന്‍ കാണാന്‍ പറ്റാത്ത ദേഷ്യം മൂലം അദ്ദേഹം നിന്ന് വിറച്ചു. അദ്ധേഹം കമണ്ഡലുവില്‍ നിന്ന് മലിനജലം തളിച്ച് ഇന്ദ്രനെ ശപിച്ചു. “എടാ ചാത്തന്‍ കോഴി. ഏതു നേരവും ചെറ്റപൊക്കല്‍ എന്ന പരിപാടിയുമായി നടക്കുന്ന നിനക്ക് ഒരു ലിംഗം കൊണ്ട് എന്താവാനാണ്. നീ ഇന്ന് മുതല്‍ സഹസ്രലിംഗന്‍ ആയി മാറട്ടെ. എടീ നീ ഇന്ന് മുതല്‍ തനി കല്ല്‌ പോലെ വികാരമില്ലാത്തവള്‍ ആയി മാറട്ടെ.”
ശരീരത്തിന് ചുറ്റും ആയിരം –ണ്ണകളുമായി നടക്കുന്ന സ്വന്തം രൂപം ആലോചിച്ച ഇന്ദ്രന് ഞെട്ടി. മഹര്‍ഷിയുടെ കാല്‍ക്കല്‍ വീണു മാപ്പിരന്നു. ഒരു ബ്രോ കൊടുത്ത കോഴിക്കോടിന്‍റെ മാപ്പെടുത്ത് ഇന്ദ്രന് കൊടുത്ത് ഗൗതമമഹര്‍ഷി പറഞ്ഞു.
“ഇന്നാ പിടി കോഴിയായ നിനക്ക് കോഴിക്കോടിന്‍റെ മാപ്പ്. നാണമില്ലാത്ത നീ കാല്‍ക്കല്‍ വീണതിനാല്‍ ശാപത്തിലെ അക്ഷരങ്ങള്‍ക്ക് ഞാന്‍ ചെറിയ മാറ്റം വരുത്തിത്തരാം. കുകാരം മാറ്റി കകാരമാക്കി ശാപം ആയിരം കണ്ണുകള്‍ ആയി മാറട്ടെ.”
തല്ക്കാലം രക്ഷപ്പെട്ടെങ്കിലും ചെങ്കണ്ണ്‍ പിടിപെട്ടാലത്തെ ബുദ്ധിമുട്ടാലോചിച്ചു തലയ്ക്ക് തല്ലി ഇന്ദ്രനും സ്ഥലം വിട്ടു. നിര്‍വ്വികാരയായി അഹല്യ ആറ്റിലെയ്ക്കിറങ്ങി പൂറ്റില്‍ വെള്ളമൊഴിച്ച് കഴുകി നീറ്റലാല്‍ മുഖം ചുളിച്ച് മന്ത്രിച്ചു “നാറ്റക്കേസായി, ഇനി ഇതിപ്പോ കണ്ട പുരാണങ്ങളിലൊക്കെ വരും.”